Πόσο τραγελαφικό είναι που όλοι μας, αγόρια και κορίτσια, στην εφηβεία μας θέλαμε απεγνωσμένα να μεγαλώσουμε. Όταν όμως συμβεί, παρακαλούμε ακριβώς το αντίθετο. Πως κατέγραψε το αόρατο ρολόι η μουσική;
Ακολουθούν 15 ιστορίες με νότες που αναφέρονται στο χρόνο, από τη δεκαετία του ’70 ως αυτή που διανύουμε.
Time in a bottle – Jim Croce (1973)
Δημιουργία εξ ολοκλήρου του Αμερικανού στιχουργού, συνθέτη και ερμηνευτή. Έγραψε τους τρυφερούς στίχους το 1972, όταν έμαθε από τη σύζυγό του ότι θα γίνει πατέρας. Ως σινγκλ κυκλοφόρησε το 1973, δύο μήνες μετά το θάνατό του σε αεροπορικό δυστύχημα καθώς μετέβαινε για περιοδεία. Ανέβηκε στο Νο.01 της Αμερικής για δύο εβδομάδες και απονεμήθηκε χρυσό, ξεπερνώντας το 1 εκατ. αντίτυπα.
Η Νάνα Μούσχουρη το διασκεύασε και το δισκογράφησε το 1986, επίσης στα αγγλικά, ενώ το συμπεριέλαβε και σε συλλογή με τις μεγαλύτερες επιτυχίες της το 1992.
Time (Clock of the heart) – Culture Club (1982)
Ο χρόνος κυλά διαφορετικά στον έρωτα. O κιθαρίστας με τον μπασίστα των Culture Club συνθέτουν τη μελωδία το 1982, το αποτέλεσμα ενθουσιάζει τον ηγέτη τους Boy George και σκαρώνει τους στίχους. Αποδείχτηκε η τρίτη μεγαλύτερη επιτυχία του βρετανικού γκρουπ στην Αμερική, Νο.02, χάνοντας την πολυπόθητη κορυφή από το “Flashdance… What a feeling” της Irene Cara που δεν την αποχωρίστηκε πριν συμπληρώσει έξι εβδομάδες παραμονής σε αυτήν. Στην Αγγλία παρόλο που η υψηλότερη θέση που κατέκτησε ήταν το Νο.03, κατάφερε όμως να ξεπεράσει το μισό εκατ. αντίτυπα.
Time after time – Cyndi Lauper (1984)
Ίσως το ωραιότερο τραγούδι με αναφορά στο χρόνο από τη δεκαετία του ’80. Το περιοδικό Rolling Stone και το μουσικό κανάλι MTV το εκθείασαν ακόμα περισσότερο χαρακτηρίζοντάς το από τα καλύτερα ποπ τραγούδια όλων των εποχών. Η Cyndi Lauper το έγραψε μαζί με τον Rob Hyman, ο οποίος συμμετέχει στα φωνητικά. Κυκλοφόρησε το 1984, παρέμεινε για δύο εβδομάδες στην κορυφή της Αμερικής, Νο.03 στην Αγγλία, ενώ ήταν υποψήφιο για Grammy ως το «Τραγούδι της Χρονιάς», χάνοντας το βραβείο από το “What’s love got to do with it” της Tuna Turner.
Όσο για την ονομασία του, “Time after time”, η εκκεντρική τραγουδίστρια επηρεάστηκε από την ομότιτλη ταινία επιστημονικής φαντασίας του 1979. Από τις ελάχιστες φορές που πρώτα υπάρχει ο τίτλος και μετά γεννιούνται οι στίχοι ή η μουσική. Στο πέρασμα του χρόνου, οι φυσικές πωλήσεις μαζί με το streaming το ανέδειξαν πέντε φορές πλατινένιο στην Αμερική ξεπερνώντας τα 5 εκατομμύρια, ενώ διπλά πλατινένιο στη Μεγάλη Βρετανία με 1,2 εκατομμύρια.
If I could turn back time – Cher (1989)
Σκέψη που δεν απέφυγε κανείς μας, τι διαφορετικό θα κάναμε αν μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο. Στη δύση της δεκαετίας του ’80, το 1989, η Diane Warren γράφει τη μουσική και τους στίχους ειδικά για τη Cher, συμμετέχει και στην παραγωγή, η μετέπειτα επιτυχημένη δημιουργός θα εισαχθεί στο Songwriters Hall of Fame το 2001. Αρχικά δεν άρεσε στην αειθαλή περσόνα, ο κιμπορίστας Guy Roche που συνέβαλε στην παραγωγή την έπεισε να το ερμηνεύσει. Έγινε το πρώτο Νο.01 της στην Αυστραλία, απονεμήθηκε διπλά πλατινένιο, χρυσό στην Αμερική με μισό εκατ. αντίτυπα, ενώ αρκετά χρόνια αργότερα πλατινένιο στην Αγγλία με 600.000 κόπιες, συμπεριλαμβανομένου του streaming.
