Αυτή η καταραμένη αρνητική προαίσθηση προειδοποιεί και τι κρίμα, ο θάνατος μας ενώνει

Ξύπνησα το πρωί, γύρω στις 6 με άσχημη διάθεση, συνήθως οι μαύρες μου με πιάνουν μετά το μεσημέρι.

Όπως συνηθίζω όταν είμαι στα κάτω μου, αμέσως το μυαλό μου πήγε στους Doors και ανέβασα μαζεμένα τρία από τα πολλά αγαπημένα τραγούδια τους το καθένα για συγκεκριμένο λόγο και βασικά όλα για κάτι που χάθηκε και δεν υπάρχει πια.

Strange Days, Love Me Two Times και Love Street έχουν ξεχωριστή θέση στις προτιμήσεις μου από τα τραγούδια τους.

Το τηλεφώνημα του Πετρίδη, λίγο αργότερα ήλθε να επιβεβαιώσει την ανησυχία μου με τον θάνατο του Σπάθα, δυστυχώς στην αρνητική προαίσθηση είμαι ανίκητος, πρώτος στην απαισιοδοξία, γεγονός που δείχνει την αχαριστία που δείχνω σε όσα μου χάρισε η ζωή.

Δυστυχώς όσοι περνάνε μια ηλικία και έχουν προβλήματα υγείας συνήθως είναι σε λίστα αναμονής για το μεγάλο ταξίδι και δεν πρέπει να δίνουν σημασία σε μικρές λεπτομέρειες της ζωής.

Έκπληξη προκαλεί στον Πετρίδη το τόσο μεγάλο ενδιαφέρον του κοινού για οποιονδήποτε θάνατο, το κοινό όμως διψάει για αίμα και την επόμενη σε ξεχνάει, ενώ βέβαια όσο ζεις συνήθως ψάχνει να βρει τα αρνητικά που έχεις αγνοώντας επιδεικτικά τα θετικά.

Εκτός από την δισκογραφία με τους Socrates, o Σπάθας είχε σημαντικό έργο και στην Ελληνόφωνη μουσική, εξαιρετικά τα δύο άλμπουμ που ηχογράφησαν με τον Βασίλη Λέκκα το 1989 και το 1991, Σύντομα όνειρα και Κλασσικά εικονογραφημένο σε στίχους του Ευγένιου Αρανίτση σε ένα μοναδικό πάντρεμα ερμηνείας σύνθεσης και στίχων.

Οι απώλειες φίλων σε νέα σχετικά ηλικία, όπως αυτή του Σπάθα μεγαλώνει μέσα μου την προσπάθεια που καταβάλλω για να υπάρχει όσο γίνεται πιο πλήρης ενημέρωση στην σελίδα μας όταν θα έλθει η ώρα για το μεγάλο ταξίδι.

Παράλληλα σκέφτομαι πόσο κουτό είναι το να ενοχλούμαι που δεν υπάρχει στήριξη στην σελίδα από την πολιτεία και το μεγαλύτερο μέρος του κοινού, όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και ηθικό.

Ειδικά μέσω Facebook τα καλά λόγια είναι ελάχιστα, όλοι νομίζουν ότι είμαστε κάτι σαν το YouTube και πρέπει να τους ενημερώνουμε για ότι συμβαίνει χωρίς καμία ανταπόκριση, οι παρατηρήσεις είναι συχνές, γιατί αυτό, γιατί εκείνο και βασικά γιατί ζητιανεύουμε στο δωρεάν διαδίκτυο.

Όσο για τους πολιτικούς που δεν ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση μας και δεν απάντησαν στις ερωτήσεις μας, θα έλθει μια μέρα που θα το κάνουν, όταν θα γίνουν ξανά φυσιολογικοί άνθρωποι και
θα πετάξουν τον μανδύα της υποκρισίας που τους έχει δώσει η πολιτική.

Κώστας Ζουγρής