Με κάθε ευκαιρία η εκάστοτε κυβερνητική παράταξη εκδηλώνει την συμπαράστασή της για τις θυσίες που έχει υποστεί ο Ελληνικός λαός. Μας λέει σπαρακτικά ότι κι αυτοί είχαν κομματικές απώλειες, άρα θυσίες και στη συνέχεια εδώ και τέσσερα χρόνια μας διαβεβαιώνει ότι πιάσανε τόπο και φτάνουν στο τέλος τους.
Από την αρχή της κρίσης, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έχουν θέσει τέρμα στη ζωή τους περισσότερα από 4000 άτομα κάθε ηλικίας τα οποία δεν μπόρεσαν να αντέξουν την πίεση ή να ανταπεξέλθουν στα οικονομικά βάρη που επιβάλλει με προοδευτική αύξηση η κυβέρνηση.
Κανείς από αυτούς βέβαια δεν ανήκει στην κυβερνητική παρέα η οποία στεναχωριέται, αλλά αφού πρόκειται για το καλό της πατρίδας, αντέχει τις αυτοκτονίες, την ανεργία του 27% (60% στους νέους), νιώθει την απόγνωση των ελευθέρων επαγγελματιών που σταματούν τις δραστηριότητές τους και μένουν ανασφάλιστοι, αλλά όπως τραγουδούσε κάποτε ο Frankie, That's Life..
Σαν σύγχρονες Ιφιγένειες Παπανδρέου, Παπαδήμας, Παπακωνσταντίνου και κάθε είδους Παπα...θυσιάστηκαν, αφού πρώτα φρόντισαν να πάρουν τα απαραίτητα μέτρα για τη διάσωση των τραπεζών που τους επέβαλλαν οι κακοί ξένοι και την κοπάνησαν για άλλες πολιτείες.
Όλα αυτά τα χρόνια φέρθηκαν ευγενικά στην παρέα τους, δικαστικούς, κομματικούς συμβασιούχους, δημοσιογράφους, στρατιωτικούς, τραπεζικούς υπαλλήλους και όλους όσους έχουν σχέση με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, τους υπόλοιπους τους θυσίασαν στον Θεό του χρήματος, τα ξένα funds και τους μεγάλους οικονομικούς οργανισμούς που θα μας βοηθήσουν σύντομα να βγούμε στις αγορές, με 5 ψωροδισεκατομμύρια που γι' αυτούς δεν είναι τίποτα το να χάσουν 1-2% από το ποσοστό των τόκων που θα εισπράξουν για να δείξουν την επιτυχία μας αφού ήδη έχουν βγάλει αρκετά δις με διάφορα κόλπα.
Κανείς δεν θα είχε αντίρρηση αν ένοιωθε ότι οι θυσίες είναι μοιρασμένες σε όλο τον Ελληνικό λαό, αλλά όταν ο ένας χάνει τα 15 από τα 50 διαφορετικά επιδόματα που παίρνει και μειώνεται ο μισθός του 20-30%, ενώ οι πληβείοι πιάνουν σαν απολυμένοι νυχτερινή εργασία στους σκουπιδοτενεκέδες για να βρουν να φάνε, τότε οι θυσίες είναι μόνο για συγκεκριμένους.
Το κυβερνητικό ντουέτο έκανε ακριβώς αυτό που λέει ο μύθος της Ιφιγένειας, την τελευταία στιγμή την λυπήθηκε και έβαλε στην θέση της ένα ελάφι, μόνο που στην δικιά μας την περίπτωση, τα ελάφια είναι τα 1500000 των ανέργων, οι 500000 ελεύθεροι επαγγελματίες που δεν έχουν πια δουλειά και οι χιλιάδες νέοι μας που φεύγουν μετανάστες στο εξωτερικό.
Μόνο ο Καζαντζίδης δεν γύρισε ακόμα στην μόδα.
Δεν τολμώ να σκεφτώ τι θα συμβεί σε μερικά χρόνια όταν οι σημερινοί ηλικιωμένοι γονείς θα φύγουν από τη ζωή και οι σημερινοί νέοι θα έχουν περάσει τα 30 και θα παραμένουν άνεργοι, βέβαια αυτοί δεν θα είναι τα παιδιά των σημερινών βουλευτών, αλλά τα δικά μας.
Υπάρχει όμως και η Θεία Δίκη, κάποτε θα το διαπιστώσουν, είναι μια αγαθή σκέψη, αλλά όμως αληθινή, κανείς δεν ξεφεύγει από το πεπρωμένο.
Μα θα πει κάποιος, η τωρινή κυβέρνηση θα σώσει τη χώρα από την καταστροφή, ενδεχομένως ναι, τίποτα δεν κρατάει για πάντα, ποιος όμως θα ξαναδώσει ζωή στις κατεστραμμένες ελληνικές οικογένειες, οι αριθμοί δεν θα αποκαταστήσουν την πραγματικότητα που την νιώθουμε όλοι, εκτός των εκλεκτών.
Κώστας Ζουγρής
ΥΓ Είχε γραφτεί για την συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, αλλά δυστυχώς ταιριάζει και στην προηγούμενη και μάλλον θα ταιριάζει και στην επόμενη.
