Ο Κουέντιν Ταραντίνο αποκάλυψε την κατάταξη των ηθοποιών του Τζέιμς Μποντ.
Μιλώντας στο Empire, ο σκηνοθέτης του Pulp Fiction κλήθηκε να επιλέξει κάθε αστέρι που έπαιξε τον 007 από τον καλύτερο στον χειρότερο. Και ενώ δεν τον ένοιαζε να απαριθμήσει τους πάντες, έκανε ξεκάθαρα τους 3 πρώτους του.
«Ο Σον Κόνερι, ο Πιρς Μπρόσναν και μετά λίγο κάτω από αυτόν, ο Ρότζερ Μουρ. Και μετά όλοι οι άλλοι», είπε.
«Ο Connery είναι στην κορυφή, αλλά μου αρέσει πολύ, πολύ ο Pierce Brosnan. Δεν με ένοιαζαν οι ταινίες που τον έβαλαν, κάτι που πάντα πίστευα ότι ήταν λίγο τραγωδία, γιατί νόμιζα ότι ήταν ένας πολύ νόμιμος Μποντ».
Και πρόσθεσε: «Είμαι μεγάλος θαυμαστής του Roger Moore - μου αρέσει ο Roger Moore λίγο καλύτερα όταν δεν παίζει τον Bond».
Γνωστός θαυμαστής του Πιρς Μπρόσναν, ο Ταραντίνο έβαλε μια ιδέα στον ηθοποιό για μια ταινία Τζέιμς Μποντ ενώ ήταν και οι δύο πολύ μεθυσμένοι.
«Ήταν μετά το Kill Bill Vol. 2, και ήθελε να με συναντήσει, έτσι πήγα στο Χόλιγουντ μια μέρα από την παραλία και τον συνάντησα στο Four Seasons», θυμάται ο Brosnan κατά τη διάρκεια μιας ζωντανής παρακολούθησης του Esquire κατά μήκος του Goldeneye.
«Έφτασα εκεί στις 7 μ.μ., μου αρέσει να είμαι ακριβής. Πήγε 7:15, πουθενά ο Κουέντιν. Ήταν στον επάνω όροφο και έκανε συνέντευξη. Κάποιος έστειλε ένα μαρτίνι, οπότε είχα ένα μαρτίνι, και περίμενα μέχρι τις 7:30 και σκέφτηκα, πού στο καλό είναι; Ήρθε η λέξη, συγγνώμη, οπότε σκέφτηκα, εντάξει, θα πάρω άλλο ένα μαρτίνι».
Ο Μπρόσναν θυμήθηκε ότι ήταν «αρκετά αναμμένος» όταν τελικά έφτασε ο Ταραντίνο – και αφού ο σκηνοθέτης αποφάσισε να συμπληρώσει το ποτό του, .
«Χτυπούσε το τραπέζι, λέγοντας, «Είσαι ο καλύτερος Τζέιμς Μποντ, θέλω να κάνω Τζέιμς Μποντ!» Και ήταν πολύ κοντά στο εστιατόριο και σκέφτηκα, παρακαλώ ηρεμήστε, αλλά δεν λέμε στον Κουέντιν Ταραντίνο να ηρεμήσει», συνέχισε ο ηθοποιός.
Σε άλλο σημείο, ο Ταραντίνο απαρίθμησε πρόσφατα τις ταινίες που πιστεύει ότι είναι "τέλειες" - The Texas Chainsaw Massacre (1974) Jaws (1975), The Exorcist (1973), Annie Hall (1977), Young Frankenstein (1974) και Back To The Future (1985).
Ο σκηνοθέτης σημείωσε, ωστόσο, ότι το γούστο στην τέχνη είναι υποκειμενικό και ότι οι επιλογές του μπορεί να μην είναι το «φλιτζάνι τσάι» όλων.