Όταν πιστεύεις ότι φτάνεις στο τέλος μιας διαδρομής κάνεις συνήθως τον απολογισμό σου και προσπαθείς να αξιολογήσεις όλες τις πράξεις σου, από την πιο απλή μέχρι αυτές που έγραψαν σημαντικά κομμάτια από το πέρασμα σου από τον πλανήτη μας.
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τις δικές μας ιστορίες, που μπορεί ενίοτε να έναι απλές, όμως για μας δεν παύουν να είναι ιδιαίτερα σημαντικές.
Οι ενοχές για κάτι που πιστεύουμε ότι δεν κάναμε σωστά μπορεί να είναι για κάτι πολύ απλό, αλλά και για κάτι σημαντικό που διαμόρφωσε αρνητικά την ζωή ανθρώπων που πραγματικά αγαπήσαμε.
Γιατί όλη αυτή η δραματική εισαγωγή; εκτός από τα προσωπικά μας και την αδυναμία μερικών να μπορούν να δείξουν την αγάπη που πραγματικά αισθάνονται γι' αυτούς που ζουν κοντά τους, υπάρχει πάντα και η σχέση μας με τα πρόσωπα που δεν ανήκουν στο άμεσο περιβάλλον μας.
Ξαφνικά σκέφτηκα το πρωί με πόσους εκατοντάδες χιλιάδες από εσάς είχα κατά καιρούς στην διάρκεια της επαφής μας στις εκπομπές στην ΕΡΤ την ευκαιρία να μιλησω στο τηλέφωνο, να διαβάσω ένα γράμμα σας στο οποίο εκφράζατε την αγάπη σας για κάποιο καλλιτέχνη, ή ζητούσατε να σας λύσουμε κάποια απορία.
Ο χρόνος που χρειαζόμουνα κάθε φορά για να λύσω τις απορίες σας με απαντήσεις στην εκπομπή ή στις σελίδες του Ποπ & Ροκ έπαιρνε αρκετό χρόνο από τις καθημερινές μου δραστηριότητες.
Όμως οι σελίδες αλληλογραφίας του περιοδικού με τις επιστολές που ξεχωρίζαμε με τον Γιάννη ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς και αρκετοί από εσάς είχαν, έστω μία φορά γράψει στο περιοδικό ή την εκπομπή.
Ο χρόνος όμως που χρειαζόμαστε για τις καθημερινές μας οικογενειακές και επαγγελματικές δραστηριότητες σπάνια επαρκεί, έτσι μέσα μου έχω ένα αίσθημα ενοχής γιατί δεν μπόρεσα πολλές φορές να αφιερώσω το χρόνο που έπρεπε στα διάφορα αιτήματα σας.
Σήμερα, ο τρόπος επικοινωνίας άλλαξε και είναι πιο άμεσος, όμως συνεχίζει να υπάρχει η ανάγκη επικοινωνίας με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, όσο και αν αυτός ο αριθμός φαίνεται ίσως υπερβολικός.
Ο Πετρίδης δεν σας αγαπάει βέβαια λιγότερο από εμένα, αλλά αυτό που τον ενδιαφέρει και τον ενδιέφερε πάντα ήταν το να σας ευχαριστήσει κάνοντας όσο περισσότερο καλά αυτό που αγαπάει.
Εγώ από την πλευρά μου προσπάθησα όλα αυτά τα χρόνια να σας κρατήσουμε κοντά μας με διάφορους τρόπους. Πιστεύω ότι τα κατάφερα, όμως δεν μπορώ να πω ότι κέρδισα την αγάπη σας, γι' αυτό σε κάποιο βαθμό, όπως έχω γράψει αισθάνομαι να έχω το σύνδρομο της ταινίας του You've Got Mail.
Με αρκετά χρόνια καθυστέρηση, στέλνω λοιπόν την αγάπη μου.
Κώστας Ζουγρής
