Ο Γιώργος Παπαστεφάνου για τον Johnny Hallyday

Ο Γιώργος Παπαστεφάνου για τον Johnny Hallyday

Όσοι είχαμε μεγαλώσει με τα γαλλικά chansons της Πιαφ και του Ύβ Μοντάν, της Πατασού και του Μπρασένς, του Μουλουτζί και της Γκρεκό, της Μπαρμπαρά και του Ζακ Μπρελ, θα έπρεπε να το πάρουμε απόφαση. Μετά το '60, το γαλλικό τραγούδι δεν θα ήταν πια όπως το ξέραμε. Βέβαια και ο Αζναβούρ και ο Μπεκώ, και ο Ανταμό κι ο Σερζ Λαμά θα προσπαθούσαν α κρατήσουν κάτι από την παλιά ατμόσφαιρα, αλλά το πράμα είχε ξεφύγει.

Ήδη ο φωτογράφος Ντανιέλ Φιλιπακί με τη ραδιοφωνική του εκπομπή Salut les copains είχε δώσει το σύνθημα. Και είχε δημιουργήσει και στην Γαλλία ένα καινούριο νεανικό κοινό, έτοιμο να αγκαλιάσει κάθε τι που θα θύμιζε Αμερική, λίγο μετά και Βρετανία. Άλλωστε ήδη είχαν εμφανιστεί τα πρώτα αντίγραφα του Έλβις Πρίσλεϋ στην Ευρώπη. Ο Κλιφ Ρίτσαρντ στην Αγγλία, στην Ιταλία ο Μπόμπυ Σόλο και ο Αντριάνο Τσελεντάνο, έ, δεν μπορούσε να μην έχει και το δικό της αντίγραφο η Γαλλία! Το ρόλο τον ανέλαβε λοιπόν ο Τζόνυ Χαλινταίη. Είχε γεννηθεί το 1943 στο Παρίσι από Γαλλίδα μητέρα και πατέρα από το Βέλγιο.

Το κανονικό του επίθετο ήταν Σμετ. Το Χαλινταίη, το δανείστηκε από τον Αμερικανό σύζυγο μιας θείας του, χορευτή από την Οκλαχόμα, που τον κράτησε και σαν μάνατζερ αργότερα. Από τα παριζιάνικα καφέ άρχισε την καριέρα του ο Τζόνυ, αλλά η επιτυχία ήρθε γρήγορα. Γιατί, όπως λέγαμε,τα idoles του Ντανιέλ Φιλιπακί είχαν θεαματικά αλλάξει το τοπίο. Ο Ρισάρ Αντονί τραγουδούσε με λόγια γαλλικά τη μια μετά την άλλη τις αμερικανικές επιτυχίες. Και υπήρχαν φυσικά και τα κορίτσια. Εκτός από την Φρανσουάζ Αρντύ που είχε να προτείνει κάτι πιο δικό της και πιο ποιητικό, οι άλλες - η Συλβί Βαρτάν, η Φρανς Γκαλ, η Σειλά, μιμήθηκαν τις νεαρές, δημοφιλείς Αμερικανίδες τραγουδίστριες.

Την Λέζλυ Γκορ, την Μαίρη Γουέλς, την Μις Δυναμίτη Μπρέντα Λη. Την Συλβί Βαρτάν, που ήταν βουλγαρικής καταγωγής, ο Τζόνυ Χαλινταίη το 1965 την παντρεύτηκε. Αυτός ήταν ο πρώτος και πιο θορυβώδης απ' τους γάμους του, που δεν ήταν και λίγοι. Κάποια στιγμή, για φορολογικούς λόγους ο Τζόνυ μετακόμισε στο Γκστάαντ, ύστερα στις αγαπημένες του Ηνωμένες Πολιτείες, στο Λος Άντζελες. Ο Χαλινταίη, αν και εντελώς άλλης σχολής, θαύμαζε πολύ την Εντίτ Πιαφ και πήγαινε σε όλα τα κοντσέρτα της. Όμως την κατηγόρησε πως τού είχε ριχτεί όταν νεαρός την επισκέφθηκε στο σπίτι της.

Μείνανε πάντως φίλοι. Εκτός Γαλλίας ο Τζόνυ Χαλινταίη δεν αγαπήθηκε όσο θα περίμενε κανείς. Εμείς όμως εδώ είχαμε ξεχωρίσει τουλάχιστον δύο απ' τα τραγούδια του. Que je t' aime και το Retiens la nuit. Αλλά για να τον αποχαιρετήσουμε τώρα που έφυγε κι αυτός, διάλεξα κάτι άλλο. Όχι τραγούδι, αλλά ποίημα που ο Τζόνυ απαγγέλλει με υπόκρουση το δεύτερο μέρος, allegretto, από την 7η Συμφωνία του Μπετόβεν. «Poème sur la 7ème». Μαγνητοσκοπημένο ζωντανά σε συναυλία του Χαλινταίη σε μια απ' τις γειτονιές του Παρισιού, το Bercy, το 1992.