Πριν από 2 ώρες είδα στον δρόμο 6 μικρά παιδιά από 6 μέχρι 10 ετών, το ένα ήταν λίγο μεγαλύτερο, ένα κορίτσι γύρω στο 14 και όλα τους τραγουδούσαν το Μαμά το οποίο άκουγαν μάλλον από κάποιο κινητό.
Πριν μερικές το ίδιο συνέβη και με ένα αγοράκι κοντά στα 4 που προσπαθούσε να τραγουδήσει το ίδιο τραγούδι χωρίς την συνοδεία μουσικής, προφανώς κάποιος προσπάθησε να του μάθει το τραγούδι.
Όλα αυτά τα παιδιά ανήκουν σε μία άλλη εποχή από αυτή που μεγαλώσαμε εμείς, είναι η γενιά του Despacito. Μου έλεγε φίλος ότι αν ρωτήσεις ένα 15χρονο είναι πιθανό να μην ξέρει ονόματα όπως ο John Lennon.
Θα πρέπει να αποδεχθούν οι μεγαλύτεροι αυτή τη νέα πραγματικότητα, να συνεχίζουν βέβαια να αγαπούν την μουσική που τους χάρισαν οι καλλιτέχνες με τους οποίους μεγάλωσαν, αλλά να επιτρέψουν στους νέους να ακούν κι αυτοί, αυτά που τους αρέσουν.
Εδώ και δεκαετίες αυτό προσπαθούμε να γεφυρώσουμε εγώ και ο Πετρίδης μέσα από τις δραστηριότητες μας, δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν σε εμάς, αλλά καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι εύκολο να δεχθούν φίλοι της μουσικής οι οποίοι δεν έχουν ενημέρωση από άλλες πηγές, την συνεχή ανανέωση της μουσικής σκηνής.
Δεν είναι ότι δεν αποδέχονται ονόματα που εμφανίσθηκαν πέρυσι, οι περισσότεροι δεν αποδέχονται ονόματα που έχουν 20 χρόνια καριέρας πίσω τους και ακόμα χειρότερα δεν τους ξέρουν καν, γιατί από πού να τους ακούσουν.
Δεν έχει σημασία αν είναι καλός ή όχι ο Sin Boy, αν θα ακούγεται σε μερικά χρόνια από τώρα, η ουσία είναι ότι τραγούδια 'κομήτες' θα βγαίνουν όλο και πιο συχνά τραγούδια από καλλιτέχνες που δεν διεκδικούν το να γίνουν οι ηγέτες κάποιου νέου μουσικού κινήματος, απλά το διασκεδάζουν.
Το παρελθόν πάντα θα υπάρχει και θα μας ακολουθεί σε όλη μας την ζωή, σε εμάς μένει να μην το ξεχνάμε, αλλά, να προσπαθούμε, όσο μπορούμε να παρακολουθούμε το σήμερα, χωρίς όμως να το κατηγορούμε, η κάθε γενιά έχει δικαίωμα να ακούει ότι μουσική θέλει, καλό είναι για μας na απολαμβάνουμε όσα μας αρέσουν και να αφήσουμε τους άλλους να ακούνε ότι θέλουν χωρίς γκρίνια.
Κώστας Ζουγρής
