Eurovision: Το πανηγύρι τέλειωσε και όλα καλά.

Eurovision: Το πανηγύρι τέλειωσε και όλα καλά.

Αν και παρακολουθώ περιστασιακά τη Eurovision πιστεύω ότι η φετινή ως διοργάνωση ήταν η καλύτερη από όσες έχω δει. Στο συγκεκριμένο διαγωνισμό επειδή έχουμε αποδεχθεί ότι δεν υπάρχει παρθενογένεση. τα διαγωνιζόμενα τραγούδια όπως πάντα σου θυμίζουν άλλες επιτυχίες και περιμένεις να δεις ποιο θα κάνει τη διαφορά. Το δυνατό κομμάτι πάντως θα ξεχωρίσει κάθε φορά εις βάρος των φοβερών συμμαχιών που επικαλούνται και οι θερμοί fans του θεσμού.

Η καλύτερη στιγμή της βραδιάς πιστεύω ήταν αδιαμφισβήτητα η ανταλλαγή τραγουδιών που ξεχώρισαν στην ιστορία του θεσμού, όπου έκανε το πέρασμά της και η Ελένη Φουρέιρα που γνώριζα μόνο από τα ΜΜΕ, πριν την περσινή της εμφάνιση - παρεμπιπτόντως ήταν εκρηκτική - δεν ήξερα ούτε ένα τραγούδι της. Το κορίτσι αυτό με έχει προβληματίσει, γιατί αποδεικνύει ότι με σκληρή δουλειά και με στόχους ακόμα και μία μέτρια καλλιτέχνης -όσον αφορά τις φωνητικές της ικανότητες- μπορεί να ξεχωρίσει έστω και στην εμπορική ποπ σκηνή δίνοντας έμφαση στο υπόλοιπο πακέτο. Εμφανίσθηκε χωρίς ίχνος αμηχανίας ως diva του θεσμού και φυσικά και δικαίως καταχειροκροτήθηκε. Μπράβο της.

Τεράστια απογοήτευση ήταν η Madonna που τραγούδησε ένα παράφωνο Like a prayer, το οποίο έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν μου άρεσε -απορώ που δεν απαίτησε να τραγουδήσει playback- και πιστεύω ότι ήρθε ο καιρός να αποσυρθεί για να μην γελοιοποιηθεί παντελώς και καταστρέψει την εικόνα που έχει επιβάλει τόσες δεκαετίες.

Η συμμετοχή της Ελλάδας ήταν μία καλή ποπ μπαλάντα στημένη φριχτά -άγγιζε τα όρια του κιτς, βέβαια κι αυτό τέχνη είναι και η Eurovision αντιπροσωπεύει αυτό το είδος τέχνης - με μία ιδιαίτερη και χαρακτηριστική χροιά στη φωνή της η Κατερίνα Ντούσκα, το οποίο τελικά αποδείχθηκε λίγο. Η Τάμτα ως εκπρόσωπος της Κύπρου, κάηκε από μόνη της αντιγράφοντας στο 100% την περσινή επιτυχία του Fuego.

Τα υπόλοιπα τραγούδια ήταν ως επί το πλείστον συμπαθητικά, ακούσαμε καλές φωνές και το νικητήριο τραγούδι της Ολλανδίας, φαβορί από την αρχή δεν ήταν και ουάου αλλά με την κατάλληλη προώθηση τα κατάφερε. Το τραγούδι της Βόρειας Μακεδονίας με μήνυμα και καλή ερμηνεία απορώ πως υπερψηφίστηκε από τις επιτροπές, μπορεί και να αποσκοπούσε αλλού το μήνυμα (έγινα και εγώ συνομωσιολόγος). Αυτό με τη "διαφορετικότητα" με έχει κουράσει τα τελευταία χρόνια, πιστεύω ότι όσο πιο "έντονα" την επιδεικνύεις τόσο χειρότερα αντιμετωπίζεται από τους αιώνιους εχθρούς της. Το πανηγύρι τέλειωσε και όλα καλά.

Πάντως Amar pelos dois του Salvador Sobral ή Euphoria της Lorreen (πιάνω μόνο την τελευταία δεκαετία) δεν ακούσαμε.

Γιώργος Παπαδόπουλος

ΥΓ. Το άρρυθμο ραπ τραγούδι της Πορτογαλίας το Telemóveis με τον Conan Osiris, ήταν η μόνη περίεργη πρόταση στη φετινή Eurovìsion και ως τραγούδι και ως παρουσίαση (με λίγο Post Malone σε πορτογαλική κουλτούρα).