Αξέχαστο το βίντεο κλιπ, με τη 43χρονη τότε σταρ ντυμένη με τα «απολύτως» απαραίτητα, διχτυωτό καλσόν, στρινγκ και δερμάτινο μπουφάν, στις περισσότερες σκηνές. Το ερμήνευσε στο κατάστρωμα του γιγαντιαίου θωρηκτού USS Missouri, υπό την πλήρη απαρτία του πληρώματός του να την επευφημεί. Οι δε ναύτες, μάλλον αισθάνθηκαν δυνατοί σαν τον Ποπάυ κι ας μην είχαν φάει… σπανάκι.
Praying for time – George Michael (1990)
Ένα ακόμη εξ ολοκλήρου έργο του. Αριστούργημα του 1990, o George Michael υπογράφει τους στίχους, τη μουσική, την παραγωγή και το ερμηνεύει, αναφερόμενος στη θεραπευτική ιδιότητα του χρόνου ως τη μοναδική ανακούφιση σε όσους υποφέρουν από τη φτώχεια και την αδικία. Αναφερόμενος σε αυτό, δήλωσε στους New York Times: «Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν επηρεάσει τη συνείδηση όλων μας, πολύ περισσότερο από ό,τι παραδέχονται οι περισσότεροι άνθρωποι. Μας διδάσκουν ότι πρέπει να αρπάξουμε ό,τι μπορούμε πριν τελειώσει. Είναι σχεδόν σαν να μην υπάρχει χρόνος για συμπόνια».
H όγδοη Νο.01 επιτυχία του στην Αμερική έμελλε να είναι και η τελευταία κορυφαία σόλο στην εν λόγω χώρα. Κυκλοφόρησε ως το πρώτο σινγκλ από το δεύτερο προσωπικό του άλμπουμ “Listen Without Prejudice Vol. 1”, πρώτη κυκλοφορία μετά την εξαγορά της Columbia από τη Sony Music το 1988. Η σχέση του με τη νέα δισκογραφική εταιρία ήταν κακή, δεν εμφανίστηκε ούτε στο εξώφυλλο του δίσκου, ούτε γύρισε βίντεο για την προώθηση οποιουδήποτε τραγουδιού από το δίσκο αυτό. Εξοργισμένη η Sony Music κυκλοφόρησε βίντεο με τους στίχους να προβάλλονται στην οθόνη, το λεγόμενο «Lyric video», δημοφιλής τρόπος προώθησης στο YouTube, μόνο που το 1990 δεν ήταν ο ιδανικότερος για υλικό ονομάτων όπως ο συγκεκριμένος.
Παρόλα αυτά, βρέθηκε στο Νο.01 της Αμερικής, Νο.06 στην Αγγλία, με το χρόνο να προσφέρει ηθική ανταμοιβή στον δημιουργό του, καθώς αποδείχτηκε από τις σπουδαιότερες μπαλάντες του George Michael τόσο ως μέλος των Wham! όσο και της προσωπικής του διαδρομής.
Love takes time – Mariah Carey (1990)
H φωνή των ρεκόρ Guinness, το «υπέρτατο αηδόνι» όπως έχει χαρακτηριστεί. Ήταν είκοσι ενός ετών όταν ηχογράφησε μία από τις ωραιότερες μπαλάντες της, το 1990, η οποία παρέμεινε στην κορυφή της Αμερικής για τρεις εβδομάδες. Στο πέρασμα του χρόνου, οι φυσικές του πωλήσεις μαζί με το streaming την ανέδειξαν πλατινένια. Η Carey το έγραψε μαζί με τον συνθέτη Ben Margulies. Προοριζόταν για τον δεύτερο δίσκο της “Emotions”, άρεσε όμως τόσο πολύ στη δισκογραφική της εταιρία Columbia που σταμάτησε τις εκτυπώσεις του πρώτου της με τίτλο το ονοματεπώνυμό της, προκειμένου να συμπεριληφθεί σε αυτόν.
Ίσως το πιο εντυπωσιακό, είναι ότι είτε ακούσετε την ερμηνεία όταν ήταν στα 21 της είτε κάποια πρόσφατη, πλέον στα 55 της, η φωνή είναι σχεδόν αναλλοίωτη. Ειδικά στις ψηλές νότες και στις κορώνες, η Mimi είναι… αμίμητη.
