Από τις πιο συχνές εκφράσεις που χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια στην χώρα μας είναι αυτή για την πετυχημένη εγχείρηση, αλλά με τον νεκρό ασθενή.
Είναι σχεδόν σίγουρο ότι η οικονομική κρίση που περνάμε σαν χώρα και που άφησε τα σημάδια της εκτός από την Ευρώπη και σε αρκετές άλλες χώρες στον πλανήτη, ήταν δημιούργημα αυτών που θέλησαν να βάλουν σε τάξη τα οικονομικά προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί στην πάροδο του χρόνου, κάτι που ίσως παλαιότερα έβρισκαν διέξοδο μέσω πολέμων και την ανάπτυξη που μοιραία ακολουθούσε μετά το τέλος τους, αφού όμως άφηναν εκατομμύρια θύματα.
Η Ελλάδα βίωσε και βιώνει και δυστυχώς θα βιώσει, περισσότερο από κάθε άλλη χώρα το μέγεθος της κρίσης λόγω της ιδιαιτερότητας που έχουμε σαν λαός με βασικό χαρακτηριστικό την απειθαρχία και την έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ μας.
Τις τελευταίες εβδομάδες άρχισαν να ξεδιπλώνονται τα σχέδια αυτών που δημιούργησαν την κρίση.
Το σχέδιο συνίσταται στο να πεισθούμε ότι η κρίση είναι πίσω μας και αρχίζει η ανάκαμψη. Αυτό η εκτίμηση θα μας επιβληθεί μέσω της δήθεν ανάκαμψης των τραπεζών, την βελτίωση του οικονομικού ισοζυγίου πληρωμών της χώρας και πολλά άλλα τα οποία όμως δεν έχουν άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή του πολίτη.
Το πρωτογενές πλεόνασμα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση προέκυψε από δημιουργική λογιστική αφού δόθηκαν χρήματα στα ασφαλιστικά ταμεία από τον μηχανισμό στήριξης και αυτά, από χρεοκοπημένα βρέθηκαν να έχουν πλεόνασμα.
Αυτή η τακτική έχει σαν επακόλουθο, την πολιτική της αντιπολίτευσης που ζητάει να βγούμε από το μνημόνιο, ΄αφού μπορούμε και μόνοι μας΄, δηλαδή ένα ατελείωτο παραμύθι από όλους.
Η ψυχολογία ενός λαού δεν αλλάζει με θεωρίες, αλλά με πραγματική βοήθεια. Η ανεργία στους νέους μας, αλλά και στους μεγαλύτερους, έχει φτάσει σε σημεία ρεκόρ και το χειρότερο, έχει γίνει πια τρόπος ζωής εκατομμυρίων Ελλήνων, που απλά επιβιώνουν με διάφορους τρόπους, χωρίς καμία προοπτική αλλαγής στην ζωή τους.
Όσο και να κατηγορούμε την ηγεσία του υπουργείου οικονομικών, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι όλοι όσοι ακόμα έχουν κάποια οικονομική δυνατότητα, αρνούνται να βοηθήσουν στα πλαίσια του εφικτού τους υπόλοιπους.
Σε φίλο μου προχθές υδραυλικός, προσπαθώντας να δικαιολογήσει το γιατί δεν δίνει απόδειξη, ή αν δώσει θα ανεβάσει την τιμή παροχής κατά 23%, είπε ΄μας έχουν τσακίσει, θα πληρώνουμε φόρο από το πρώτο Ευρώ΄, μα αν δεν κόβεις καθόλου αποδείξεις, ο φόρος σου θα είναι μηδενικός, οπότε που είναι το ΄τσάκισμα΄?.
Οι πιο πολλοί υδραυλικοί, ή ανάλογοι ελεύθεροι επαγγελματίες απασχολούν αλλοδαπούς, στους οποίους προφανώς δεν κολλάνε ένσημα, αφού θεωρητικά δεν έχουν δουλειά.
Θα πει κάποιος, μα 50-100 ευρώ του υδραυλικού είναι το πρόβλημα?, όχι αυτό μόνο, αλλά στην Ελλάδα ζούμε, όλοι έχουμε ανάγκες και διαπιστώνουμε καθημερινά τι συμβαίνει με τους γιατρούς, δικηγόρους, συνεργεία αυτοκινήτων, αγρότες, όλη την Ελληνική κοινωνία.
Ποτέ δεν θα ανακάμψει η οικονομία, αν δεν βρεθεί τρόπος να πειθαρχήσουμε απλά σ'αυτά που λέει ο νόμος, κάτι που δεν μπορεί βέβαια να γίνει όταν όλοι οι βουλευτές δίνοντας το κακό παράδειγμα, προσπαθούν να έχουν ασυλία σε οτιδήποτε κάνουν
Είναι γεγονός ότι σε αρκετές χώρες και ειδικά στην Ελλάδα ο δημοσιονομικός έλεγχος είχε ξεφύγει, αλλά όσο και να προσπαθούν οι κυβερνήσεις μας να φέρουν τα πράγματα στο ίσο τους, αυτό δεν πρόκειται να επιτευχθεί, ακριβώς γιατί δεν υπάρχει αλληλεγγύη και πειθαρχία μέσα μας σαν λαός, αλλά και στις πολιτικές ηγεσίες μας.
Η αποκατάσταση της οικονομίας σε μικρό ποσοστό είναι θέμα ψυχολογίας και σε μεγάλο βαθμό πραγματικής αποκατάστασης.
Η πρότασή μου: Δυστυχώς ομολογώ ότι φοβάμαι να την γράψω, όποια και αν είναι αυτή, γιατί σίγουρα θα δυσαρεστήσω πολλούς συμπατριώτες, φίλους μου, συγγενείς κλπ.
΄Ετσι ακριβώς λειτουργούν και οι κυβερνήσεις μας εδώ και πολλά χρόνια, η διαφορά είναι ότι εγώ δεν κυβερνώ, απλά ψηφίζω, πληρώνω τους φόρους μου σαν πολίτης, ενώ αυτοί κάνουν επιλογή με ποιο τρόπο θα έχουν τις λιγότερες εκλογικές απώλειες, και ανακαλούν συνέχεια λογικές αποφάσεις τους, εν όψει ευρωεκλογών, βουλευτικών, δημοτικών και τα χρόνια περνάνε περιμένοντας μια λύση που δεν έρχεται.
Τελικά θα γίνουμε ένας λαός επαιτών που θα κλέβει ο ένας αυτά που θα έχει συγκεντρώσει ο άλλος στις καθημερινές βόλτες του στα τρένα και σε όλες τις γωνιές της χώρας.
Κώστας Ζουγρής
