Εδώ και πολλά χρόνια φτιάχνουμε με τον Γιάννη διάφορες λίστες προσπαθώντας να δώσουμε σε όσους μας ακολουθούν το στίγμα από αυτά που μας αρέσουν και νομίζουμε ότι αξίζουν της προσοχής σας.
Θα ήταν παράλογο να ισχυρισθούμε ότι αυτές οι λίστες είναι τέλειες, αφού συχνά και μεταξύ μας υπάρχουν μερικές διαφορετικές απόψεις για τις οποίες όμως καταλήγουμε πάντα σε ένα συμβιβασμό.
Αυτός ο συμβιβασμός είναι εφικτός γιατί είμαστε μόνο δύο που αποφασίζουμε, σε αντίθεση με άλλες λίστες όπου συμμετέχουν δεκάδες άτομα που μπορεί να δίνουν ποικιλία στις απόψεις, αλλά όμως μπορεί να οδηγήσουν και σε στρεβλώσεις που αποπροσανατολίζουν τον κόσμο.
Στην πρόσφατη λίστα του Rolling Stone για τους τραγουδοποιούς υπάρχουν όπως είναι φυσικό αρκετές αντιρρήσεις τόσο για τις θέσεις, όσο και για την απουσία ονομάτων όπως οι Jim Morrison, Pink Floyd, Waren Zevon, Nick Cave, ενώ υπάρχουν ονόματα που τα τραγούδια τους, εκτός από την επιτυχία στα charts, έχουν ελάχιστη συμμετοχή στην διαχρονική πορεία του τραγουδιού.
Δεν μπορεί να είναι σε τόσο χαμηλή θέση ο Marvin Gaye, o Sam Cooke και άλλοι που τα τραγούδια τους έχουν γνωρίσει άπειρες διασκευές.
Το μεγαλύτερο λάθος της λίστας βέβαια είναι το ότι δεν διευκρινίζει ότι πρόκειται για μια λίστα που αφορά μόνο την εποχή του Rock 'N' Roll και μιλάει για τους μεγαλύτερους τραγουδοποιούς όλων των εποχών.
Εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς το ολίσθημα των δημιουργών της οι οποίοι αγνόησαν ονόματα που θα έπρεπε να είναι στις κορυφαίες θέσεις, όπως οι Cole Porter, George Gershwin, Irving Berlin, Antonio Carlos Jobim, Duke Ellington κα.
Oι κορυφαίοι Rodgers and Hart αναφέρονται μόνο σαν το ότι οι Robert Hunter και Jerry Garcia είναι το αντίστοιχο τους στην ψυχεδελική μουσική.
Τέτοιες λίστες δυστυχώς δεν πείθουν το κοινό.
Οι 100 μεγαλύτεροι συνθέτες από το Rolling Stone
Κώστας Ζουγρής
