Βγαίνοντας από το θερινό σινεμά, πάντα η ίδια πομπή. Σέρνουμε τα πόδια μας στο χαλίκι ή στο τσιμέντο παριστάνοντας τους υπομονετικούς, ενώ στην πραγματικότητα αδημονούμε να διαβούμε την έξοδο και να πάρει ο καθένας το δρόμο του.
Είναι η στιγμή που κοιτάζω πάντα τα πρόσωπα των ανθρώπων που, μέχρι πριν από λίγο, ήταν μπροστά, πίσω και γύρω μου, με τεντωμένους λαιμούς και γυαλιστερά μάτια στο σκοτάδι του σινεμά. Κοιτάζω αδιάκριτα, κάτι σαν διαγώνια ανάγνωση της σινε-κριτικής των άλλων. Τα πρόσωπα εντυπώνονται στη μνήμη μου από τότε που ήμουν παιδί.
Καλοκαίρι 2015 στην πόλη. Η ταινία έχει τελειώσει, η πομπή προς την έξοδο σέρνεται, κι απόψε η αδιακρισία μου διαλέγει μια κοπέλα με σοβαρό βλέμμα. Τόσο κοπέλα δεν είναι πια, αλλά το ξέρω το πρόσωπό της: 38 χρόνια πριν, στο σχολικό λεωφορείο, η κοπέλα είναι από τις «μεγάλες», του Γυμνασίου.
Ποτέ δεν μου έχει μιλήσει - φυσικά και όχι.. όταν είσαι ακόμη στο Δημοτικό, ζήτημα αν θα ανταλλάξεις ποτέ έστω και μια λέξη με τις «μεγάλες». Είναι 1977, η χρονιά που η Αθήνα και η εφηβεία ανακαλύπτουν το "Hotel California". Η κοπέλα, καθισμένη σε μονή θέση του σχολικού λεωφορείου στο παράθυρο, είναι λουσμένη στο μεσημεριανό ήλιο.
Κρατάει ένα χαρτί τετραδίου και, σοβαρή - το ίδιο σοβαρή όπως κι απόψε στο σινεμά - βυθισμένη, διαβάζει τους αγγλικούς στίχους μέσα απ' το χαρτί και τραγουδά. Κι ας καίει ο ήλιος το πρόσωπό της. Τραγουδά το "Hotel California", χωρίς να την νοιάζει πως την ακούμε όλοι γύρω. "Sweet summer sweat" και τα μάτια λάμπουν. Οι Eagles και το "Hotel California" είναι ο καινούργιος εφηβικός έρωτας.. τι να την νοιάζει…
Κρυμμένο στο μυαλό μου το τραγούδι της, ήταν ό,τι είχα να θυμάμαι από την κοπέλα του σχολικού. Αρκετό για να ζωντανέψει ξανά, μετά από 4 δεκαετίες -και δυο-τρεις ζωές- στην ουρά των αγνώστων στην έξοδο του θερινού σινεμά.
Σας κοιτάζει κάποιος στη μικρή αυτή πόλη, στο δρόμο ή στον κινηματογράφο ή στην ουρά της τράπεζας, για μια μόνο στιγμή. Κι εσείς πιστεύετε πως απλά σας κοίταξε αδιάκριτα. Ή έστω αδιάφορα. Μπορεί να τον πήγατε ταξίδι στο φεγγάρι χωρίς να το ξέρετε.
Παπαγεωργίου Μαρίνα
