Καλημέρα, πριν από πολλά πολλά χρόνια τέτοια ώρα ένα Σαββατιάτικο πρωινό στις 6, ένα γαλανομάτικο αγοράκι άρχιζε την πρώτη του γκρίνια που ευτυχώς κρατάει μέχρι σήμερα.
Τα γενέθλια του καθενός μας είναι μία προσωπική στιγμή που την μοιράζεται συνήθως με τους ανθρώπους που ζουν στο περιβάλλον του. Πέρα από το ότι έχουμε μία τόσο στενή καθημερινή επαφή, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την χαρά μου που τα κατάφερα να κλείσω αυτή τη σημαδιακή για μένα ηλικία.
Τρεις φορές στο παρελθόν, στην αρχή του χρόνου και πριν από 29 και 19 χρόνια κατάφερα να την γλιτώσω και δεν μπορώ παρά να αισθάνομαι ευγνώμων στον Θεό, την τύχη μου ή ότι με βοήθησε να επιζήσω και να φτάσω στην σημερινή ηλικία.
Ειλικρινά δεν περίμενα ότι θα φτάσω τόσο μακριά, όμως κανείς δεν ξέρει το μέλλον του γι' αυτό κάθε πρωί που ξυπνάμε πρέπει να το εκτιμούμε ιδιαίτερα, ανεξάρτητα της ηλικίας μας και να αγαπάμε ότι μπορεί να δεχθεί αγάπη.
Η κλεψύδρα βέβαια γεμίζει....
Κώστας Ζουγρής
