Κριτική της βολιβιανής ταινίας
«UTAMA / ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ»
7/10
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού στις 22 Μαρτίου 2023 και το συλλαλητήριο κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού στην Ελλάδα στις 21 Μαρτίου 2023, αλλά και την απόφαση του ΣτΕ (Συμβούλιο της Επικρατείας), που διατάσσει την άμεση αποδέσμευση των ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ από το Υπερταμείο, έκατσα να παρακολουθήσω το φιλμ του Alejandro Loayza Grisi. Ο παραγωγός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος τοποθετεί τη δράση του έργου στα ορεινά της Βολιβίας, όπου μια ασυνήθιστα μακρά ξηρασία απειλεί συνολικά τον τρόπο ζωής ενός ηλικιωμένου ζευγαριού Quechua του Virginio (Jose Calcina) και της Sisa (Luisa Quispe).
Μπορεί οι κάτοικοι των περιοχών, που περιγράφονται στην ταινία, να είναι αμόρφωτοι και να έχουν ένα χαμηλό βιοτικό επίπεδο, κατάφεραν όμως το 2000 - μέσω ενός επαναστατικού αγώνα στην πόλη Cochabamba - να διώξουν μία διακρατική εταιρεία, που ήλεγχε το ιδιωτικοποιημένο νερό τους. Υπενθυμίζεται ότι η ως άνω κοινοπραξία, λίγο μετά την ανάληψη της διαχείρισης των συστημάτων νερού, αύξησε τις τιμές με παράλογο τρόπο. Το νερό είναι κοινό αγαθό και αυτό υπενθύμισε σε όλο τον κόσμο η φτωχή Βολιβία.
Το φιλμ επισημαίνει ότι χιλιάδες άνθρωποι δεν έχουν μέχρι και σήμερα πρόσβαση στο δημόσιο νερό. Οι δύο ήρωες του έργου αναρωτιούνται αν πρέπει να αποδεχτούν την ευγενική πρόσκληση του εγγονού τους Clever (Santos Choque) και να καταφύγουν στην πόλη, αφήνοντας πίσω Το Σπίτι Τους, τη Φύση, Τον Τρόπο Ζωής τους. Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί παίζουν καλύτερα από πολλούς επαγγελματίες.
Η ταινία δεν καταγράφει το γεγονός ότι για τη λειψυδρία στη χώρα ευθύνονται πολλοί. Αποτυπώνει όμως την αγάπη, που κυριαρχεί στη ζωή των δύο ηλικιωμένων, οι οποίοι μου θύμισαν τους Κρητικούς παππούδες μου, που πριν 50 χρόνια δεν ήθελαν πολλά, για να ζουν ευτυχισμένοι με τη ρουτίνα τους, τα ζώα τους και τους συγχωριανούς τους.
Το φιλμ κυκλοφορεί στις 23 Μαρτίου 2023 από τη NEO Films.
Trailer:
