Διαβάζω συχνά τα σχόλια με επιθέσεις εναντίον των δισκογραφικών εταιρειών που χρέωναν υπερβολικά υψηλές τιμές βινύλια και cd σύμφωνα με τους σχολιαστές και αυτόματα έρχονται στην μνήμη μου εκατοντάδες γνωστοί μου που έχασαν τις δουλειές τους τα τελευταία χρόνια, ενώ αρκετοί από αυτούς που ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία και δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά, έχασαν και την ζωή τους.
Ζούμε σε μια κοινωνία που επιλέγεις το τι θα αγοράσεις και τίποτα δεν προσφέρετε δωρεάν, ακόμα και αυτά που νομίζουμε ότι έχουμε δωρεάν, με άλλους τρόπους τα πληρώνουμε χρυσά.
Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι οι καταξιωμένοι καλλιτέχνες, Έλληνες και ξένοι που είχαν επιτυχίες, έχουν καταφέρει να κάνουν σε πολλές περιπτώσεις σημαντικές περιουσίες.
Όμως για σκεφτείτε τι κρύβετε πίσω από αυτούς. Αγνωστος αριθμός μουσικών δούλευε στις ηχογραφήσεις στους διάφορους χώρους ψυχαγωγίας και τώρα, ακόμα και αν βρίσκει ένα μεροκάματο, αυτό δεν θα έχει σχέση με το παρελθόν.
Πόσοι άνθρωποι δούλευαν σε εκατοντάδες δισκάδικα σε όλη την χώρα; την γυναίκα μου την γνώρισα όταν ήταν εργαζόμενη σε ένα από τα δεκάδες καταστήματα δίσκων στο κέντρο της Αθήνας.
Πόσοι εργαζόντουσαν στα τυπογραφεία που τύπωναν τα εξώφυλλα των δίσκων και πόσοι στα εργοστάσια παραγωγής τους; οι φωτογράφοι;
Τα στούντιο ηχογραφήσεων, οι εργαζόμενοι στις εταιρείες δίσκων, τώρα οι εταιρείες από 6 και δεκάδες άλλες μικρότερες έχουν γίνει σχεδόν 2 και η μία από 50 άτομα τώρα είναι ζήτημα αν έχει 6-7.
Στα ραδιόφωνα η κατάσταση είναι το ίδιο άσχημη, οι περισσότεροι έχουν επηρεάσει τις αμοιβές των εργαζομένων, όσοι βέβαια πληρώνουν, οι δημοσιογράφοι που γράφουν για την μουσική είναι πια ελάχιστοι και έχουν μειώσει σημαντικά τις μισθολογικές απαιτήσεις τους ακόμα και αν ανήκουν στη ΕΣΗΕΑ.
Ζήτω το download γράφουν μερικοί θριαμβολογώντας, ναι άλλα υπάρχει νόμιμο και παράνομο download, για ποιο ζητωκραυγάζουν; λογικά για το παράνομο, γιατί το νόμιμο δεν έχει και ιδιαίτερη κίνηση στην χώρα μας.
Εντάξει κι εγώ μαζί σας, αλλά γιατί μόνο στην μουσική, γιατί να μην είναι δωρεάν τα προϊόντα από τα supermarket, να έχουμε δωρεάν αυτοκίνητα, μουσικές συναυλίες, πρόσβαση στις αθλητικές εκδηλώσεις, στις συγκοινωνίες, στις ταβέρνες, τα κρεοπωλεία, τα ξενοδοχεία, επίγειες και εναέριες, στα πάντα.
Το να έχουμε απαίτηση σε δωρεάν μουσική ουσιαστικά σημαίνει τέλος στην παραγωγή νέας μουσικής, αυτό θέλουμε; αν ναι τότε συγγνώμη, όλα αυτά που έγραψα είναι λάθος και συγχωρήστε με, έχω και εγώ τις παραξενιές μου.
Κώστας Ζουγρής
