Τραγούδια κλασικά, διαχρονικά, αλλά και πιο σύγχρονα. Μελωδίες αισιόδοξες ή μελαγχολικές, μελωδικές ή ρυθμικές. Η ιστορία της ιταλικής μουσικής δε χωρά σ΄ ένα αφιέρωμα, «στάσεις» θα κάνουμε σε κάθε δεκαετία για να θυμηθούμε μερικές από τις πιο ξεχωριστές στιγμές της. Θα συναντήσουμε το Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο αρκετές φορές, καθώς αποτελεί σημείο αναφοράς στα μουσικά δρώμενα της γειτονικής χώρας, ένας ιστορικός, εν ενεργεία μουσικός θεσμός όχι μόνο στην Ιταλία αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Θα ταξιδέψουμε στο ιταλικό ρεπερτόριο μέσα από 25 αξέχαστες επιτυχίες, από τη δεκαετία του ’30 έως αυτή που διανύουμε. Θα σταθούμε περισσότερο στη δεκαετία του ’60, καθώς τη θεωρούμε την πιο χρυσή εποχή του. «Φερθείτε» τους όπως τους αξίζει, χαμηλώστε τα φώτα, βάλτε ένα ποτό και αφεθείτε στη μαγεία τους.
Carlo Buti – Chitarra romana (1935)
Ο Carlo Buti γεννήθηκε στη Φλωρεντία. Τον έχουν αποκαλέσει «Η χρυσή φωνή της Ιταλίας» και «Ο Frank Sinatra της Ιταλίας». Έχει παρακαταθήκη 1.574 ηχογραφημένα τραγούδια, ήταν η πιο δισκογραφημένη φωνή της χώρας του μέχρι το 1956, όπου και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Πρωταγωνίστησε σε εγχώριες και διεθνείς ταινίες, όπως στη βιογραφική “Raging bull” του Martin Scorsese με τον Robert De Niro και τον Joe Pesci, το 1980. Σε ρυθμό τάνγκο, το ρετρό “Chitarra romana” του 1935.
Alberto Rabagliati – Voglio bene soltanto a te (1946)
Το 1946 για την Ευρώπη είναι η χρονιά που κυκλοφορεί το γαλλικό “La mer”, ξεχώρισε και ως “Beyond the sea”, ενώ στην Αμερική ο Frank Sinatra παρουσιάζει το ντεμπούτο του άλμπουμ. Ο Μιλανέζος ερμηνευτής και ηθοποιός Alberto Rabagliati, δισκογραφημένος από τη δεκαετία του ’30, γίνεται ο πρώτος τραγουδιστής που θα γνωρίσει τεράστια επιτυχία μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το “Voglio bene soltanto a te” γράφτηκε για την ομώνυμη ιταλική μουσική κωμωδία.
Marino Marini – La più bella del mondo (1956)
Από τα πιο ρομαντικά τραγούδια όχι μόνο της δεκαετίας του '50, αλλά γενικότερα του ιταλικού πενταγράμμου. Δημιουργία του ίδιου το 1956, μας μεταφέρει μαγικά με το κουαρτέτο του τόσο στη χώρα του όσο και στην εποχή εκείνη. Δύο χρόνια αργότερα συνεργάστηκε με τον Μίκη Θεοδωράκη ερμηνεύοντας το “The Honeymoon song” για την ομότιτλη ταινία, που αγαπήθηκε και στα ελληνικά το 1960 με τίτλο “Αν θυμηθείς το όνειρό μου” από τη Γιοβάννα, σε στίχους του Νίκου Γκάτσου.
Στο νοσταλγικό “La più bella del mondo” το σόλο της φυσαρμόνικας δεν γίνεται να μείνει ασχολίαστο, όταν «μίλησε» σώπασε ακόμα και ο Marini.
Tony Dallara – Come prima (1957)
Η κλασική ιταλική μελωδία έγινε γνωστή από τον Μιλανέζο τραγουδιστή, ηθοποιό και τηλεοπτικό παρουσιαστή Tony Dallara, που την ερμήνευσε πρώτος το 1957. Παρόλο που απορρίφθηκε στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, όταν κυκλοφόρησε γνώρισε αμέσως επιτυχία. Πούλησε 300.000 αντίτυπα και κατέληξε το πιο εμπορικό 45αρι όλων των εποχών στην Ιταλία, ενώ στην Αγγλία έφτασε ως το Νο.02.
