Διαβάζοντας την πρόσφατη δήλωση του Copolla ότι δεν θα μπορούσε να κάνει σήμερα τον Νονό, γιατί κανένα στούντιο δεν θα του έδινε την άδεια, επιβεβαιώθηκε η σκέψη που έχω εδώ και καιρό ότι εμείς δεν θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε το Ποπ Κλαμπ, τα τελευταία χρόνια, βέβαια για διαφορετικούς λόγους.
Η μουσική, δεν είναι πια η ίδια και δεν δίνει την ευκαιρία σε εκπομπές όπως το Ποπ και το Ροκ Κλαμπ να αναδειχθούν.
Το κοινό έχει εθισθεί στα Playlist, στα κουτσομπολιά και το lifestyle και την μουσική την χρησιμοποιεί σαν μουσικό χαλί για να εξυπηρετεί τις ακροαματικότητες.
Στην εποχή του διαδικτύου, όλοι έχουν γίνει 'ξερόλες', ξέρουν τα πάντα, οι περισσότεροι όμως με έναν άκομψο τρόπο, άσε που ο καθένας, είτε είναι site, blog, Facebook ή οτιδήποτε άλλο, μας ανακοινώνει τα καλύτερα της χρονιάς από τον Φεβρουάριο.
Η μαγεία της ανυπομονησίας που είχαμε μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '90 να ακούσουμε τα καλύτερα της χρονιάς, τον Δεκέμβρη, έχει χαθεί.
Όλοι μιλούν από τώρα ότι το άλμπουμ της χρονιάς θα είναι του Kendrick Lamar, όπως πέρυσι της Beyonce συλλέγοντας πληροφορίες από εδώ και από εκεί και όχι γιατί πραγματικά τους αρέσει, βλέπετε πρέπει να δείχνουν ενημερωμένοι.
Αυτός είναι και ο λόγος που εδώ και χρόνια, προβλέποντας αυτά που ερχόντουσαν, υποβάθμισα στην εκπομπή τα καλύτερα της χρονιάς και τις ανασκοπήσεις, με τον τρόπο που τα έκανα στις προηγούμενες δεκαετίες.
Η ιλιγγιώδης άνοδος της μαύρης μουσικής, μετά το 2000, η υποχώρηση του ροκ και των μεγάλων καλλιτεχνών του είδους στην ίδια περίοδο, ιδιαίτερα στην χώρα μας παίζει μεγάλο ρόλο, αφού το ενδιαφέρον γι' αυτού του είδους την μουσική, είναι ελάχιστο.
Παραπάνω από 50 είναι τα τραγούδια μέσα στα 100 στις ΗΠΑ σήμερα, που είναι από μαύρους και όχι μαύρους του στυλ Barry White ή Gloria Gaynor που άρεσαν πάντα εδώ, αλλά από μία γενιά νέων μαύρων δημιουργών που εξελίσσουν την μουσική τους.
Μην παρακολουθώντας στην χώρα μας την εξέλιξη αυτής της μουσικής, θεωρούμε ακόμα και γραφικό τον Lou Reed που είχε πει λίγο πριν από τον θάνατο του, ότι το καλύτερο που είχε ακούσει τότε, ήταν ο Kanye West.
Θεωρούμε 'ούφο' έναν τύπο που λέγεται Donald Glover (Childish Gambino) που όταν βραβεύτηκε για την τηλεοπτική σειρά Ατλάντα, είπε ότι οι Migos είναι οι νέοι Beatles, υπερβολικό μεν, αλλά προφανώς ήθελε να τονίσει την επιρροή που έχουν στην Αμερικάνικη νεολαία.
Όλα είναι προβλέψιμα, ποιοι θα πάρουν το όσκαρ, ποιοι θα πάρουν τα grammy, τι θα είναι Νο 1 στο τέλος της χρονιάς και τα υπόλοιπα που τα ξέρουμε αμέσως και τα ξεχνάμε σε δύο εβδομάδες.
Το διαδίκτυο έδωσε την ευκαιρία στον καθένα από τα δισεκατομμύρια του πλανήτη, να παρουσιάζει την δουλεία του. Και όμως από τότε που συνέβη αυτό, όλο και λιγότεροι εναλλακτικοί νέοι καλλιτέχνες μπορούν να έλθουν σε επαφή με ένα πιο μεγάλο κοινό για να τους βοηθήσει στις καριέρες τους, όπως πχ. στα 80's, o Nick Cave, οι Smiths, οι Cure και δεκάδες άλλοι, ανανέωναν το μουσικό κατεστημένο.
Θα έχετε καταλάβει ότι η εμπορική ποπ είναι αυτή που κυριαρχεί σήμερα, αυτήν προωθούν οι εταιρίες, οι μάνατζερς και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ενώ σας θυμίζω ότι δίπλα στα εμπορικά ονόματα,ας πούμε της δεκαετίας του '90 έβγαιναν οι Pearl Jam και πουλούσαν 10 εκατομμύρια με ένα άλμπουμ.
Ο νέος τρόπος διανομής της μουσικής streaming κτλ, απαξίωσε τα charts. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το τοπ 10 πια, μέχρι το 2000 περίπου, θυμάμαι από τα ταξίδια μου στην Αμερική τότε, ότι όλες σχεδόν οι πολιτικές εφημερίδες και τηλεοράσεις, επικέντρωναν στα 10 πρώτα του Billboard. Υπήρχε επίσης, μέχρι τις αρχές αυτού του αιώνα το περίφημο Τοπ 40, τώρα ο κάθε σταθμός έχει το δικό του τοπ 20. Αυτός επίσης ήταν ένας από τους λόγους που και εγώ, εδώ και αρκετά χρόνια σταμάτησα να ασχολούμαι και στην εκπομπή με τα charts., γιατί με τον τρόπο που διαμορφώνεται το Hit Parade σήμερα, λόγω των Streaming, δίνει την ευκαιρία πχ στον Ed Sheeran να έχει τα 10 πρώτα της Αγγλίας με όλα τα τραγούδια του τελευταίου άλμπουμ του..
Αυτοί είναι οι λόγοι και αρκετοί ακόμα που μια εκπομπή σαν το Ποπ και Ροκ κλαμπ δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει σήμερα.
Γι' αυτό άλλωστε στα 40 χρόνια της εκπομπής, συνέχεια προσθέταμε καινούργια στοιχεία στο πρόγραμμα για να μπορούμε να συμβαδίζουμε με τις μουσικές εξελίξεις.
Το ίδιο θα κάνω, εάν αρχίσω ξανά κάποια στιγμή εκπομπές, βασισμένος όμως πάντα στην μουσική του χθες και του αύριο, όχι όμως χρησιμοποιώντας την σαν μουσικό χαλί.
Γιάννης Πετρίδης
