Όταν το σινεμά σε αφήνει πραγματικά με το στόμα ανοιχτό
SPOILER ALERT!
Υπάρχει μια συγκεκριμένη κατηγορία σινεφίλ που βρίσκει πραγματικά ιδιαίτερη ευχαρίστηση σε αυτού του είδους των ταινιών. Είναι αυτά τα films τα οποία χτίζουν με περίτεχνο τρόπο την πλοκή, μέχρι που το τέλος γκρεμίζει το αφήγημα που έχει χτίσει ο θεατής, παρουσιάζοντας μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Είναι αρκετό ένα τέτοιο τέλος ώστε να κάνει κάποιον να δει την ταινία ξανά και ξανά στη συνέχεια, ώστε να ανακαλύψει διάφορα "hints" που έχασε κατά την πρώτη φορά και που θα τον βοηθούσαν ίσως να σκεφτεί το ευφάνταστο αυτό τέλος.
Η λίστα των plot twists είναι ατελείωτη πραγματικά, ωστόσο ακολουθούν τρία από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα :
3) Η Έκτη Αίσθηση (M. Night Shyamalan - 1999)
Κατά τη δεύτερη φορά που βλέπει κάποιος το film, το τέλος εξηγείται αυτόματα. Ο χαρακτήρας του Bruce Willis είναι πανταχού παρών, ωστόσο δε συμμετέχει σε καμία διάδραση και καμία συνομιλία, πέρα από αυτές με τον μικρό ασθενή του. Η σκηνή του πυροβολισμού στην αρχή της ταινίας αποδεικνύεται μοιραία, αλλά αυτό είναι κάτι που μαθαίνουμε πολύ αργά.
2) Φόβος Ενστίκτου (Gregory Hoblit - 1996)
Ο χαρακτήρας του Richard Gere επισκέπτεται τον Aaron (Edward Norton) στη φυλακή. Αυτός τον ευχαριστεί που του έσωσε τη ζωή, ωστόσο ο δικηγόρος διαισθάνεται το ψέμα. Ο Aaron ομολογεί. Η βίαιη προσωπικότητα του "Roy" ήταν η αληθινή προσωπικότητα του Aaron σε όλη τη διάρκεια.
1) Συνήθεις Ύποπτοι (Bryan Singer - 1995)
Στο κορυφαίο ίσως plot twist όλων των εποχών, ο Kevin Spacey σε ρεσιτάλ ερμηνείας μας δείχνει την πραγματική του ταυτότητα. Φεύγοντας από το αστυνομικό τμήμα παίρνει πίσω το χρυσό αναπτήρα και το χρυσό ρολόι που είχε δώσει στην αρχή. Ήταν τα ίδια που φορούσε ο Κάιζερ Σόζε στην αρχική σκηνή. Ο πράκτορας Κούγιαν καταλαβαίνει πως έπεσε θύμα απίστευτης εξαπάτησης, αλλά ο Βέρμπαλ Κιντ έχει εξαφανιστεί. Έτσι απλά.