Time after time – Beloved (1990)
Μπορεί να μην είναι από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, αποτελεί όμως ένα από τα καλύτερα δείγματα της βρετανικής ηλεκτρονικής μπάντας. Το έγραψε το ιδρυτικό μέλος του σχήματος, ο μουσικός και τραγουδιστής Jon March, το 1990. Ένας από τους λόγους που δε διακρίθηκε ιδιαίτερα, Νο.40 στη χώρα τους, είναι επειδή κυκλοφόρησε ως το πέμπτο σινγκλ από το άλμπουμ “Happiness”.
Un año de amor – Luz Casal (1992)
Διαφορετική η αίσθηση του χρόνου στον έρωτα. H Ισπανίδα Bonnie Raitt φωνητικά και ρεπερτοριακά, η μούσα του σπουδαίου σεναριογράφου, σκηνοθέτη και παραγωγού Pedro Almodovar, έγινε διάσημη παγκοσμίως από την ισπανόφωνη ταινία του με ελληνικό τίτλο “Ψηλά τακούνια” το 1991, ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα ως η «Καλύτερη ξενόγλωσση».
Χαρακτηριστικές οι δακρύβρεχτες μπαλάντες “Un año de amor” και “Piensa en mi”, στο φιλμ η Luz Casal ντουμπλάρει τη Marisia Paredes, η οποία υποδύεται μία τραγουδίστρια με λαμπρή καριέρα στο Μεξικό. Οι ορχηστικές νότες που απαρτίζουν το σάουντρακ είναι συνθέσεις του καταξιωμένου Γιαπωνέζου συνθέτη Ryuichi Sakamoto. Τα δύο παραπάνω τραγούδια συμπεριλήφθηκαν στο άλμπουμ της Casal με τίτλο “A contraluz” το 1991, που έγινε τετραπλά πλατινένιο στη χώρα της με 400.000 αντίτυπα και αποδείχτηκε το πιο εμπορικό της, μαζί με το “Como la flor prometida” του 1995 που πέτυχε το ίδιο νούμερο.
Time machine – Ride (1992)
Ένα ακόμη παρελθοντικό ταξίδι στο χρόνο με σκοπό να διορθωθούν γεγονότα και καταστάσεις, αυτή τη φορά από ένα βρετανικό εναλλακτικό ροκ συγκρότημα των 90’ς. Οι δύο πρώτοι δίσκοι των Ride, το 1990 και το 1992, έχουν χαρακτηριστεί από τους κριτικούς ως δύο από τους καλύτερους shoegaze (συνδυασμός indie με εναλλακτικό ροκ) δίσκους όλων των εποχών. Το “Time machine”, με τη χαρακτηριστικά μεγάλη εισαγωγή του, δεν κυκλοφόρησε ποτέ σαν σινγκλ. «Κρύβεται» στο δεύτερο άλμπουμ τους “Going blank home”, που έφτασε ως το Νο.05 στην Αγγλία και κατέληξε χρυσό πουλώντας 100.000 αντίτυπα.
Turn back time – Aqua (1998)
Η επιθυμία της επιστροφής στο χρόνο εκφράστηκε με ήχο και ρυθμό που δεν μας είχε συνηθίσει το δανέζικο γκρουπ, γνώρισε εμπορική επιτυχία στη χορευτική europop σκηνή. Κυκλοφόρησε το 1998, ως το έβδομο σινγκλ από το ντεμπούτο τους άλμπουμ “Aquarium”, χαρίζοντας το τρίτο τους συνεχόμενο Νο.01 στην Αγγλία, ξεπέρασε τα 200.000 αντίτυπα. Αποδείχτηκε χρυσό σινγκλ στη γειτονική τους χώρα Σουηδία, καθώς επίσης στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Στην αναγνωσιμότητά του συνετέλεσε και η συμμετοχή του στο σάουντρακ της ταινίας “Sliding Doors”, επίσης του 1998, με πρωταγωνίστρια την Gwyneth Paltrow.
Only time – Enya (2000)
Ο άυλος χρόνος μέσα από την αέρινη Ιρλανδή στιχουργό, συνθέτη και ερμηνεύτρια. Το “Only time” αποτέλεσε ύμνο για τα θύματα των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου, με την Enya να κάνει δωρεά τα έσοδα από τις πωλήσεις του σε ίδρυμα για τις οικογένειες των θυμάτων, συνέβαλε και στη γραφή του. Διαμάντι από τον πολυπλατινένιο δίσκο της “A day without rain”, που ξεπέρασε τα 13 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως.
Για την ιστορία, η Enya είναι η εμπορικότερη σόλο καλλιτέχνης στην Ιρλανδία, το δεύτερο πιο επιτυχημένο όνομα μετά τους U2.
