Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Αντώνη Ρέμου ήταν το Μα Δεν Τελειώσαμε σε στίχους και μουσική του Γιώργου Θεοφάνους από το 2002.
Ο Ρέμος προσπάθησε με τον τρόπο του να μας κάνει να καταλάβουμε γιατί αυτή η χώρα είναι τελειωμένη εδώ και καιρό αφού οι κάτοικοί της λατρεύουν να τους δουλεύουν και να τους εκμεταλλεύονται, πολιτικοί, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες και γενικά όσοι έχουν αυτή την δυνατότητα.
Πριν από μερικά χρόνια, αν θυμάμαι καλά, πάλι σε εμφάνιση του Αντώνη στην Μύκονο είχε γίνει θέμα το ότι ο καλλιτεχνικός χώρος που τον φιλοξενούσε, αν και είχε μεγάλο αριθμό θεατών, το κατάστημα δεν είχε κόψει ούτε μία απόδειξη, ή ελάχιστες.
Τώρα σε ένα άλλο χώρο, αυτός ο μπούλης του ελληνικού ελαφρολαϊκού τραγουδιού προσέβαλε σε μια βραδιά χλιδής μπροστά σε ευκατάστατους οικονομικά έλληνες, τον υπουργό της Γερμανίας, όχι για οικονομικούς όμως λόγους, αλλά για την ιδαιτερότητά του σαν άνθρωπος με ειδικές ανάγκες.
Πραγματικά νοιώθω ντροπή για την συμπεριφορά του Ρέμου σε ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, πιστεύω ότι με ανάλογη συμπεριφορά σε οποιαδήποτε άλλη πολιτισμένη χώρα, ο Αντώνης θα ήταν τελειωμένος.
Δεν φτάνει αυτό, η άλλη προσβολή είναι η λέξη με την οποία τον χαρακτήρισε και προσβάλλει την ιδιαιτερότητα μιας ακόμα μεγάλης σε αριθμό κοινωνικής ομάδας που δεν είδα να αντιδράσει ιδιαίτερα.
Ο Ρέμος, προσέβαλε τέλος τον υπουργό της χώρας όπου γεννήθηκε και έζησε μέχρι 10 χρόνων, ναι ο Αντωνάκης μας γεννήθηκε στην Γερμανία και τα πρώτα χρόνια του δεν αποκλείεται να τα πέρασε σε Γερμανικό σχολείο.
Δυστυχώς το σημερινό λαϊκό τραγούδι εκπροσωπείται σχεδόν στο σύνολό του από άτομα που ο χαρακτήρας τους είναι εντελώς διαφορετικός από αυτών που είχαμε συνηθίσει στο παρελθόν και το να δεχόμαστε να μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες πρέπει κάποτε να τελειώσει.
Κρίμα γιατί μέχρι τώρα τον θεωρούσα απλά έναν καλό εκπρόσωπο του χαζοχαρούμενου ελαφρολαϊκού μας τραγουδιού που πρέπει να υπάρχει για τη ψυχαγωγία ειδικής μερίδας του κοινού μας, αλλά με ανάλογες συμπεριφορές που θίγουν συνάνθρωπούς μας που μειονεκτούν σωματικά αλλάζω γνώμη.
Κώστας Ζουγρής
