Αν παρακολουθήσει κανείς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ειδικά την τηλεόραση που είναι και το μέσο που βοηθάει σε μεγάλο ποσοστό στην πολιτική διαμόρφωση της κοινής γνώμης, θα σχηματίσει μια εντύπωση που είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτήν που επικρατεί στην κοινή γνώμη και την ακούμε από το περιβάλλον μας, αλλά και τυχαία σε δημόσιους χώρους.
Το ίδιο συμβαίνει εδώ και αρκετά χρόνια στον χώρο της μουσικής.
Μόνιμη προβολή αυτών που έρχονται συχνά στην χώρα μας για συναυλίες σε ειδικούς χώρους. Πραγματικά είναι αξιοπερίεργο το πόσες τραγουδίστριες fado έχει η Πορτογαλία, πόσοι μουσικοί της τζαζ οργώνουν πραγματικά την Ευρώπη και πόσα εναλλακτικά ροκ συγκροτήματα από τις περασμένες δεκαετίες είναι ακόμα δραστήρια και κάνουν περιοδείες.
Σχεδόν ποτέ δεν θα διαβάσετε γι' αυτούς που πραγματικά αξίζουν της προσοχής σας, καθημερινά όμως διαβάζουμε για άγνωστα ονόματα.
Το ίδιο συμβαίνει και στην πολιτική, όπου τα νέα από Αργεντινή, Βενεζουέλα και άλλες ανάλογες χώρες συνοδεύονται από επαναστατικές δηλώσεις Ελλήνων πολιτικών που ζούνε μόνιμα σε συνθήκες επανάστασης, απολαμβάνοντας βέβαια τα προνόμια του πενιχρού βουλευτικού μισθού τους που συχνά είναι δεκαπλάσιος από αυτόν του εργάτη.
Τώρα όλοι έχουν γνώμη για την Ουκρανία και μάλιστα αυτή τη στιγμή που γράφω, ένας αρχηγός κόμματος δηλώνει ότι όλος ο κόσμος έχει σκύψει το κεφάλι και κάνει αυτά που του επιβάλλουν.
Τι λες ρε μεγάλε, μπράβο, να σε ψηφίσουμε στις επόμενες εκλογές να βάλεις όλο τον πλανήτη στην θέση του.
H πλάκα είναι ότι όλοι οι ακροδεξιοί, έχουν γίνει αντιαμερικανοί, ενώ οι αριστεροί είναι μουδιασμένοι αφού βλέπουν ότι το παιχνίδι χοντραίνει.
Οι εμπειρίες του Σαμαρά σαν πρώην υπουργού εξωτερικών. είναι ότι καλύτερο έχει να δείξει και ας ελπίσουμε ότι θα βοηθήσει στο να μην εμπλακούμε κι εμείς σε περιπέτειες ανάλογες με αυτές των κοντινών μας γειτόνων, μέχρι τώρα παρά το γεγονός ότι μας αρέσει σαν λαός η αμφισβήτηση και είμαστε μόνιμα διαμαρτυρόμενοι για τα πάντα, την έχουμε γλυτώσει φτηνά, αν και ουσιαστικά η κρίση δρομολογήθηκε με την έναρξη των γεγονότων στην Αθήνα πριν από 6 χρόνια
Προτιμώ να μιλάω και να γράφω για μουσική και το πρόσφατο αφιέρωμα του Γιάννη στο Ιταλικό τραγούδι στο Βήμα fm, έδειξε ότι ο κόσμος δεν έπαψε να αγαπά αυτό το είδος και πάντα ενθουσιάζεται όταν έχει την ευκαιρία να το ακούσει.
Το ίδιο συνέβη με όλα τα αφιερώματα που κάναμε στο παρελθόν, στην μαύρη μουσική, στους μπασίστες, στους κιθαρίστες, στους ντράμερ
Όσο και να θέλουν κάποιοι να επιβάλλουν κάποιους μέτριους μουσικούς, ο κόσμος ξέρει να κρίνει, και στο πέρασμα του χρόνου επιβραβεύει με την προτίμησή του αυτούς που πραγματικά αξίζουν.
Κώστας Ζουγρής
