Είχα πολύ καιρό να δω σε τόσα σπουδαία φόρμα τον πολύ καλό ηθοποιό Willem Dafoe σε μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς που είναι το Florida Project.
Το θέμα της ταινίας αφορά το πρόβλημα των αστέγων στην Αμερική.
Αυτά που δείχνει το φιλμ τα έβλεπα να εξελίσσονται στα ταξίδια μου στην Αμερική, εδώ και 20 χρόνια και περιέγραφα τις διάφορες ιστορίες που παρακολουθούσα στους φίλους μου για μία Αμερική πολύ πιο μακριά από την γκλαμουριά που δείχνει.
Θυμάμαι όταν με την Νικόλ Αλεξανδροπούλου γυρίζαμε σκηνές για το ντοκιμαντέρ Once In A Lifetime, σταματήσαμε σε ένα ταχυφαγείο για να πάρουμε κάτι.
Καθώς καθόμασταν έξω στο προαύλιο συναντήσαμε ένα καλοντυμένο τριανταπεντάρη και πιάσαμε κουβέντα μαζί του.
Μας έδειξε ένα αυτοκίνητο με μία ηλικιωμένη κυρία μέσα και μας είπε, την σύντομη ιστορία του.
Τον είχαν διώξει απ' την δουλειά του, έχασε το σπίτι του γιατί δεν είχε να πληρώσει το δάνειο, τον χώρισε η γυναίκα του και ζούσαν με την μητέρα του και ένα σκύλο σ' αυτό το αυτοκίνητο.
Αυτά συνέβαιναν την εποχή του σκανδάλου της Λήμαν Μπράδερς, αλλά συνεχίζονται ακόμα σε χειρότερη μορφή.
Στις επισκέψεις μου στην Αμερική δεν τριγυρνάω πια εδώ και χρόνια στα πολυσύχναστα μέρη της πόλης, αλλά περνάω αρκετές ώρες με το αυτοκίνητο, στα προάστια, στις συνοικίες και μικρές κωμοπόλεις για να μάθω περισσότερα για μία χώρα που με επηρέασε τόσο πολύ με την μουσική της, και που ίσως τα μεταφέρω στο μέλλον σε ένα βιβλίο μου.
Εκεί λοιπόν έχω δει ολόκληρα τετράγωνα να είναι έρημα με την ταμπέλα πωλείται μπροστά στο κάθε σπίτι και στις παρυφές των πόλεων ή σε κάποιες ερημιές, μέσα σε τροχόσπιτα να μένουν οικογένειες.
Η φτωχοποίηση θυμίζει από αυτά που διαβάζω το οικονομικό κραχ του 1929.
Δείτε το Florida Project γιατί δείχνει λίγο έξω από το Ορλάντο της Φλώριντα μια ανάλογη κατάσταση όταν ερημοποιήθηκαν ολόκληρες συνοικίες και Μοτέλ που είχαν δημιουργηθεί όταν ξεκίνησε εκεί το πάρκο του Ντίσνεϋ. Τώρα τα περισσότερα από αυτά τα μοτέλ φιλοξενούν άστεγους για λίγα δολάρια και τα σπίτια είναι έρημα.
Γιάννης Πετρίδης
