Από τις ταινίες που μισώ να λατρεύω γιατί με κάνουν να συνειδητοποιώ με θλίψη αυτά που δεν έκανα, ενώ ζεις μόνο μια φορά ή δύο αν λάβουμε υπ' όψιν και τα όνειρα όπως έλεγε ο James Bond. Κώστας Ζουγρής

Το έχεις δει, νιώσει και παρατηρήσει….

Μην το σκέφτεσαι τόσο απλά πως δεν έκατσε. Δεν είναι έτσι. Όσο και αν δεν θες να πιστεύεις στην μοίρα ή το κάρμα ή όπως αλλιώς θες πες το, όλα συμβαίνουν για έναν λόγο στη ζωή. Τα πάντα. Πετάει πεταλούδα στην Ιαπωνία, κάνει τυφώνα στην Αυστραλία. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο.

Έτσι είναι και ο έρωτας. Γνωρίζεις το πραγματικό άλλο σου μισό (ναι, δεν είναι το απόλυτο άλλο σου μισό αυτός που καταλήγεις στο τέλος) και το ξέρεις. Και το ξέρει. Αλλά υπάρχει μια λέξη που πάντα θα στοιχειώνει κάθε προσπάθεια: ΠΟΤΕ.

Τότε γιατί αφού είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον δεν καταλήγουμε ποτέ; Οι manager το λένε τάιμινγκ σήμερα. Οι παραδοσιακοί το λέμε μοίρα. Και είναι τελικά το βασικό συστατικό της πραγματικής αγάπης. Αυτό που την κάνει τόσο όμορφη και πραγματική. Αυτό το ποτέ.

Και όσο μαζοχιστικό και αν φαίνεται, τελικά αυτό είναι που κάνει έναν έρωτα τόσο όμορφο και μυστήριο. Τόσο ξεχωριστό και ονειρεμένο. Γιατί όταν περάσουν τα χρόνια, η εικόνα αυτού του ανθρώπου παραμένει άφθαρτη. Αναλλοίωτη, να αντέχει σε κάθε μέρα που περνάει και αυτό το «ποτέ» γίνεται συντροφιά. Που ενώ στην αρχή έμοιαζε δυσβάσταχτο, μεταμορφώνεται στην ασφάλεια που είναι μαζί σου.

Και στο τέλος κάθε μέρας, έρχεται στο μυαλό σου αυτό το άτομο. Άσχετα αν δεν είναι εκεί. Όμως είναι και το ξέρεις. Και το ξέρει…