Εδώ και αρκετά χρόνια οι κινηματογραφικοί κολοσσοί επέλεξαν να ακολουθήσουν την τάση που προσπάθησε να επικρατήσει σαν Woke κουλτούρε.
Ίσες ευκαιρίες σε μειονότητες οι οποίες παρά τον μικρό αριθμό τους κατάφεραν να πετύχουν μία άδικη από πλευράς αριθμητικής ισορροπία.
Αυτή η ισοροπ[ια δεν είχε την δύναμη να συνειφέρει και εμπορικά στην επιτυχία των ταινιών, αφού η κάθε μειονότητα στις καλύτερες περιπτώσεις, δεν ξεπερνούσε παρά το 18% όως στην περίπτωση των Ισπανόφωνων.
Οι μαύροι που κατάφεραν να έχουν ισότιμοι σχεδόν παρουσία σε ταινίες με τους λευκούς δεν ξεπερνούν στην Αμερική το 12 με 13%, έτσι δεν έχουν την δύναμη να προσελκύσουν κοινό στις κινηματογραφικές αίθουσες, άσε που και οικονομικά δεν έχουν την άνεση να πληρώνουν τα ακριβά εισιτήρια, τα αναψυκτικά και τα υπόλοιπα που φτιάχνουν την εικόνα του σύγχρονου σινεμά.
Οι παραδοσιακές ταινίες του σινεμά με τους αρρενωπούς λευκούς και τις ωραιες γυναίκες σταδιακά απομακρύνθηκαν από τις ταινίες, το ίδιο και οι καθιερωμένοι σκηνοθέτες γιατί όλοι στοίχιζαν πια ακριβά σε μία κοινωνία που μέσα από τις πλατφόρμες προωθούσε εκατοντάδες νέες σειρές φτιαγμένες από νεαρά όνόματα που είχαν χαμηλή αμοιβή.
Τα όσκαρ σταθερά πια βραβεύουν ταινίες από εξωτικές ή παράξενες χώρες που έχουν όμως και μεγάλες αγορές, αυτό όμως είχε σαν συνέπεια την πτώση του Αμερικάνικου σινεμά, τα όσκαρ έγιναν κάτι σαν το φεστιβάλ Βενετίας με τους κουλτουριάριδες να έχουν το πάνω χέρι.
Για να το πούμε πιο απλά χάθηκε όλη η μαγεία του Χόλυγουντ και αυτό οδήγησε μαζί με τον Κόβιντ τον κόσμο στους καναπέδες του.
Σταδακά και γρήγορα θα κλείσουν όλα τα σνεμά ήδη στην Αμερική αυτό έχει παρει μεγάλες διαστάσεις, ακόμα και οι ταινίες με σουπερ ήρωες εχουν πια κάμψη.