Η Dalida έβαλε τη δική της στάμπα, τραγουδώντας το αρχικά στα γαλλικά με τίτλο “Tu le donnes” το 1958. Κράτησε μερικούς στίχους στα ιταλικά, ενώ την επόμενη χρονιά το ερμήνευσε στα αγγλικά με τίτλο “For the First Time”, επίσης με λίγους ιταλικούς στίχους. Οι Platters το μετέφεραν πρώτοι στα αγγλικά, το ερμήνευσαν τέσσερις μήνες μετά τον Tony Dallara, τον Απρίλιο του 1958. Το ότι διασκευάστηκε επίσης στα γαλλικά, ισπανικά, γερμανικά, ολλανδικά, σουηδικά, νορβηγικά, φινλανδικά, τσέχικα, δανέζικα και ιαπωνικά λέει πολλά.
Domenico Modugno – Nel blu, dipinto di blu (Volaré) (1958)
Ένα από τα δύο ιταλόφωνα τραγούδια που κατάφεραν ποτέ να μπουν στα 10 πρώτα στην Αμερική, από τα 39 συνολικά μη αγγλόφωνα που το πέτυχαν μέχρι σήμερα. Με το “Nel blu, dipinto di blu” που έγινε γνωστό ως “Volare”, έχει κατατεθεί επίσημα ως εναλλακτικός τίτλος, ο Domenico Modugno κέρδισε στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο το 1958 και οδήγησε την Ιταλία στην τρίτη θέση του διαγωνισμού της Eurovision. Ήταν η υψηλότερη διάκριση που πέτυχε στις τρεις φορές που εκπροσώπησε τη χώρα του ως συνθέτης και ερμηνευτής. Χάρη σε αυτό απέσπασε τις τρεις μοναδικές υποψηφιότητες για Grammy της καριέρας του, κερδίζοντας τις δύο, «Τραγούδι της Χρονιάς» και «Ηχογράφηση της Χρονιάς».
Adriano Celentano – 24.000 baci (1961)
Χρονιά των αστεριών στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο το 1961, καταξιωμένων και εκκολαπτόμενων. Milva, Mina, Jimmy Fontana, Toni Rennis, Gino Paoli, Tony Dallara και Adriano Celentano ρίχτηκαν στη «μάχη», αλλά κέρδισε άλλος. Ο Μιλανέζος Celentano την προηγούμενη χρονιά είχε κυκλοφορήσει το πρώτο του άλμπουμ και θα εξελιχθεί στον πιο εμπορικό καλλιτέχνη στην ιστορία της Ιταλίας. Θαυμαστής του Elvis Presley και του Jerry Lewis, συνδημιουργός του “24.000 baci”, παρουσίασε το πρώτο ροκ εντ ρολ που ακούστηκε ποτέ στον εν λόγω διαγωνισμό. Στην διπλή εμφάνιση το ερμήνευσε μαζί με τον Little Tony, χάνοντας την πρωτιά από τον Luciano Tajoli και την Betty Curtis στο “Al di là”. Γνώρισε επιτυχία στην Ελλάδα και από τον Χρήστο Δάντη το 1999, το ερμήνευσε επίσης στα ιταλικά, ενώ έχει διασκευαστεί στα ισπανικά, γαλλικά, γερμανικά, ουγγρικά, φινλανδικά, δανέζικα και ιαπωνικά.
Tony Renis – Quando quando quando (1962)
Πολυδιασκευασμένη κλασική μελωδία, ο Alberto Testa έγραψε τους στίχους και ο Toni Renis τη μουσική το 1962. Μόνο την ίδια χρονιά διασκευάστηκε από 16 καλλιτέχνες στα ιταλικά, καθώς και σε 8 ακόμη γλώσσες, μεταξύ αυτών η αγγλική από τον Pat Boone. Ο Μιλανέζος τραγουδιστής, συνθέτης, ηθοποιός και μετέπειτα παραγωγός δίσκων, με την εκπληκτική αυτή μπόσα νόβα συμμετείχε στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο παίρνοντας την τέταρτη θέση, ντουέτο το τραγούδησε με τον Emilio Pericoli. Η διαχρονικότητά του το οδήγησε είτε να διασκευάζεται είτε να γίνεται ρεμιξ 60 χρόνια αργότερα, με πιο πρόσφατη δισκογραφημένη εκδοχή από τον τσελίστα Hauser το 2022.
Sergio Endrigo – Io che amo solo te (1962)
Στη χώρα μας o Sergio Endrigo αγαπήθηκε διπλά με το “Teresa” το 1965, αφού εκτός από τη μητρική του γλώσσα το ερμήνευσε και με ελληνοιταλικούς στίχους με άπταιστη προφορά. Μόνο οι λέξεις που έχουν το γράμμα «Χ» προδίδουν ότι δεν είναι Έλληνας, καθώς οι Ιταλοί δυσκολεύονται να το προφέρουν. Αξέχαστο είναι και το “Canzone per te” με το οποίο κέρδισε στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο το 1968, ντουέτο το παρουσίασε με τον Roberto Carlos που μελλοντικά θα αποδειχτεί από τις σημαντικότερους Λατινοαμερικανούς ποπ καλλιτέχνες όλων των εποχών. Πριν από τις δύο αυτές χρονιές, γράφει και τραγουδά το “Io che amo solo te” το 1962. Μάταια προσπάθησαν να του κλέψουν τη δόξα οι φτασμένοι Gianni Morandi και Gino Paoli που το διασκεύασαν το 1971 και το 2007 αντίστοιχα. Οι Ιταλοί στα σοκάκια τους ερωτεύτηκαν παράφορα με τη δική του εκτέλεση, όπως και εμείς στα δικά μας.
