Αρκετοί μουσικοί που γεννήθηκαν τη δεκαετία του '40 κατάφεραν να παραμείνουν στην επικαιρότητα μέχρι τις μέρες μας και να σπάσουν μια παράδοση που ήθελε αυτούς που ασχολήθηκαν για πρώτη φορά με το ροκ στη δεκαετία του '60 να είναι πια εκτός μόδας.
Ο Keith Richards, που γεννήθηκε το 1943 και είναι τώρα 80 ετών, αποτελεί ένα από τα πολλά σχετικά παραδείγματα των μουσικών που εντάσσονται σ' αυτή την κατηγορία.
Όταν εμφανίστηκε το ροκ εν ρολ, ήταν μόλις 12 ετών, ηλικία όμως κατάλληλη για να εντυπωσιαστεί ως παιδί από τη μουσική που άκουγε από καλλιτέχνες όπως οι Elvis Presley, Chuck Berry, Little Richard και όλοι οι άλλοι μεγάλοι που εμφανίστηκαν στην πρώτη περίοδο του ροκ.
Η μητέρα του, Doris, εκτελώντας τις δουλειές μιας νοικοκυράς, συνήθιζε να ακούει στο σπίτι μουσική από ονόματα όπως οι Sarah Vaughan, Ella Fitzgerald και Billy Eckstein, τραγουδιστές αρκετά διαφορετικούς από τους ποπ ήχους ονομάτων, όπως η Patti Page που συνήθιζαν να ακούνε οι Βρετανοί εκείνη την εποχή. Οι γονείς του αγαπούσαν επίσης τη μουσική κάντρι και καλλιτέχνες όπως οι George Jones, Hank Williams και Ernest Tubb ακούγονταν συχνά στο σπίτι και μετέφεραν αυτή την αγάπη στον μοναχογιό τους και αυτός με τη σειρά του συχνά, ειδικά μετά το 1970, ηχογραφούσε με τους Stones τραγούδια που ανήκαν σ' αυτό το είδος.
Η συμβολή της μητέρας του στα μουσικά του γούστα ήταν καθοριστική και από μικρός έμαθε να αγαπά την τζαζ, τα μπλουζ, την καλή αμερικανική μουσική που είχε δημιουργούς συνθέτες όπως οι George Gershwin και Irving Berlin, αλλά και την κλασική. Πρόσφατα μάλιστα εξέφρασε την αγάπη που έχει για την κλασική μουσική, λέγοντας ότι δεν μπορεί να περάσει μέρα που να μην ακούσει συνθέσεις του Mozart για τον οποίο μάλιστα αναφέρει «σκεφτείτε αυτοί οι φοβεροί δημιουργοί, όπως ήταν οι Beethoven, Mozart και Bach, τι θα μπορούσαν να πετύχουν αν είχαν τις σημερινές τεχνικές δυνατότητες στη διαμόρφωση του ήχου της μουσικής τους».
Ο παππούς του ήταν επίσης μουσικόφιλος και μάλλον αυτός που τον οδήγησε στο να αγαπήσει την κιθάρα, με επακόλουθο να πάρει την πρώτη του κιθάρα σαν δώρο γενεθλίων από τη μητέρα του όταν έγινε 15 ετών.
Με τον Mick Jagger συναντήθηκαν για πρώτη φορά όταν και οι δύο ήταν 6 ετών, στο σχολείο του Dartford όπου είχαν γεννηθεί, ο Mick στις 26 Ιουλίου και ο Keith στις 18 Δεκεμβρίου του 1943.
Οι γονείς του ήταν πολύ φτωχοί και χώρισαν το 1962 και ο Keith, που ήταν μοναχογιός, έμεινε με τη μητέρα του. Αντίθετα, ο Mick ήταν γιος μεσοαστικής οικογένειας και ο πατέρας του ήταν καθηγητής πανεπιστημίου.
Ήταν το 1960 όταν ο Keith με τον Mick ανακάλυψαν ότι και οι δύο είχαν μεγάλο πάθος για το μπλουζ και το rhythm and blues μέσω του κοινού τους φίλου κιθαρίστα Dick Taylor, ο οποίος στη συνέχεια τους ενέταξε στο συγκρότημά του Little Boy Blue & The Blue Boys.
Ο Brian Jones που έπαιζε περιοδικά στο συγκρότημα του Alexis Corner σε ένα από τα πολλά κλαμπ του Λονδίνου που έπαιζαν rhythm and blues, ήταν αυτός που θα οδηγήσει ύστερα από αρκετές περιπέτειες στην ηχογράφηση του πρώτου demo, που θα απορριφθεί όμως από την ΕΜΙ.
Το καλοκαίρι του 1962 και ενώ είχαν αρχίσει να χρησιμοποιούν το όνομα Rolling Stones, που είχαν εμπνευστεί από ένα τραγούδι του Muddy Waters, εκμεταλλεύτηκαν μια απουσία του Alexis Corner και έκαναν την πρώτη τους πετυχημένη εμφάνιση στο κλαμπ Marquee του Λονδίνου με το όνομα Brian Jones and Mick Jagger & The Rolling Stones αρχίζοντας παράλληλα να χτίζουν τη σχέση τους με το δικό τους κοινό.
