Η κάθε γενιά πρέπει να έχει τους δικούς της αγαπημένους καλλιτέχνες οι οποίοι πρέπει φυσιολογικά να είναι συνομήλικοι τους, πως μπορεί όμως να γίνει αυτό σε μια χώρα σαν την δικιά μας που όλοι είναι κολλημένοι στην κυριολεξία στις θέσεις τους και δεν αφήνουν τους νέους να διακριθούν?.
Σε όλες τις χώρες οι καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα που ξεχωρίζουν, το πετυχαίνουν από την ηλικία των 18-25 ετών, εδώ αρκετοί στα 23 τους χρόνια δεν έχουν καν ηχογραφήσει. αυτό δεν συνέβαινε όμως στην δεκαετία του '60 όπου τα περισσότερα ταλέντα ξεκίνησαν περίπου σε ηλικία 20 ετών, ή ακόμα νεότεροι και η ειρωνεία είναι ότι οι πιο πολλοί, είναι στην κορυφή της επικαιρότητας ακόμα και σήμερα.
Αυτό συμβαίνει βέβαια και στην Αμερική, με την διαφορά ότι εκεί κανείς δεν κλείνει τον δρόμο στους πιτσιρικάδες, αντίθετα τους αναζητούν για να τους αξιοποιήσουν εμπορικά. Στην Ελλάδα, η σημερινή νέα γενιά τραγουδιστών έχει ξεπεράσει στην πλειοψηφία της την ηλικία των 30. Ευθύνες έχουν βέβαια και οι δισκογραφικές που δεν δίνουν εύκολα ευκαιρίες σε νεαρούς καλλιτέχνες.
Στο ελληνικό The Voice που είναι ένα από τα σώου που δίνουν την ευκαιρία σε νεαρά παιδιά να διακριθούν, έχουν την έμπνευση να τους δίνουν Αγγλόφωνα τραγούδια, λες και θέλουν να βρουν την νέα Leona Lewis, ή την Ελληνίδα Emeli Sande.
Αγγλόφωνα είναι σχεδόν όλα τα σημερινά Ελληνικά συγκροτήματα και οι σόλο καλλιτέχνες που όμως η μουσική τους είναι εκτός σημερινών ήχων, η ενθάρρυνση από τους δήθεν εναλλακτικούς, όπως έχω ξαναπεί, δεν βοηθάει κανένα. Η Ελληνική γλώσσα είναι από τις πιο πλούσιες στον πλανήτη και όποιος έχει έμπνευση, μπορεί να την εκφράσει.
Κώστας Ζουγρής
