Ειδικοί και μη, στον τύπο και σε όλα τα ΜΜΕ μιλάνε συνέχεια για την πολυπόθητη ανάπτυξη, ανεξάρτητα του αν ανήκουν στην κυβερνητική παράταξη ή την αντιπολίτευση.
Εγώ θα έλεγα ότι ανήκω τυπικά στους μη ειδικούς, αλλά ταυτόχρονα δεν ανήκω στην κυβερνητική παράταξη, αλλά ούτε και στην αντιπολίτευση.
Δεν είμαι εναντίον των κομμάτων, δεν ξέρω αν έχω άδικο, αλλά δεν με καλύπτει κανένα από τα σημερινά κόμματα, γεγονός που μου στερεί τον φανατισμό που ακολουθεί όποιους θέλουν να πείσουν τους συνομιλητές τους για την θέση που υποστηρίζουν.
Η θέση αυτή, είναι βέβαια αντίθετη με τα συμφέροντα του χώρου που διαβάζετε γιατί δεν έχει και πολλούς υποστηρικτές.
Όμως παρακολουθώντας και βιώνοντας την αγωνία όλων μας για μια αλλαγή που περιμένουμε εδώ και 7 χρόνια, θα μου επιτρέψετε, όπως άλλωστε κάνουμε συνήθως όλοι μας σε κάθε ευκαιρία, να εκφράσω τις απόψεις μου.
Η παρούσα κυβέρνηση, οι προηγούμενες, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι και συνεταίροι μας, έχουν δρομολογήσει έτσι τις εξελίξεις, ώστε να μην υπάρχει καμία περίπτωση διαφυγής από την παρούσα κατάσταση.
Διαβάζουμε για τις προσπάθειες της κυβέρνησης να πείσει τους εκπρόσωπους της τρόικας στο να μειώσει τόσο τις επικουρικές ή τις κύριες συντάξεις, να κάνει αυτό ή το άλλο και γενικά να αναζητά λύσεις σε ένα σίγουρο αδιέξοδο.
Γιατί είναι αδιέξοδο;, όσο άσχετος και να είναι κάποιος, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί ότι τα πάντα κινούνται σύμφωνα με τις καταναλωτικές δυνατότητες του πολίτη, αν ο πολίτης δεν έχει χρήματα να καταναλώσει, ο μόνος κλάδος που θα έχει μια κάποια κίνηση, θα είναι αυτός των τροφίμων, αφού είναι αδύνατον να ζήσουμε χωρίς τροφή.
Ακόμα και η υγεία που είναι από τα πολυτιμότερα αγαθά, έχει σημαντικό πρόβλημα στις μέρες μας.
Οι άνθρωποι, απλά παραμελούν τον εαυτό τους σκεπτόμενοι ακόμα και το 1 ευρώ που θέλουν για να κλείσουν ραντεβού για κάθε τηλεφώνημα που πρέπει να κάνουν για να κλείσουν ραντεβού στην αρμόδια υπηρεσία, ή ακόμα περισσότερο την συμμετοχή του 25% στα φάρμακα που χρειάζονται για την αγωγή τους.
Οι Ευρωπαίοι πιέζουν για όλο και περισσότερη μείωση σε μισθούς και συντάξεις, οι κυβερνήσεις σταθερά υποχωρούν στις απαιτήσεις τους αρνούμενες να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι η μοναδική διέξοδος είναι η μείωση των δημοσίων δαπανών, ή η πάταξη της φοροδιαφυγής σε υποφερτό επίπεδο, γιατί ολοκληρωτική αποφυγή της είναι αδύνατο να εφαρμοσθεί, και η είσπραξη των δημοσίων εσόδων από τις υποχρεώσεις των πολιτών, οι οποίες πρέπει βέβαια να διαμορφωθούν σε λογικά επίπεδα, γιατί θα φτάσουμε στο σημείο να μην εισπράττουν τίποτα.
Η σημερινή κυβέρνηση, περισσότερο από κάθε προηγούμενη, δείχνει να έχει παραδοθεί στο μοιραίο και στον μόνο τομέα που αυξάνει ρυθμούς, είναι στις προσλήψεις συγγενών και φίλων, ώστε να είναι βολεμένοι όταν θα φτάσει η ώρα να αποχωρήσουν.
Ένας ξένος επενδυτής δεν έχει κανένα απολύτως κίνητρο να επενδύσει στην χώρα μας. Η φορολογία είναι εξοντωτική, όσοι είναι ήδη στην Ελληνική αγορά, έχουν προσαρμόσει τις δραστηριότητες τους ώστε να βγάζουν κάποια κέρδη, αλλά δεν προσλαμβάνουν νέο προσωπικό όπως έκαναν πριν από 10 χρόνια και παντού διαβάζουμε για εξάμηνες, άντε ετήσιες συμβάσεις, ώστε να μην αποκτούν οι εργαζόμενοι δικαιώματα και όλοι προφανώς βολεύονται από τις κυβερνητικές επιδοτήσεις που στέλνει τα χρήματα που παίρνει ακόμα από την Ευρώπη, στις μεγάλες επιχειρήσεις.
Αυτό που πρέπει να κάνει άμεσα η κυβέρνηση, είναι το να σταματήσει να επιδοτεί με χρήματα τους μεγάλους που έχουν ακόμα εν μέσω κρίσης, αρκετά εκατομμύρια κέρδη, και να δώσει αυτά τα χρήματα πίσω σ'αυτούς από τους οποίους τα κλέβει σταθερά από την αρχή της κρίσης.
Στην ουσία, εδώ και χρόνια βιώνουμε την μετατόπιση του πλούτου, από την μεσαία και χαμηλή τάξη, στους λίγους δισεκατομμυριούχους που αυξάνουν σταθερά τον πλούτο τους.
Αφού δεν δείχνει να έχει πρόθεση να συμμαζέψει τις δημόσιες δαπάνες, μοιραία η κατάσταση, όλο και θα χειροτερεύει, απλά το μαρτύριο θα κρατήσει χρόνια.
Επίσης θα πρέπει να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές, ξέρω άνθρωπο που δίνει το 75% των καθαρών εσόδων του σε εφορία και ασφαλιστικές εισφορές, λογικά πρέπει να είναι τρελός για να συνεχίζει να δουλεύει, αλλα΄είναι εγκλωβισμένος.
Έσοδα τόσα, έξοδα τόσα, αυτός πρέπει να είναι ο συλλογισμός της πολιτικής της κυβέρνησης και τόνωση με κάθε τρόπο της κατανάλωσης ώστε να αυξηθεί η κατανάλωση, να μειωθεί η ανεργία και να έχουν κίνητρο να έλθουν οι επενδυτές, οι οποίοι δεν είναι ηλίθιοι να έλθουν σε μία πεθαμένη αγορά.
Κώστας Ζουγρής
