Phil Spector ( 26 Δεκεμβρίου 1939 - 16 Ιανουαρίου 2021)
Από τον Μ.Σκ.
Το Dirty Dancing βγήκε το 1987. Μεγάλη επιτυχία ειδικά για μαθητές Γυμνασίου/Λυκείου όπως ο υποφαινόμενος. Και παρόλο που είχα αλλάξει τις προτιμήσεις μου στους Wham, και είχα παραμείνει σε αυτούς παρόλο που η Ήρα είχε γίνει Δέσποινα (χωρίς δυστυχώς να αλλάξει το αποτέλεσμα…) είχα αρχίσει να ψάχνομαι με τη μουσική.
Στο σάουντρακ του Dirty Dancing υπήρχαν πολλά τραγούδια που έπαιζαν σημαντικό ρόλο στην ταινία ((I’ve Had) The Time of My Life) ή έκαναν επιτυχία (She’s Like the Wind). Εμένα όμως μου καρφώθηκαν 2 στο μυαλό: Το You Don’t Own Me και το Be My Baby. Τότε φυσικά δεν υπήρχεInternet στα γυμνάσια, πόσο μάλλον στα κινητά. Η μοναδική πηγή ήταν οι ερωτήσεις: σε δισκάδικα, σε DJs, σε ραδιοφωνικούς παραγωγούς, δύσκολα πράγματα για ένα ντροπαλό παιδί στα 13-14
Με τα πολλά όμως έμαθα για τις Ronettes, τη soul (R&B) και άκουσα για πρώτη φορά το όνομα Phil Spector. Όνομα που αν μη τι άλλο δύσκολα το ξέχναγες. Άλλωστε ήταν και η πρώτη φορά που κάποιος αναφέρθηκε σε ένα παραγωγό. Μέχρι τότε εγώ νόμιζα πως η μουσική είναι ο συνθέτης, ο στιχουργός, οι μουσικοί και ο τραγουδιστής. Οι ψαγμένοι μάλιστα (ειδικά σε Ελληνικά τραγούδια) ανέφεραν πρώτα το συνθέτη, μετά το στιχουργό και μετά τον τραγουδιστή. Αργότερα κατάλαβα, πως αυτό είναι και μια από τις βασικές αιτίες που η ελληνική μουσική δεν έχει την αναγνώριση που της αξίζει. Θα μιλήσω άλλη φορά για αυτό.
Ρωτώντας για το Phil Spector, έμαθα για το περίφημο Wall of Sound, αυτό τον συνεχόμενο, καταιγιστικό ηχητικό υπόβαθρο, που παραπέμπει σε φουλ ορχήστρα, και πετυχαίνοντας ένα αρμονικό αποτέλεσμα έντασης και μουσικότητας, βάζει μοναδική σφραγίδα στα τραγούδια (και αργότερα επηρέασε καλλιτέχνες όπως ο Bruce Springsteen– για καιρό νόμιζα πως το Hungry Heart είναι τραγούδι του Spector). Είχα ενθουσιαστεί… Οπότε το Be My Baby το άκουγα συνεχώς. Αργότερα έμαθα πως θεωρείται ένα από τα καλλίτερα τραγούδια όλων των εποχών, ενώ ο Brian Wilsonτο θεωρεί το καλλίτερο pop τραγούδι όλων των εποχών.
Το Top Gun είχε βγει το 1986. Δε θυμάμαι καν αν για 12χρονα η ταινία ήταν κατάλληλη. Τι λέω τώρα ε? Κι όμως ο κινηματογράφος ειδικά στην Επαρχία είχε αυστηρούς κανόνες το 1986. Όταν είδα την ταινία σε βιντεοκασέτα, στο τέλος της ταινίας άκουσα ένα τραγούδι που το Wall of Sound έκανε ξανά την εμφάνισή του. Μιλάω φυσικά για το You’ve Lost That Loving Feeling. Αυτό και αν ήταν ανακάλυψη. Ειδικά η εισαγωγή (μέχρι να μπει το υπόβαθρο) με το αργό τέμπο και τη βαθιά φωνή του Bill Medley με καθήλωνε. Θα έλεγα πως έκανε το υπόλοιπο τραγούδι να ακούγεται υποδεέστερο. Αργότερα εκτίμησα το εύρος του τραγουδιού, την έκταση και τη μελωδία του, τις ανταλλαγές σε διαφορετικές κλίμακες μεταξύ του ντουέτου(ο ένας μπάσο, ο άλλος με φαλτσέτο), καθώς και τη δομή του. Πολύ αργότερα (όταν το διαδίκτυο έκανε την έρευνα και την πρόσβαση στην πληροφορία εύκολη) διάβασα πως οι Righteous Brothers ήταν το πρώτο λευκό φωνητικό συγκρότημα που υπέγραψε ο Phil Spector και πώς όταν ο Bobby Hatfield (ο έτερος των Righteous Brothers) ενοχλημένος που περίμενε μέχρι το πρώτο ρεφραίν για να τραγουδήσει ρώτησε τον Phil Spector πως δεν ξέρει τι να κάνει μέχρι να μπει στο τραγούδι, ο Phil Spector με την αυταρέσκεια και την αυθάδεια που τον έκανε ιδιοφυή αλλά και αργότερα θα αποβεί μοιραία, φέρεται να του είπε πως «Μπορείς να πηγαίνεις κατ’ ευθείαν στην τράπεζα»
Το 1993 ήμουν πια στο Πολυτεχνείο. Η ταινία για την Tina Turner (What’s Love Got to Do with it) βγήκε τότε. Βέβαια τότε οι ταινίες στην Ελλάδα ερχόντουσαν με 6 -18 μήνες καθυστέρηση. Οπότε εγώ πρέπει να την είδα το 1994 ή το 1995.. Ταινία που δε με ενθουσίασε, αλλά με καλή μουσική. Ώσπου εμφανίζεται ο Phil Spector. Αυτά τα 3 λεπτά με έκαναν να δω την ταινία 5 φορές. Ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα τι ήταν το Wall of Sound αφού η ταινία δείχνει την ορχήστρα, τη χορωδία και τονPhil να παρακολουθεί.
