Από τον Γιάννη Πετρίδη
Γνωρίζω ότι με την άποψη μου θα συμφωνήσουν ελάχιστοι. Γιατί θεωρούν κυρίως ότι η σχεδόν δωρεάν πρόσβαση στη μουσική είναι ότι το καλύτερο.
Οταν ο McCartney, οι Metallica, o Bruce Dickinson και εκατοντάδες άλλοι φτασμένοι καλλιτέχνες, που δεν έχουν πια ανάγκη τις πωλήσεις των δίσκων τους, αφού τα έσοδα έρχονται από τα ακριβά εισιτήρια των συναυλιών τους, λοιδορούνται επειδή λένε ότι δεν θα υπάρξουν αξιόλογοι νέοι καλλιτέχνες, με τον νέο τρόπο διανομής της μουσικής, πώς θα πιστέψετε ότι όλο και χειρότερο θα είναι το επίπεδο της μουσικής που θα ακούμε.
Άνθρωποι χωρίς γνώσεις και αγάπη για την μουσική, με μόνο στόχο την εφήμερη επιτυχία και τα κέρδη που έρχονται από τις διάφορες πηγές του διαδικτύου, δημιουργούν μόνο χαζοτράγουδα και δεν επενδύουν σε καλλιτέχνες που έχουν άποψη για την μουσική, αλλά χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να γίνουν.
Απολαύστε το τζάμπα, αλλά η μουσική που ξέρατε δεν θα επιστρέψει εύκολα, μακάρι να κάνω λάθος και ας νομίζουν μερικοί ότι τα άγνωστα γκρουπ που αγαπούν θα κάνουν την διαφορά.
Αν δεν αλλάξει το σύστημα και κάποιοι δεν ενδιαφερθούν για μια διαφορετική μουσική, όπως οι εταιρείες Atlantic, η Sun, η Chess στην δεκαετία του '50, η Rough Trade, η 4AD, η Factory στις δεκαετίες του 70 και 80 και άλλες δεν θα συμβεί τίποτα.
Δείτε και την κατάντια της Ελληνικής μουσικής τα τελευταία χρόνια. Δεν θέλω να αναφερθώ συγκεκριμένα σε αυτούς που κατευθύνουν τα πράγματα εδώ και πολύ καιρό.
Η Ελληνική μουσική που γνωρίζαμε, δεν υπάρχει πια. Και στη χώρα μας, στα χρόνια του 50, 60 και του 70, υπήρξαν εμπνευσμένοι άνθρωποι, όπως ο Αλέκος Πατσιφάς, η Λύρα και άλλοι που δημιούργησαν τα αριστουργήματα της Ελληνικής μουσικής.
Ποιος έχει σήμερα τις δυνατότητες να συνεχίσει την παράδοση αυτών των μεγάλων δημιουργών;
