Από τις ταινίες τού Στάνλε Κιούμπρικ, εγώ σε δύο σταματώ. «Μπάρυ Λίντον» και «Σταυροί στο Μέτωπο» που ήταν και η πρώτη του που είδα. Ήμουν ακόμα έφηβος και με είχε στ’ αλήθεια συγκλονήσει, καθώς μάλιστα τέλειωνε με μια από τις πιο συγκινητικές σκηνές τού παγκόσμιου σινεμά.
Είναι η σκηνή που σάς ξαναδείχνουμε εδώ με την ελπίδα αυτή τη φορά να μην περάσει απαρατήρητη, όπως την προηγούμενη. «Paths of glory» είναι ο κανονικός τίτλος τής ταινίας και αυτά τα μονοπάτια τής δόξας μάς πηγαίνουν πίσω στα χρόνια τού πρώτου παγκοσμίου πολέμου 1914-1918.
Στο γαλλικό στρατόπεδο, οι ταλαιπωρημένοι, μακριά απ’ τα σπίτια τους φαντάροι, υποδέχονται με αλαλαγμούς την Γερμανιδούλα αιχμάλωτο (που την υποδύεται η κατοπινή κυρία και νυν χήρα Κιούμπρικ), η Κριστιάνονε, 93 ετών πια σήμερα. Ακούγοντάς την στο παλιό τραγούδι τού Ουσάρου, οι στρατιώτες θυμούνται, βουρκώνουν, νοσταλγούν. Ο καθένας τα δικά του από τους ειρηνικούς καιρούς. Όμως στον αξιωματικό τους, τον Κερκ Ντάγκλας, φτάνει καινούριο μήνυμα και θα πρέπει να ξαναφύγουν για το Μέτωπο.
Γιώργος Παπαστεφάνου