Οι πρώτες επιτυχίες δεν άργησαν να έρθουν, αλλά ο manager τους Andrew Oldham, που σκεφτόταν πιο μακροπρόθεσμα, τους συνέστησε να δοκιμάσουν να γράψουν δικά τους τραγούδια, γιατί ένα συγκρότημα που έπαιζε διασκευές όπως οι Stones στην πρώτη τους περίοδο δεν θα είχε και πολύ μέλλον.
Το πρώτο τραγούδι που έγραψαν ο Richards με τον Jagger, ήταν το As Tears Go By, γραμμένο τότε για τη φιλενάδα του Mick, Marianne Faithfull, που γνώρισε με αυτό την πρώτη της επιτυχία και έδωσε κουράγιο στους Jagger και Richards να συνεχίζουν να γράφουν.
Ακολουθώντας το παράδειγμα των Beatles με τους Lennon και Mc Cartney, η σύνθεση των οποίων Ι Wanna Be Your Man ήταν η πρώτη επιτυχία για τους Rolling Stones, οι Jagger και Richards γνώρισαν με το The Last Time το πρώτο τους τοπ 10 με δικό τους τραγούδι, το 1965.
Μπορεί ο Jagger να ήταν από την αρχή η βιτρίνα του συγκροτήματος, αρχικά μαζί με τον επίσης ωραίο σε εμφάνιση Brian Jones, αλλά ο ήχος των Rolling Stones ήταν ο μοναδικός σε κάποιο συγκρότημα που στηριζόταν απόλυτα στον ήχο της κιθάρας, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν αυτός του Keith Richards. Όλα τα τραγούδια τους συνήθως άρχιζαν με ένα εντυπωσιακό σόλο του Keith, που ήταν επηρεασμένος από τον Chuck Berry, ο οποίος άλλωστε ήταν βασική επιρροή για τα περισσότερα από τα βρετανικά συγκροτήματα της δεκαετίας του '60.
Ο Keith, που έχει στην κατοχή του σήμερα περισσότερες από 1.000 κιθάρες, ήταν πάντα αυτός που είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή στο μουσικό μέρος των συνθέσεων των Stones, ενώ ο Mick ήταν αυτός που συνήθως είχε μεγαλύτερη συνεισφορά στο στίχο τους.
Όλοι σχεδόν οι φίλοι του συγκροτήματος πιστεύουν ότι χωρίς τον χαρακτηριστικό ήχο της κιθάρας τού Richards δεν θα υπήρχε το συγκρότημα.
Μετά την κυκλοφορία του Satisfaction, οι Stones απέκτησαν οριστικά τη δική τους ταυτότητα και ο ήχος που διαμόρφωναν τα σόλο του Keith Richards ήταν πια καθοριστικός για τη μετέπειτα πορεία τους. Ο Richards δεν είχε όμως αντίστοιχη συμμετοχή στα φωνητικά τους, όπου τον κύριο ρόλο είχε αναλάβει ο Jagger.
Το πιο γνωστό τραγούδι των Stones με φωνητικά από τον Richards είναι το Happy από το άλμπουμ Exile On Main Street, η εισαγωγή στο Salt Of The Earth από το Beggars Banquet και το Memory Motel που τραγουδά εναλλακτικά με τον Mick.
Μπορεί ο Mick Jagger να είναι εδώ και χρόνια η βιτρίνα των Stones, αλλά ο Keith με την πάροδο του χρόνου κέρδισε το μερίδιο που του ανήκει στην επιτυχία των Rolling Stones και έχει φανατικούς φίλους, όπως ο ηθοποιός Johnny Depp που έχει βασιστεί στην εικόνα και συμπεριφορά του Richards στη διαμόρφωση του ρόλου του στη σειρά των πειρατικών ταινιών και στην τρίτη από αυτές, το Pirates Of The Carribean, ο Richards εμφανίζεται σαν ηθοποιός, ανταποδίδοντας το ενδιαφέρον που έδειξε γι' αυτόν ο Johnny Depp.
Εκτός από τη συμμετοχή του στους Stones, ο Richards έχει κυκλοφορήσει και τρία προσωπικά άλμπουμ, από τα οποία το ένα είναι ζωντανά ηχογραφημένο, και το πρώτο από αυτά με τίτλο Talk Is Cheap να κυκλοφορεί μόλις το 1988, ενώ έχει και πολλές συμμετοχές σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών, όπως είναι οι Beatles, Billy Preston, Faces, Peter Tosh, Tom Waits, Chuck Berry, John Lee Hooker, Willie Nelson και πολλοί άλλοι.
Οι πρόσφατες εμφανίσεις των Stones με τον Keith να υπαναχωρεί στις αρχικές αντιρρήσεις του για εμφανίσεις, έδωσαν την ευκαιρία σε αρκετούς νεότερους να γνωρίσουν έστω και με καθυστέρηση το μεγαλύτερο συγκρότημα του ροκ όπως τους αποκαλούν.
