Από τον Κώστα Ζουγρή
Η ημέρα των δισκοπωλείων φέρνει στη μνήμη μου τα άπειρα δισκοπωλεία που υπήρχαν στην χώρα μας και ειδικά σε Αθήνα, Πειραιά.
Ειδικά στη Αθήνα που μεγαλώσαμε, τα δισκοπωλεία ήταν ένας μικρός παράδεισος για όσους αγαπούν την μουσική.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς, είναι σίγουρο ότι όλο και κάποιο θα ξεχάσω.
Στοά Λυκούργου και στην στοά Μαρούση στην Πανεπιστημίου κατεβαίνοντας τις σκάλες και στην Αριστείδου λίγο πιο κάτω από το Ριβολί, παίρναμε τα πρώτα μικρά δισκάκια μας.
Το Μάμπο στην Πανεπιστημίου, το προλάβαμε, αλλά ήμασταν μικροί και δεν αγοράζαμε δίσκους, Μάμπο λεγόταν νομίζω και αυτό στην Βουλής που ίσως είχε σχέση η Ρηνιώ Παπανικόλα, όπως και από τον Ίκαρο στην Βουλής, πιο κάτω στην γωνία είχε άλλο ένα το οποίο δεν θυμάμαι πώς το έλεγαν, στην Καραγιώργη Σερβίας ήταν ο Κύκλος και στην Νίκης το Μιούζικ Μποξ από το οποίο δεν αγοράζαμε γιατί ήταν μερικές δραχμές πιο ακριβό.
Στην περιοχή της Ομόνοιας υπήρχαν τα αδέλφια Χρήστος και Μιχάλης Γιαμπίλης με την Παλόμα και το Ρεφρέν, στοές Φέξη και Πιγκουίνου, ο Μιχάλης έβαζε το τοπ του ΝΜΕ και πηγαίναμε πιτσιρικάδες και το διαβάζαμε, αργότερα πήγε στην Σωκράτους.
Ο Λαμπρόπουλος στην Λυκούργου
Ο Πολύδωρας ήταν ένα σημαντικό κατάστημα για πολλούς νέους στην δεκαετία του '70 με χαμηλές τιμές όπως η Τζίνα στην Πανεπιστημίου και μία τρύπα στην Ακαδημίας, το Αλφαδίσκ.
Ποιότητα κλασικής μουσικής από το Φιλοδίσκ στην Εμ. Μπενάκη.
Ενημερωμένο σε πολλά είδη το Music Center του Θάνου Ηλιόπουλου στην Πατησίων, απέναντι από το Πολυτεχνείο.
Ποικιλία δίσκων στην Στροφή του Μανάκου στα Εξάρχεια που μεταφέρθηκε σε ποιο μεγάλο μαγαζί ακριβώς απέναντι στην Σπύρου Τρικούπη και αργότερα πήγε σε μία πάροδο της Πατησίων και έσβησε.
Το Trust, στην Ακαδημίας, δίπλα από την Έλλη, είχε κι αυτό την ιστορία του.
Το Ποπ 11 στην Σκουφά ήταν ένα σχολείο για πολλούς, όπως και τα Happening στην Χαριλάου Τρικούπη με Κερασιώτη και Αβράμογλου και, Jazz Rock με Καραποστόλη στην Ακαδημίας και μετά στο στενάκι πάροδο της Σίνα, είχε αρχίσει νομίζω από την Ηφαίστου στο Μοναστηράκι και σε μια εποχή λειτουργούσαν παράλληλα. Στην Ομήρου ήταν το Τζουκ Μποξ, μικρό αλλά ενημερωμένο.
7 plus 7 και ο Ζαχαρίας, στην Ηφαίστου στο Μοναστηράκι.
Μετέπειτα τα Metropolis στην Πανεπιστημίου και άλλες περιοχές.
Το κορυφαίο όλων και πλήρες ενημερωμένο, ήταν το Music Corner στην Πανεπιστημίου, στην αρχή ήταν νομίζω στην Τζωρτζ στην Πλατεία Κάνιγγος.
Εκεί γνώρισα την γυναίκα μου.
Αρκετά καταστήματα υπήρχαν στην περιφέρεια με το κατάστημα Νεουδάκη στην Νέα Σμύρνη να ξεχωρίζει, όπως και το Melody House στο Χαλάνδρι.
Πολλά και τα καταστήματα με εναλλακτικό ρεπερτόριο, κυρίως στην περιοχή των Εξαρχείων και γύρω από το Πανεπιστήμιο.
Στον Πειραιά, κορυφαία το Negro που είχαν δυο αδέλφια και το Orfeo με τις δύο αδελφές, πληρέστερο όλων, αυτό του Θεοφανίδη στην Αγία Τριάδα με την μεγαλύτερη ποικιλία και λόγω χώρου.
Ο κατάλογος βέβαια είναι ατελείωτος, ας τον συμπληρώσετε εσείς.
Αν ξέχασα και κανένα που έπρεπε να αναφέρω, συγγνώμη, έχουν περάσει τόσα χρόνια και τα καταστήματα ήταν τόσα πολλά, τι αναφέρω, αυτό στην Πιπίνου, στην Φωκίωνος, στην Αχαρνών, στην Στοά Μπρόντγουαιη, μικρό, αλλά με μεράκι, α, και το Δισκάδικο της Αθηνάς, με την Νίκη; αν θυμάμαι καλά, Γεια σου Νίκη...
