Όποιος Έλληνας έχει τολμήσει να επισκεφθεί την Μύκονο στους καλοκαιρινούς μήνες σίγουρα θα νομίζει, αν έχει ανάλογες εμπειρίες ότι επισκέφτηκε την Ιαπωνία ή μια άλλη χώρα στην οποία το χρήμα έχει διαφορετική αξία.
Οι ξαπλώστρες στις παραλίες στοιχίζουν 30,40, ακόμα και 50 ευρώ, όσο για τα υπόλοιπα, άσε, εύκολα, αν δεν το ξέρεις μπορείς να πάθεις εγκεφαλικό.
Με αφορμή την φωτογραφία που βρήκα με τον αυθεντικό πελεκάνο της Μυκόνου, τον Πέτρο, θυμήθηκα το μικρό ταξίδι μας για αρκετές ώρες με ένα πλοίο, που μάλλον ήταν το Δέσποινα, περίπου 8-9 ώρες, μπορεί και περισσότερο, δεν θυμάμαι ακριβώς..
Στο πλοίο ακούγαμε στο τρανζίστορ ξένους σταθμούς και τραγούδια όπως αυτά, το θυμάμαι σαν τώρα.
Στην Μύκονο μας φιλοξένησε η φύση, είχαμε πάρει μαζί μας κουβέρτες και κοιμηθήκαμε λίγο έξω από την χώρα, σε κάποια παραλία. Εκεί αφήναμε το πρωί τα πράγματα μας και γυρίζαμε.
Και τότε είχε πολλούς ξένους, είχαμε γνωρίσει μάλιστα κάτι κορίτσια από την Νέα Ζηλανδία, ποιος ξέρει, θα μπορούσα σήμερα να ζούσα στην Νέα Ζηλανδία μια εντελώς διαφορετική ζωή, όλα είναι μία σύμπτωση.
Πήγα άλλες δύο φορές στην Μύκονο, σαν περαστικός σε βόλτα από κοντινά νησιά, ακόμα δεν είχε γίνει αυτό που είναι σήμερα και την κάνει ένα απλησίαστο νησί για Ελληνες.
