Κάθε γενιά έχει τους δικούς της ήρωες, στην μουσική, τον κινηματογράφο, το θέατρο και πολλές άλλες τέχνες.
Κάθε γενιά λέει ότι οι δικοί της ήρωες ήταν οι καλύτεροι και ότι τα πράγματα μεγαλώνοντας, είναι πολύ χειρότερα από αυτά που είχαν γνωρίσει κυρίως σαν έφηβοι.
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, με την έκρηξη των Βρετανικών συγκροτημάτων, μου έλεγαν όσοι ήταν κάποιας ηλικίας, τι τ' ακούς παιδάκι μου αυτά, όλα είναι ίδια.
Το ίδιο πιστεύουν σήμερα αυτοί που μεγάλωσαν στις δεκαετίες του '60 και ΄70 για το σημερινό Χιπ χοπ το οποίο αδυνατούν να παρακολουθήσουν και το χαρακτηρίζουν σαν μη ευρηματικό από μουσικής πλευράς.
Είπαμε η χώρα μας έχει πάψει εδώ και χρόνια να παρακολουθεί το τι συμβαίνει στον διεθνή χώρο και ειδικά στην μουσική, βρίσκει καταφύγιο στα τραγούδια από το παρελθόν ή σε μετριότητες που τους πλασάρουν διάφοροι που ασχολούνται με την μουσική, όχι από δόλο, ή με κάποια πρόθεση, αν και σε μερικές περιπτώσεις δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε, ειδικά όταν προβάλλουν άγνωστους σχεδόν καλλιτέχνες οι οποίοι έρχονται για να παίξουν στην χώρα μας σε συγκεκριμένους χώρους. Απλά δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με το αντικείμενο.
Πώς μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει τις μουσικές εξελίξεις, όταν οι δίσκοι του Χιπ χοπ/ραπ δεν κυκλοφορούν συνήθως στην Ελλάδα και όποια άλμπουμ κυκλοφορούν, δεν τα έχουν τα καταστήματα, γιατί πιστεύουν ότι δεν πουλάνε και μάλλον έχουν δίκιο, αφού οι πιτσιρικάδες που ακούνε χιπ χοπ, δεν αγοράζουν cd.
Εδώ και σχεδόν 30 χρόνια, δεν υπάρχει έστω μία χρονιά που το χιπ χοπ να μην έχει κυριαρχία στην διεθνή μουσική σκηνή, εδώ έχει την τύχη που είχε η Soul στην δεκαετία του '60, αλλά και του '70, όλοι 'οι ειδικοί' τότε την θεωρούσαν κάτι σαν μίασμα και κορόιδευαν ονόματα όπως ο James Brown.
Αυτοί που γράφουν σε διάφορα ΜΜΕ είναι συνήθως οπαδοί του εναλλακτικού ροκ, το οποίο εδώ και χρόνια είναι σχεδόν ανύπαρκτο, των συγκροτημάτων που κάνουν lounge διασκευές, ή των Αγγλόφωνων Ελληνικών καλλιτεχνών, για τα οποία πιστεύουν ότι οι κακούργα κοινωνία δεν τα αφήνει να πετύχουν στο εξωτερικό και ότι είναι καλύτεροι των U2, οι οποίοι κατά την γνώμη τους είναι τελειωμένοι.
Όμως ονόματα όπως οι U2 παραμένουν κορυφαία σε όλο τον κόσμο, ενώ τα δικά τους ονόματα δεν έχουν κάποιο 'σημαιοφόρο' που θα ξεχωρίσει έστω στην περιοχή του γκάζι.
Για να φτάσουμε να ακούμε, αυτά που ακούν οι ξένοι θα πρέπει να αλλάξουν τα πάντα και ξέρουμε ότι στην χώρα μας δεν γίνονται εύκολα αλλαγές.
Δεν μπορεί λοιπόν το ευρύ κοινό να αγαπήσει το Χιπ χοπ και την ραπ αφού δεν την ακούει.
Κώστας Ζουγρής
