Από τον Θοδωρή Φαχουρίδη
Άλμπουμ το «ανάγνωσμα», τόσοι πολλοί δίσκοι τόσο λίγος χρόνος… Έτσι και οι παρακάτω δεν πρόλαβαν να φτάσουν στα αυτιά μου με την ακρόαση που τους άξιζε, επαναλαμβανόμενη και κάθε φορά με βουτιά όλο και πιο βαθιά στις συνθέσεις. Μόνο έτσι στο τέλος το μουσικό σύμπαν που προτείνουν μπορεί να γίνει και δικό σου. Κάλιο αργά παρά ποτέ όμως. Έτσι κι αλλιώς το διαχρονικό δεν έχει on time ημερομηνία ακρόασης, δεν είναι χαρτί μετοχής για golden boys. Είναι ένα καλό κρασί που ωριμάζει και ωριμάζει και η «γεύση» του σε πλημμυρίζει με απόλαυση κάθε φορά. Δίσκοι λοιπόν χωρίς ημερομηνία λήξης, ότι πρέπει για χαθείς μουσικά.
Joe Bel – Dreams
Μετά από δύο EP o πρώτος της ολοκληρωμένος δίσκος, ηχογραφημένος στον Καναδά, είναι μια πιο χορταστική γεύση της μουσικής της έστω και με την μικρή διάρκειά του, τριάντα τριών λεπτών , με μόλις 9 τραγούδια. Την κυρία από τας Γαλλίας την έχουμε προτείνει δις, https://www.apotis4stis5.com/lists-f/35570-15-2 , https://www.apotis4stis5.com/news-f/35871-ena-arhtro-me-nees-mousikes . Καθαρές μελωδίες, μια μελαγχολική ηχητική παλέτα που ξεδιπλώνεται απλά αλλά καθόλου απλοϊκά και μια φωνή που μπορεί να μην φτάνει την αρτιότητα και το εύρος των αφροαμερικάνων συναδέλφων της αλλά αποπνέει έναν αέρα αυθεντικότητας. Τι άλλο να ζητήσει κάποιος από έναν καλλιτέχνη στο ξεκίνημά του; Ορίστε λοιπόν και άλλα τρία δείγματα των ονείρων της κυρίας από την Λυών με ήχους μιας ποπ που σέβεται τον εαυτό της, χωρίς πολλά φτιασιδώματα, ατελείωτες συνεργασίες αλλά καθόλου περιεχόμενο και τόνους σιλικόνης που μεταθέτουν το κέντρο βάρος σε θέματα παράταιρα της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Μια τραγουδοποιός που εκτός απροόπτου θα μας απασχολήσει και στο μέλλον.
Ακούστε τα: No-No, Ivory(Please), Espère, In The Morning, I Believe, Too Late, Before
In the Morning
Espère
Too Late
Sevdaliza – The Calling (EP)
Να μια πραγματικά ιδιαίτερη παρουσία. Από το Ιράν, στην Ολλανδία και από εκεί στον κόσμο. Αυτή είναι η διαδρομή της κυρίας που δουλειά της επίσης σας έχω προτείνει ξανά, https://www.apotis4stis5.com/news-f/27120-2017-7 . Σαν την ονειρική κατάσταση του Lost Highway, η τέως αθλήτρια και νυν δημιουργός μας οδηγεί σε ένα κατάδικό της σύμπαν. Ανήκει σε κείνη την ομάδα καλλιτεχνών που το ενδιάμεσο έχει φύγει προ πολλού από το παράθυρο. Εδώ η μουσική γίνεται μεταιχμιακή, ρυψοκίνδυνη, αφήνει το υποσυνείδητο να βγει στην επιφάνεια, δεν ακούγεται κάπως αλλά απλώς είναι. Λένε ότι στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογέννεση αλλά είναι στιγμές που οι μουσικές μεταλλάξεις οδηγούν τόσο πολύ κοντά σε κάτι τελείως αυθεντικό και καινούργιο. Αυτή είναι η περίπτωση της Sevda Alizadeh. Η περσική της καταγωγή δημιουργεί έναν αέρα μυστηρίου και δίνει μια κυριαρχούσα αίσθηση αρχαίας γνώσης, τα έγχορδα την μεταμορφώνουν σε πλάσμα βγαλμένο από τη μυθολογία της ανατολής σαν μια εκδοχή του Simurgh για να συμπληρωθεί το σκηνικό με τη δυτική ρυθμολογία που τόσο αγάπησα με τους Massive Attack. Πές τε το Downbeat, ορίστε το αστικό μπλουζ, βαφτίστε το μεταμοντέρνα σόουλ, , αναγνωρίστε το ως καρπό του trip hop, αλλά εις ματην θα πλησιάσετε στην ακριβή του περιγραφή. Είναι τόσο βαθύ το πέπλο της μουσικής που πλέκεται στο The Calling που έχεις τη ψευδαίσθηση ότι η ακρόαση διαρκεί ώρες. Το 4ο EP της είναι η φυσική συνέχεια του ISON, συνεργάζεται ξανά με τον Ολλανδό Mucky (Reynard Bargmann) στην συμπαραγωγή και με Mihai Puscoiu στα string arrangements και είναι ο δίσκος που θα ήθελα να είχε κάνει εδώ και καιρό η Björk.