Nico Fidenco – A casa d'Irene (1965)
Γεννημένος στη Ρώμη, αυτοδίδακτος στη μουσική, ο Nico Fidenco μας συστήθηκε πρώτα ως συνθέτης και αργότερα ως τραγουδιστής. Η μεγάλη του αγάπη για τον κινηματογράφο τον οδήγησε να γράψει τραγούδια για σάουντρακ εγχώριων και διεθνών ταινιών. Έγινε γνωστός από την ερμηνεία του στο “What a sky” το 1960, γραμμένο για το ιταλογαλλικό δραματικό φιλμ “I delfini” με τη Claudia Cardinale. Στο 45αρι συμπεριλήφθηκε και η ιταλική εκδοχή με τίτλο ”Su nel cielo”. Με το “Legata a un granello di sabbia” έγινε ο πρώτος Ιταλός καλλιτέχνης που πούλησε 1 εκατ. αντίτυπα, παρέμεινε στο Νο.01 για 14 εβδομάδες το 1961 και θεωρείται το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα καλοκαιρινής επιτυχίας στην ιστορία της ιταλικής μουσικής. Στην Ελλάδα τον θυμόμαστε από το αξεπέραστο “A casa d’Irene” του 1965, με τους στίχους να αποτυπώνουν γλυκόπικρα συναισθήματα.
Ornella Vanoni – Io ti darò di più (1966)
Σπουδαία τραγουδίστρια, ηθοποιός του θεάτρου και της μεγάλης οθόνης. Με σταθερή πορεία από τη δεκαετία του ’60 έως σήμερα, πιο πρόσφατο στούντιο άλμπουμ το 2024, οι πωλήσεις των δίσκων της ξεπερνούν τα 65 εκατ. αντίτυπα. Έχει συμμετάσχει 8 φορές στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, με μεγαλύτερη διάκριση τη δεύτερη θέση το 1968. Δύο χρόνια νωρίτερα, ο Memo Remigi συνέθεσε το “Io ti darò di piu“ και το τραγούδησε, όπως και o ήδη αναγνωρισμένος Αμερικανός Bobby Vinton που το παρουσίασε επίσης στα ιταλικά, αφού όμως πρώτη από όλους η Ornella Vanoni το είχε ερμηνεύσει στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο παίρνοντας την έκτη θέση. Η Μιλανέζα καλλιτέχνιδα βρισκόταν τότε στην πρώτη δεκαετία της καριέρας της. Αθεράπευτα ρομαντική μπαλάντα, μέρος των στίχων: «Οι λέξεις είναι λέξεις, μπορεί να μη με πιστέψεις καν, αλλά δεν πειράζει».
Milva – Ho capito che ti amo (1967)
Από τις σημαντικότερες μορφές του ιταλικού ρεπερτορίου, ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. «Η κοκκινομάλλα» όπως την αποκαλούν στη χώρα της, ο ιταλικός τύπος την χαρακτήρισε «Ο πάνθηρας του Γκόρο». Κέρδισε την πρώτη θέση μεταξύ 7.600 υποψηφίων στον διαγωνισμό ταλέντων της RAI, ενώ το 1961 σε ηλικία 22 ετών συμμετείχε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο κατακτώντας την τρίτη θέση, έχει το ρεκόρ συμμετοχών με 15 παρουσίες.
Το 1962 η Milva έγινε η πρώτη Ιταλίδα που τόλμησε να ερμηνεύσει στο Ολιμπιά του Παρισιού τραγούδια της Edith Piaf, χρονιά που η εμβληματική Γαλλίδα ηχογραφούσε για τελευταία φορά στη ζωή της. Έχει επίσης εμφανιστεί στη Σκάλα του Μιλάνου, στη γερμανική όπερα του Βερολίνου και στο Royal Albert Hall του Λονδίνου, ενώ συνεργάστηκε με τους Ennio Morricone, Francis Lai, Franco Battiato, Astor Piazolla και τους «δικούς» μας Μίκη Θεοδωράκη, Βαγγέλη Παπαθανασίου, Θάνο Μικρούτσικο. Τραγουδώντας σε πέντε γλώσσες, ιταλικά, αγγλικά, ισπανικά, γαλλικά και γερμανικά, διαθέτει 173 άλμπουμ στο ενεργητικό της. Στην Ελλάδα τη θυμόμαστε κυρίως από το “Uomini addosso” του 1993. 25 χρόνια πριν, το 1967, άφησε τη στόφα της στο “Ho capito che ti amo”, τρία χρόνια μετά την πρωτότυπη εκτέλεση του Luigi Tenco.