The time is now – Moloko (2000)
Το βρετανο-ιρλανδικό ντουέτο ηλεκτρονικής μουσικής, ο μουσικός και παραγωγός Mark Brydon με την ερμηνεύτρια και συνθέτη Róisín Murphy, το 2000 μας υπενθύμισε ότι η ζωή δεν περιμένει. Είναι έρωτας, αγάπη, συναισθήματα και όταν τα βιώνουμε πρέπει να τα εκφράζουμε. Δικαίως αποτελεί το δεύτερο εμπορικότερο τραγούδι της πορείας τους, μετά το “Sing it back”, αφού οι φυσικές του πωλήσεις μαζί με το streaming ξεπέρασαν τις 400.000.
Time stood still – Madonna (2000)
To 2000, η Madonna συμπρωταγωνιστεί στην ταινία “The next best thing” με τον Rupert Everett. Η δεύτερη θέση που κατέλαβε το φιλμ στο box office της Βόρειας Αμερικής συνοδεύτηκε με κακές κριτικές, δεν κατάφερε να βγάλει ούτε τα έξοδά του, το σάουντρακ όμως πέτυχε το αντίθετο αποτέλεσμα. Συμμετέχουν οι Christina Aguilera, Moby, Manu Chao, Groove Armada, Beth Orton, ο σπουδαίος συνθέτης Gabriel Yard με μία ονειρική δημιουργία του και η Madonna με δύο τραγούδια. Διασκευάζει την τριπλά πλατινένια Νο.01 επιτυχία του Don McLean στην Αμερική “American pie”, η οποία θα το ανεβάσει στο Νο.01 της Αγγλίας και της Ευρώπης, καθώς και το μελαγχολικό “Time stood still” που δυστυχώς δεν ακούστηκε τόσο όσο αξίζει.
No time to die – Billie Eilish (2020)
Τα δύο αδέλφια, η 17χρονη τότε Billie Eilish και ο 22χρονος Finneas O'Connell, γράφουν το μουσικό θέμα της 25ης ταινίας James Bond, ο Finneas συμβάλει και στην παραγωγή του. Η ενορχήστρωση ανήκει στον ήδη οσκαρικό Hans Zimmer. Ήταν η πέμπτη και τελευταία φορά που ο Daniel Craig ενσάρκωσε τον άφθαρτο 007.
Τα ρεκόρ διαδέχονται το ένα μετά το άλλο. Η Eilish γίνεται ο νεότερος καλλιτέχνης που ερμήνευσε τραγούδι για τον θρυλικό πράκτορα, ενώ το “No time to die” απονέμεται πλατινένιο τραγούδι στην Αγγλία και την Αμερική. Είναι το πρώτο της Νο.01 σινγκλ στην Αγγλία, γεγονός που την κάνει την πρώτη τραγουδίστρια που γεννήθηκε τον 21ο αιώνα και βρέθηκε στην κορυφή του βρετανικού τσαρτ. Κέρδισε Grammy ως το «Καλύτερο τραγούδι γραμμένο για οπτικά μέσα», Όσκαρ για το «Καλύτερο πρωτότυπο τραγούδι», καθώς και Χρυσή Σφαίρα στην ίδια κατηγορία. Είναι το τρίτο κατά σειρά μουσικό θέμα του James Bond που βραβεύτηκε με Όσκαρ, μετά το “Skyfall” της Adele το 2012 και το “Writing's on the Wall” του Sam Smith το 2015. Τέλος, η Billie Eilish έγινε ο πρώτος καλλιτέχνης που απέκτησε το πολυπόθητο αγαλματίδιο έχοντας γεννηθεί τον 21ο αιώνα. Που χρόνος για να… πεθάνει.
Μόλις χθες – Αλέκα Κανελλίδου (1980)
Το αδυσώπητό πέρασμα του χρόνου κατονομάστηκε με νότες το 1964, με τον εμβληματικό Charles Aznavour να γράφει τους στίχους και να το ερμηνεύει αρχικά στα γαλλικά με τίτλο “Hier encore”, τον συνόδευσε η ορχήστρα του Paul Mauriat. Το παρουσίασε επίσης στα αγγλικά ως “Yesterday when I was young” το 1967, στα ιταλικά όπου τιτλοφορήθηκε “Leri si” το 1970, ενώ στα ισπανικά ως “Ayer aun” το 1971.
To 1980, η αισθαντική, βελούδινη βραχνή φωνή της Αλέκας Κανελλίδου το διασκεύασε υποδειγματικά στα ελληνικά για το δίσκο της “Εμπιστευτικά”, με τη Νινή Ζαχά να υπογράφει τους αντίστοιχα νοσταλγικούς στίχους, οι οποίοι ήταν αναμενόμενο να μιλήσουν ακόμη πιο δυνατά στη ψυχή μας: «Μόλις χθες, ακόμα χθες. Μου έλεγε η ζωή, να, πάρε ό,τι θες. Και νόμιζα δικές μου όλες τις χαρές. Κι αυτά ήταν μόλις, ακόμα μόλις χτες». Αχ, αυτός ο άτιμος ο χρόνος…
