Κάθε 2-3 μέρες κάνουμε μία βόλτα στο fb και διαβάζουμε διάφορα που αφορούν την μουσική και μας προκαλούν προβληματισμό.

Δεν είναι νέο το φαινόμενο, αλλά τώρα έχει παραγίνει, γνωστοί και άγνωστοι εκθειάζουν δίσκους και καλλιτέχνες που εγώ και ο Πετρίδης μερικές φορές αγνοούμε ακόμα και τα ονόματα τους.

Εντάξει, θα σκεφτεί κάποιος, γιατί να τα ξέρετε αφού είσαστε άσχετοι, σε σχέση με αυτούς που τα γράφουν. Ας το δεχθούμε, όμως ποτέ σχεδόν δεν γράφει γι' αυτά τα ονόματα ο γνωστός κύκλος των ΜΜΕ που θεωρούνται σημαντικά λόγω ιστορίας, ονόματος, αλλά και επισκεψιμότητας και δεν είναι πολλά. άντε καμιά 20ριά. Αν τους ρωτήσεις βέβαια θα σου πουν, ναι τα ξέρουμε αλλά δεν είναι πχ σαν την Ροζ Γαρδένια από το Πουέρτο Ρίκο.

Προφανώς αυτοί που τα γράφουν ψάχνουν στα 'υπόγεια' της Rough Trade και σε όσο πιο άγνωστα γίνεται μέσα για να βρουν κάτι να εντυπωσιάσουν.

Το ίδιο γίνεται εδώ και χρόνια και στα Ελληνικά μουσικά πράγματα όπου πχ οι Yellow Bananas παρουσιάζονται ότι είναι περίπου οι αδικημένοι νέοι Pink Floyd.

Άσε στις ταινίες με το Netflix που έχει ρίξει το κινηματογραφικό επίπεδο στο ναδίρ, όλοι ξετρελαμένοι με την κάθε αδιάφορη σειρά ή ταινία.

Στην τηλεόραση; απλά οι περισσότερες βραδινές εκπομπές με συμμετοχή κοινού είναι επιεικώς χυδαίες αφού προσπαθούν συνήθως να εκμεταλλευτούν την εμφάνιση και το σώμα των νέων παιδιών για να προσελκύσουν τηλεθέαση.

Το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο κάνει βέβαια το κορόιδο, αφού ουσιαστικά είναι ανύπαρκτο.

Κώστας Ζουγρής