Πραγματικά είναι περίεργο το πώς μπορεί να αλλάξει η ανθρώπινη διάθεση με ένα τηλεφώνημα.
Διαβάζοντας την προκήρυξη της ΝΕΡΙΤ διαπιστώσαμε ότι δεν υπάρχει καμία μέριμνα από πλευράς των ανθρώπων που προσπαθούν να λειτουργήσουν το υποκατάστατο της ΕΡΤ για ανθρώπους σαν και εμάς, αφού εκτός από οδηγοί που μπορούμε να προσληφθούμε, για την θέση των παραγωγών, απαραίτητο είναι το πτυχίο από ΙΕΚ που δυστυχώς δεν έχουμε γιατί στα σπουδαστικά μας χρόνια δεν υπήρχε αντίστοιχη σχολή.
Κι ενώ μας τριγύριζαν οι μαύρες σκέψεις, ξαφνικά άρχισαν να κτυπάνε σταθερά και κινητά τηλέφωνα.
Σταδιακά μας κάλεσαν οι αρμόδιοι υπουργοί για να μας εκφράσουν την συγγνώμη τους που δεν είχε προβλεφθεί στην προκήρυξη να υπάρχει θέση για μας και μας τόνισαν ότι σύντομα όλα θα διορθωθούν αφού όλοι συμφωνούν ότι λόγω ιστορίας και παλαιότητας είμαστε οι σημαίες της Ελληνικής δημόσιας ραδιοφωνίας, όσο για το ότι δουλεύαμε 1 χρόνο απλήρωτοι και ότι υπάρχουν επίσης οι 5 πρώτοι μήνες του 2013, αυτό θα διορθωθεί όπως μας είπε στο επόμενο τηλεφώνημα ο διαχειριστής, με τροποποιητική δήλωση νομοθετικού περιεχομένου που θα κατατεθεί σύντομα μαζί με την κατάργηση του ορίου αποζημίωσης των μονίμων υπαλλήλων της ΕΡΤ.
Πραγματικά αυτά τα τηλεφωνήματα ήταν μια μεγάλη έκπληξη για μας, άλλωστε είναι σχεδόν απίθανο να κοιμηθούμε μεσημέρι στο χρονικό διάστημα 4-6 αφού κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό να πραγματοποιηθεί τα τελευταία 39 σχεδόν χρόνια, έτσι μετά από μερικά λεπτά ύπνου, ξυπνήσαμε για να διαπιστώσουμε ότι όλα αυτά τα τηλέφωνα δεν ήταν παρά ένα κοινό όνειρο που είχαμε κι οι δυό μας και στην πραγματική ζωή οι υπουργοί μας δουλεύουν τόσο πολύ έντονα για να διασώσουν τη χώρα, που θα ήταν παράλογο το να τους ζητάμε συνέχεια να ασχοληθούν με τον πολιτισμό και ένα παρωχημένο μέσο όπως είναι το ραδιόφωνο ακόμα και στα όνειρά μας.