Και φυσικά η τραγουδάρα.
River Deep - Mountain High.
Με διαφορά το αγαπημένο μου του Spector, και μαζί με τα (Sittin’ On) The Dock Of The Bay, και My World Is Empty Without You τα 3 αγαπημένα μου R&B ever.
Στην ταινία φαίνεται το θράσος και η αυθεντία του Phil Spector που με μια λέξη επέβαλε την ηχογράφηση μόνο με την Τίνα και όχι με τον Ike. Δε φαίνονται όμως τα βασανιστήρια που επέβαλε για να γίνει το τραγούδι: 21 μουσικοί, 21 άτομα χορωδία για τα backupφωνητικά, κόστος ηχογράφησης $22,000, ανήκουστο για την εποχή. Ο Spector ήταν τόσο τελειομανής, που έβαλε την Τίνα να το τραγουδήσει αμέτρητες φορές μέχρι να πετύχει το αποτέλεσμα που ήθελε. Η ίδια λέει πως πρέπει να το τραγούδησε 500,000 φορές. Ίδρωνε ακατάπαυστα, τόσο που είχε βγάλει τη μπλούζα της και τραγούδαγε μόνο με το στηθόδεσμο. Τί τραγούδι βγήκε όμως… Τί τραγούδι!!!
Και πάμε στο 2003. Ο Phil Spector συλλαμβάνεται για το φόνο της ηθοποιού/μοντέλου Lana Clarkson, την οποία ο Spector γνώρισε στο House Of Blues στο LA. Σοκαριστικό, αν και όχι τελείως απρόσμενο, αφού αυτή η ιδιοφυία του Spector είχε ανέκαθεν σκοτεινές πλευρές, ιδιοτροπίες, και καπρίτσια, οι οποίες και με τον καιρό (καθώς δεν υπήρχε πια η καινοτομία, η επιτυχία, και η μουσική για να τον συγκρατεί) επιβαλλόντουσαν στην προσωπικότητά του και γίνονταν παρανοϊκές και εν τέλει επικίνδυνες και μοιραίες. Δίκες και στο τέλος καταδίκη το 2009 σε (19 έτη με ισόβια) ποινή φυλάκισης.
Πολλά έχουν γραφεί για την υπόθεση αυτή. Από τη μία πλευρά η μουσική ιδιοφυΐα, και από την άλλη η εικόνα (βάζω λινκ με όλες γιατί πραγματικά δε μπορώ να διαλέξω) και φυσικά τα στοιχεία της υπόθεσης. >> https://www.google.gr/search
Όλα αυτά φαίνονται σε μια κατά τη γνώμη μου πολύ αδικημένη ταινία από το HBO, το Phil Spector που προβλήθηκε το 2013. Η ταινία εστιάζεται στη δίκη, και στο πόσο δύσκολος πελάτης ήταν για τη δικηγόρο του (Helen Mirren) οPhil Spector (Al Pacino), τόσο λόγω της εμφάνισης όσο και λόγω της έλλειψης συναίσθησης του τι αντιμετωπίζει. Λυπηρό…
Είναι δύσκολο να καταλάβεις τις ιδιοφυίες. Σίγουρα δε σκέφτονται και δε φέρονται όπως εμείς οι απλοί άνθρωποι. Φυσικά δεν δικαιολογώ. Άλλωστε σαν προσωπικότητα και σαν άνθρωπος έχει ήδη κριθεί. Το μόνο που εγώ κάνω είναι να κρατάω τη μουσική. Για τη μουσική γράφω, τη μουσική λατρεύω. Και ο Phil Spector κατάφερε να κάνει μουσική που έκανε ένα νεαρό έφηβο από μια επαρχιακή πόλη να ψαχτεί, να διαβάσει, να τραγουδήσει, ακόμα και να δει μια ταινία 5 φορές στον ίδιο κινηματογράφο…
Για αυτό τον ευχαριστώ
