«DELICIEUX: Το πρώτο εστιατόριο» (Κριτική)

«DELICIEUX / DELICIEUX, ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ / DELICIOUS»

7,5/10

Αποκλείεται να μην σας ανοίξει την όρεξη για φαγητό το νέο φιλμ του σκηνοθέτη και σεναριογράφου Eric Besnard (1964). Με τη βοήθεια στο στήσιμο της ιστορίας από το Nicolas Boukhrief (1963), οι δύο συνεργάτες αφηγούνται μία φανταστική ιστορία περί της δημιουργίας του πρώτου εστιατορίου στη Γαλλία του 1789, λίγο πριν την Επανάσταση.

Η αλήθεια έγκειται στο γεγονός ότι οι Γάλλοι σεφ έμειναν άνεργοι με την καθαίρεση των αριστοκρατών. Αναζήτησαν λοιπόν την τύχη τους στη διάδοση της γαστρονομίας στους νεόκοπους πελάτες τους σε αυτοσχέδιους χώρους σίτισης. Έτσι και ο μάγειρας Pierre Manceron (Gregory Gadebois) αποφασίζει να εγκαταλείψει το αχάριστο αφεντικό του Δούκα του Chamfort (ο Benjamin Lavernhe του Antoinette dans les Cevennes), βρίσκοντας καταφύγιο σε ένα περιφερειακό πανδοχείο. Απογοητευμένος ξεχνά τα ταλέντα του μέχρι τη στιγμή, που στο χάνι καταφτάνει η Louise (Isabelle Carre). Η ευγενική γυναίκα του προτείνει να γίνει μαθητευόμενή του, αποκρύπτοντάς του τις πραγματικές της προθέσεις.

Μπορεί η υπόθεση να σε μεταφέρει 233 χρόνια πίσω, θυμίζει όμως καταστάσεις του παρόντος, καθώς πολλοί άνθρωποι αναγκάστηκαν να αλλάξουν επαγγελματικό προσανατολισμό λόγω της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας. Ο Manceron χάνει τη σιγουριά του μισθού στο παλάτι του Δούκα και βυθίζεται στη θλίψη. Αδυνατεί να βρει κουράγιο να προχωρήσει στο επόμενο βήμα. Δεν πιστεύει στις δυνάμεις του, που μπορούν να τον κάνουν από υπάλληλο αφεντικό. Ο έρωτας αναζωογονεί το ενδιαφέρον για την τέχνη του, αποδεικνύοντας ότι τίποτα δεν χάνεται με υπομονή και πολλή δουλειά.

Ο ερωτεύσιμος πρωταγωνιστής πείθει ως έμπειρος σεφ και υπάρχει χημεία μεταξύ αυτού και της Carre. Το βλέμμα του υπονοεί περισσότερα (ζήλεια, πόθο, πένθος) από όσα αρθρώνει ο ήρωας, που υποδύεται. Το φιλμ αποτελεί διαφήμιση της φύσης του Cantal, όπως το Ο γάιδαρος, ο εραστής μου κι εγώ προωθούσε τις ομορφιές των Cevennes. Τα σκηνικά του Bertrand Seitz και τα διακριτικά κοστούμια της Madeline Fontaine (Jackie, 2016) συμβάλλουν στη ρεαλιστική απεικόνιση της περιόδου. Οι συνθέσεις του Christophe Julien (1972), που παίζει και ένα μάγειρα, δένουν απόλυτα με την ατμόσφαιρα του έργου. Προσέξτε στο ρόλο του Υάκινθου, λακέ του δούκα, το Guillaume de Tonquedec (The Double Life of Veronique, 1991).

Η ταινία κυκλοφορεί στις 15 Δεκεμβρίου από τη Neo Films.

Trailer:

Video Url