Πριν από μερικά χρόνια η Αθήνα ήταν μέσα στις 5 καλύτερες πρωτεύουσες για να ζήσει κανείς, τώρα είναι στην 87η θέση.
Πριν από μερικά χρόνια το προσδόκιμο ζωής των Ελλήνων ήταν στην 2η θέση στις χώρες του ΟΟΣΑ,τώρα υποχώρησε στην 19η θέση και με τα προβλήματα στον χώρο της υγείας σύντομα θα πέσει ακόμα περισσότερο.
Η έλλειψη χρημάτων αναγκάζει την κυβέρνηση να κόβει χρήματα από νευραλγικούς τομείς όπως η υγεία αφού δεν έχει την βούληση να περιορίσει τις αμέτρητες περιπτώσεις σπατάλης του δημοσίου χρήματος.
Σαν την Λερναία Ύδρα ανακαλύπτουν κάτι, το θέτουν έστω κάτω από μερικό έλεγχο, αλλά την άλλη μέρα μαθαίνουμε για νέες περιπτώσεις που έρχονται να προστεθούν σ' αυτές που δημιούργησαν την παρέα των μαζί τα φάγαμε.
Θα περάσει αρκετός μέχρι να μπει σε μια σειρά η κατάσταση στην υγεία, μέχρι τότε αρκετοί ασθενείς, από έλλειψη χρημάτων ή από αμέλεια που έχει σαν βασική αιτία τον λαβύρινθο που χρειάζεται να διασχίσει κάποιος για να προμηθευθεί τα απαραίτητα φάρμακα, θα υποστούν τις συνέπειες της μη έγκαιρης ή μηδαμινής λήψης των απαραίτητων φαρμάκων.
Οι διαρθρωτικές αλλαγές στην δημόσια διοίκηση δεν προχωράνε με συνέπεια για να εξοικονομηθούν χρήματα να αποφασίζει η κυβέρνηση την διατήρηση ή και αύξηση των φόρων σε μισθωτούς και συνταξιούχους, διατήρηση των υψηλών φορολογικών συντελεστών στις επιχειρήσεις, γεγονός που είναι αποτρεπτικό για επέκταση και νέες προσλήψεις που θα οδηγούσαν σε μείωση της ανεργίας.
Η αντιπολίτευση που υποστηρίζει όλες τις διεκδικήσεις όπως αυτές των αγροτών, των γιατρών του ΕΟΠΥΥ, τους φαρμακοποιούς, τους αρτοποιούς, τους αγρότες, τους δημόσιους υπάλληλους, τους εκπαιδευτικούς, κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι για να διατηρηθούν αυτά που θεωρούν κεκτημένα αυτές οι κοινωνικές τάξεις, κάποιες άλλες θα υποφέρουν περισσότερο.
Για να πληρώνονται καλά οι υπάλληλοι και συνταξιούχοι της ΔΕΗ, της πρώην Ολυμπιακής, του ΟΤΕ, οι Τραπεζικοί, οι δημοσιογράφοι, οι δικαστικοί, να εξαιρούνται από τα διάφορα μέτρα οι στρατιωτικοί, κάποιοι θα φτάσουν στην απόλυτη εξαθλίωση.
Στην περίπτωση της ΔΕΗ, οι επιπτώσεις είναι σοβαρότερες αφού η καλοπέραση και τα προνόμια ενός κλάδου, οδηγεί σε κλείσιμο ή μείωση δραστηριότητας σε άλλες και αύξηση της ανεργίας.
Η προοπτική απομάκρυνσης της κρίσης θα επιτευχθεί με μείωση της φορολογίας και παράλληλη μείωση της ανεργίας, όχι με τσαμπουκαλίδικες αντιμνημονιακές δηλώσεις, αφού η χώρα έχει αναλάβει δεσμεύσεις που δεν μπορούν να αλλάξουν, άλλωστε τα λεφτά τα χρωστάμε, μας τα δάνεισαν με πολύ καλούς όρους και το να λέει κάποιος απλά ότι δεν τα δίνουμε, είναι παραμύθια. Ας κάνουν πρώτα τσαμπουκά στις Ελληνικές τράπεζες που καθημερινά παίρνουν ότι μπορούν από αυτούς που χρωστάνε και μετά μιλάνε στους Ευρωπαίους, κάτι που σαφώς είναι δυσκολότερο, γιατί αν οι Ελληνικές τράπεζες μπορεί κάπου να είναι υπερβολικά απαιτητικές, οι Ευρωπαϊκές, τουλάχιστον στην εποχή του μνημονίου μας δανείζουν με όρους που δεν μπορεί να θεωρήσει κανείς κακούς.
Κώστας Ζουγρής
