Εδώ και αρκετά χρόνια ο κατάλογος με τα πιο εμπορικά άλμπουμ στην Αμερική, όσον αφορά την κορυφή, αλλοιώνει τα ιστορικά δεδομένα μουσικής.
Όλες οι μεγάλες εταιρίες, με ένα τρόπο που αν αφορούσε άλλο προϊόν θα χαρακτηρίζαμε σαν τακτική καρτέλ, ορίζουν τις κυκλοφορίες των δίσκων σε συγκεκριμένες ημερομηνίες για να πετυχαίνουν οι καλλιτέχνες τους υψηλότερες θέσεις στα charts.
Μέσα στις κυκλοφορίες υπάρχουν και αυτές των λεγόμενων superstar που στις ημερομηνίες που κυκλοφορούν τα άλμπουμ τους, δύσκολα κάποιος άλλος καλλιτέχνης θα τους ανταγωνισθεί.
Συνέπεια όλων αυτών των επιλεγμένων προγραμματισμών είναι να βλέπουμε στην κορυφή άλμπουμ για μία εβδομάδα και ύστερα να εξαφανίζονται σημειώνοντας συνολικά μέτριες πωλήσεις που δεν δικαιολογούν βέβαια την κατάκτηση της πρώτης θέσης.
Το Billboard γενικά εδώ και 10 τουλάχιστον χρόνια προσπαθεί συνέχεια να απαξιώσει τα charts με τις ενέργειες του.
Αυτό που θα μπορούσε να κάνει στα άλμπουμ είναι το να μετράει 2 ή 3 εβδομάδες για την δημιουργία του chart των άλμπουμ.
Πχ πρώτη εβδομάδα 100 χιλ, δεύτερη 30= μέσος όρος 130, ένα παλαιότερο άλμπουμ στην ίδια περίοδο των 2 εβδομάδων μπορεί να έχει πουλήσει 2 εβδ. X 80 χιλ. = 160, αυτό θα πρέπει να είναι το Νο 1 και στις 2 εβδομάδες, έτσι θα αποφύγουμε περιπτώσεις όπως αυτές του Τen, άλμπουμ των Pearl Jam που έχει πουλήσει πάνω από 13 εκατ., είναι στα πιο εμπορικά άλμπουμ όλων των εποχών και δεν έχει πάει στο Νο 1, ενώ υπάρχουν δεκάδες άλμπουμ που έγιναν Νο 1 και δεν πέρασαν συνολικά τις 500 χιλιάδες.
Σχετικά πρόσφατο παράδειγμα το Night Visions των Imagine Dragons με 2 εκατ. πωλήσεις, πήγε στο Νο 2 και ο Βruce Springsteen που θα είναι απίθανο να ξεπεράσει στην Αμερική τις 500 χιλ., ξεπέρασε τον Elvis Presley σε Νο 1, ο οποίος πήγε για τελευταία φορά στο Νο 1 το 2003 με ένα άλμπουμ που έχει πουλήσει συνολικά, όσο τα 5 τελευταία Νο 1 άλμπουμ του Bruce.
Μάλλον πρέπει να παραδεχτούμε ότι άλλαξαν οι εποχές και να αρχίσουμε να μετράμε από το 2000 και μετά, όπως από το 1955 και την εμφάνιση του ροκ.
Κώστας Ζουγρής