Ακούστε τα: Soothsayer, Human Nature, Soul Syncable, Voodoov, 5d
Soothsayer
Human Nature
Voodoov
Reel People – Retroflection
Η επιστροφή της παρέας του Oli Lazarus. Σόουλ, φανκ, acid Jazz, ντίσκο κορνιζάρουν τον τρίτο δίσκο τους με ένα κενό έντεκα ετών από το Seven Ways To Wonder. Αποτελεί μια υποδειγματική γραφή για το πώς να διασκευάσει κάποιος κομμάτια που έχουν πολυαγαπηθεί στις αυθεντικές τους εκτελέσεις συνδυάζοντας τα στοιχεία που αγαπήθηκαν σε αυτές αλλά προσθέτοντας συγχρόνως μια νέα οπτική στην ανάγνωσή τους. Με μια ομάδα αξιοζήλευτων ερμηνευτών, Mica Paris, Angie Stone, Omar, Tony Momrelle (μπορείτε να τον βρείτε στα δεύτερα φωνητικά δίσκων των Sade και Incognito) Sharlene Hector (Basement Jaxx) και Anthony David μεταξύ άλλων. Η Angie Stone ερμηνεύει Yarbrough & Peoples το Don’t Stop The Music, η Mica Paris την Alicia Myers του I Want To Thank You και ο Tony Momrelle τον Bill Withers στο Can We Pretend και στη σύνθεση του Stevie Wonder, πρωτοερμηνευμένο από τον Carl Anderson, Buttercup για να πάρετε μόνο μια ιδέα. Ένας απολαυστικός δίσκος που θα αφήσει ιδρωμένους και κυριευμένους από ένα αίσθημα πληρότητας τους οπαδούς της μαύρης μουσικής.
Ακούστε τα: Twilight, Keep It Up, Buttercup, Can We Pretend, I Need Your Lovin’, Joyous
Twilight
Reel People feat. Tony Momrelle – Buttercup
Reel People feat. LaSharVu - I Need Your Lovin'
Δεν μπόρεσα ν’ αντισταθώ και σας ετοίμασα και ένα playlist με τις αυθεντικές εκτελέσεις και των δώδεκα κομματιών του άλμπουμ για να κάνετε τις συγκρίσεις σας.
Shakey Graves – Can’t Wake Up
Ο πέμπτος δίσκος του τεξανού που διανύει την 4η δεκαετία της ζωής του είναι μια φιλόδοξη μουσικά δουλειά. Αποτραβηγμένος από την υπερβολική έκθεση, μετά από μια εξαντλητική διετή περιοδεία που ακολούθησε το άλμπουμ του 2014 And the War Came, συνθέτει το πιο πλουραλιστικό του άλμπουμ έως σήμερα. Το ροκ, η λεγόμενη Americana, η φολκ, οι πλούσιες ενορχηστρώσεις στον δρόμο που έδειξαν τα σκαθάρια, μπλέκονται στον υπέρ του δέοντος φιλόδοξο δίσκο του. Βάλτε και στο χάρτη την αντικομφορμιστική με βάση τα ποπ δεδομένα σύνθεση και μιλάμε για μια πρόκληση. Επιπρόσθετα έχουμε να κάνουμε με μια ενδιαφέρουσα πένα. Για παράδειγμα στο σχεδόν σαρκαστικό Dining Alone η μοναξιά και η μονοτονία ξορκίζονται με την αντίθεση της «χαρούμενης» τζαζ, μπλουζ σύνθεσης. Ο ερωτισμός ξεχειλίζει περιέργως με έναν άκρως διακριτικό λυρικό τρόπο στο Foot Of Your Bed σε πλήρη συντονισμό με τους ήχους της άρπας πρέπει να ομολογήσω, η ξενοφοβία θίγεται με αφοπλιστική ειλικρίνεια στο My Neighbour, ενώ το γεμάτο δράση όνειρο συνδέεται υπέροχα με την συνηθισμένη καθημερινότητα με όχημα τον μάγο του Οζ στο Tin Man. Σίγουρα δεν μπορεί όλοι οι υποψήφιοι ακροατές να είναι δεκτικοί σε έναν τόσο ιδιαίτερο μουσικό παζλ όπως αυτό που προτείνει ο Alejandro Rose-Garcia. Όσοι όμως πλησιάσουν χωρίς εμμονές θα ανακαλύψουν έναν από τους πιο ενδιαφέροντες δίσκους της χρονιάς που πέρασε.
Ακούστε τα: Dining Alone, Foot Of Your Bed, Big Bad Wolf, Tin Man, Climb on the Cross (Featuring Rayland Baxter), Excuses
Dining Alone
Foot of your Bed
Big Bad Wolf
