Ακούω το νέο τραγούδι της Billie Eilish που το βρίσκω πολύ όμορφο και διαφορετικό και σκέφτομαι όπως αυτή ότι θα ήταν ωραίο να βλέπαμε να πραγματοποιούνται τα όνειρα μας αλλά αυτό είναι αδύνατο, διαφορετικά δεν θα ήταν όνειρα.
Πολλά από αυτά που σκεφτόμαστε σε μία συγκεκριμένη φάση της ζωής μας πραγματοποιούνται, όμως ο άνθρωπος πάντα ζητάει το κάτι περισσότερο χωρίς να συνειδητοποιεί την ματαιότητα του να ζητάς πράγματα που συνήθως είναι περιττά.
Αν υπήρχε ένας μηχανισμός που θα σου χάριζε ακριβώς ότι ήθελες σε μια δεδομένη στιγμή, σύντομα θα ήθελες κάτι άλλο, τα όνειρα ποτέ δεν τελειώνουν.
Το έχω γράψει ξανά νομίζω, μια φορά είχα γίνει ωτακουστής συζήτησης δύο αλλοδαπών σε μία στάση λεωφορείου και έλεγε κάποιος σε ένα φίλο του 'τι ζητάω από την ζωή; να έχω ένα χώρο να κοιμάμαι και να έχω κάθε μέρα να τρώω' , για όλους αυτούς υπάρχουν βέβαια και τα όνειρα τα οποία δεν μπορούμε να ελέγξουμε.
Παρακολουθώ καμιά φορά τυχαία τις ειδήσεις στην τηλεόραση και νιώθω σαν να ζω, όχι σε ένα όνειρο, αλλά σε ένα εφιάλτη, αυτοί οι οποίοι συντάσσουν τα δελτία πραγματικά θα πρέπει να είναι θαυμαστές των βιβλίων του Stephen King, πραγματικά σε πιάνει τρόμος ακούγοντας τι συμβαίνει στην σύγχρονη Ελλάδα, βέβαια, έχω καιρό να βγω από την χώρα, αλλά νομίζω ότι ζούμε πάντα υπό την κηδεμονία της πολιτικής και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει εύκολα, κανένα πολιτικό κόμμα δεν θέλει να αλλάξει.
Αλλά εκτός από τους πολιτικούς, αυτά που συμβαίνουν, αρέσουν και σε σημαντική μερίδα του κόσμου, υπάρχει αυτό που λέμε λαϊκό έρεισμα, οπότε εγώ που δεν μπορώ να συνηθίσω αυτή τη κατάσταση ζω με την μουσική μου, είναι ζήτημα αν δεν ακούω μουσική 2 από τις ώρες που είμαι ξύπνιος, αυτό είναι καλό, αλλά δύσκολα μπορείς να συμβαδίσεις με τους άλλους.
Επιστρέφω στην Billie Eilish και νιώθω χαρούμενα θλιμμένος.
Κώστας Ζουγρής
