Δυστυχώς η αδιαφορία για την μουσική αυτών που κινούν τις τύχες της χώρας μεταφέρεται στους νεότερους από γενιά σε γενιά

Δυστυχώς η αδιαφορία για την μουσική αυτών που κινούν τις τύχες της χώρας μεταφέρεται στους νεότερους από γενιά σε γενιά

Φτάνοντας στο τέλος της διαδρομής νιώθω μια πικρία που δεν μπόρεσα να κάνω κάτι ουσιαστικό για να βοηθήσω να περάσει στα νέα παιδιά η αγάπη για την μουσική που είχαν στο παρελθόν σχεδόν όλες οι προηγούμενες γενιές.

Ναι ακούν μουσική σήμερα οι νέοι, δεν με ενδιαφέρει το είδος, είναι δικαίωμα τους να επιλέγουν όποιο είδος μουσικής και όποιον καλλιτέχνη τους αρέσει, όμως έχει χαθεί πια η μαγεία και η μουσική δεν είναι στις προτεραιότητες τους, όπως ήταν παλαιότερα.

Πιστεύω ότι η ευθύνη ανήκει ακέραια στους υπεύθυνους φορείς του κράτους, σ'αυτούς που έχουν την δυνατότητα να χρηματοδοτούν ότι αφορά την μουσική, τα ΜΜΕ που προωθούν συνήθως μόνο ότι έχουν συμφέρον να προωθήσουν και βέβαια οι εταιρείες δίσκων που δεν είναι πια δημιουργικές όπως στο παρελθόν και προωθούν 'μασημένη τροφή' που τους έρχεται από το εξωτερικό.

Όσοι έχουν συνεργασθεί με εμένα και τον Πετρίδη θα έχουν διαπιστώσει αυτά που πετύχαμε για την προώθηση Ελλήνων καλλιτεχνών στο εξωτερικό. Δεν υπάρχει Ευρωπαϊκή χώρα που να μην έχει καλλιτέχνες που να απολαμβάνουν κάποιας εκτίμησης και να γνωρίζουν επιτυχία σε όλη την Ευρώπη, πλην της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και της Σερβίας.

Η διαφορά είναι ότι η Ελλάδα ήταν μία χώρα με μεγάλη παράδοση και έχει δώσει στην παγκόσμια αγορά πολλά ονόματα παγκόσμιας εμβέλειας.

Τώρα όλοι ασχολούνται και επιδοτούν τα ετήσια βραβεία που είναι ουσιαστικά ένα σώου χαβαλές που δεν έχει να προσφέρει τίποτα στην μουσική, όπως και τα αδιάφορα χαβαλετζίδικα τηλεοπτικά σώου με διαγωνισμούς τραγουδιού.

Εδώ και 30 χρόνια άρχισα να γράφω επιστολές στους υπουργούς πολιτισμού με την πρόθεση να βοηθήσουμε εγώ και ο Πετρίδης τα μουσικά πράγματα της χώρας μας αφιλοκερδώς, μόνο με τις γνώσεις μας, γιατί τότε η οικονομική μου κατάσταση ήταν διαφορετική και πίστευα ότι μπορούσαμε να βοηθήσουμε.

Κανείς δεν μας απάντησε, μόνο μία υπουργός επί ΣΥΡΙΖΑ μας είδε, αλλά δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με την μουσική, γιατί μεγαλώνοντας αφοσιώθηκε ως συνήθως σε άλλα πράγματα.

Το ότι μας ακολουθούν σχεδόν 1000000 άτομα τον μήνα, λογικά δεν θα έπρεπε να αγνοείται από το κράτος, αλλά και τους μεγάλους ομίλους, όμως παρά την μεγάλη απήχηση αγωνιζόμαστε να επιβιώσουμε και διαβάζουμε για τα εκατομμύρια που μοιράζουν τα ιδρύματα, το κράτος και οι διάφοροι μεγάλοι όμιλοι και σκεφτόμαστε ότι όσο αυτή η χώρα κινείται μόνο μέσω γνωριμιών δεν θα αλλάξει τίποτα, θα γίνεται όλο και χειρότερη.

Εμείς γνωριμίες δεν έχουμε, οι φίλοι μας δεν ασχολήθηκαν κι αυτοί με την πολιτική, τέλος όσοι έχουν θέσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν, έχουν άλλες σκοτούρες στο κεφάλι τους, δεν θα βοηθήσουν εμάς, αλλά τους συγγενείς τους και τους πιο κοντινούς τους σήμερα, η παλαιότερη σχέση μας δεν τους λέει τίποτα, όπως λέγαμε, όταν θέλαμε να αποφύγουμε κάτι φρέσκα κουλούρια θέλει ο πελάτης.

Στο εξωτερικό όλες οι χώρες έχουν καταλάβει την δύναμη της μουσικής και την πριμοδοτούν με κάθε τρόπο, εδώ ακούμε γι' αυτήν, όταν πεθάνει κάποιος, ή όταν θέλουν τα ΜΜΕ να βοηθήσουν κάποια συναυλία

Κώστας Ζουγρής