Peppino Gagliardi – Settembre (1973)
Ο Σεπτέμβρης είναι κατεξοχήν μελαγχολικός μήνας. Τελειώνει το καλοκαίρι, αρχίζουν τα σχολεία, η δουλειά, η επιστροφή στην κανονικότητα. Για τον Peppino Gagliardi όμως, o πρώτος φθινοπωρινός μήνας του 1973 ξεκίνησε με ονειρικό τρόπο, ο Ναπολιτάνος ερωτεύθηκε. Εκτός από το “Settembre” αξίζει να αναζητήσετε και άλλα τραγούδια του, όπως το “Cue vuole questa musica stasera” του 1967, το “Sempre… sempre…” του 1971 και το “Un amore grande” του 1973. Συμμετείχε τρεις χρονιές στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, τις δύο πρώτες έφτασε μέχρι τη δεύτερη θέση, το ‘72 και το ‘73.
Raffaella Carrà – A far l’amore comincia tu (1976)
Γυναίκα μύθος της γειτονικής χώρας, τραγουδίστρια, χορεύτρια, ηθοποιός, τηλεπαρουσιάστρια, μοντέλο και όχι μόνο, έκανε τη Μπολόνια να καμαρώνει για την καταγωγή της. Η πρώτη επαφή της Raffaella Carrà με την 7η τέχνη έγινε σε ηλικία 9 ετών, στην ιταλική ταινία “Tormento del passato” του 1952, ενώ στα 22 της εμφανίζεται δίπλα στον Frank Sinatra και τον Trevon Howard στο υποψήφιο για Όσκαρ φιλμ “Von Ryan's Express” το 1965. Εκτός από τη λαμπερή πορεία στην ιταλική τηλεόραση από τη δεκαετία του ’60, με το ψυχαγωγικό σόου "Io Agata e tu", την επόμενη αποκτά τη δική της εκπομπή και στην ισπανική οθόνη.
Οι πωλήσεις των δίσκων της ξεπερνούν τα 60 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως, 25 από αυτούς κυκλοφόρησαν σε 37 χώρες. Μία από τις διαχρονικότερες ιταλικές χορευτικές επιτυχίες όλων των εποχών της ανήκει. Τραγουδά το “A far l’amore comincia tu” το 1976, την ίδια χρονιά στα γαλλικά, το 1977 στα γερμανικά, ενώ το 1978 στα αγγλικά το “Do it, do it again” φτάνει στο Νο.02 της Αγγλίας. Ήταν η μοναδική φορά που η Carrà εμφανίστηκε στα βρετανικά τσαρτ. Επιτυχία στην Ελλάδα έγινε και από τη διασκευή της Μπέσσυς Αργυράκη με τίτλο “Σκόρπια φιλιά” το 1977.
Οι παλαιότεροι όταν το χορεύουν όχι απλά τραγουδούν τους στίχους «Scoppia, scoppia mi sco», αμέσως μετά κάνουν και τις κινήσεις του κεφαλιού και των χεριών της, όπως έκανε η Raffaella!
Umberto Tozzi – Ti amo (1977)
Και ιταλικά να μη ξέρετε, ένα ciao κι ένα ti amo… το ‘χετε! Γλυκιά μελωδία που συνέθεσε και ερμήνευσε ο Umberto Tozzi το 1977, γεννημένος στο Τορίνο, κατακτώντας την κορυφή της Ιταλίας, Γαλλίας, Ελβετίας και Σουηδίας. Πιστοποιήθηκε πλατινένιο στην Ιταλία ξεπερνώντας το 1 εκατ. αντίτυπα, στη Γαλλία και στο Βέλγιο, ενώ χρυσό στην Αυστραλία και στην Ελλάδα. Το τραγούδησε επίσης στα αγγλικά και στα ισπανικά, με την τελευταία εκτέλεση να καταξιώνεται στην Ισπανία και στις Λατινικές χώρες.
Η Dalida το διασκεύασε στα γαλλικά το 1977, στα αγγλικά γνώρισε επιτυχία από την Αμερικανίδα Laura Branigan το 1984, Νο.02 στην Αυστραλία και Νο.05 στον Καναδά, ο Tozzi το επανεκτέλεσε ντουέτο με τη Γαλλίδα Lena Ka το 2002 με γαλλικούς και ιταλικούς στίχους, Νο.02 στο Βέλγιο, Νο.03 στη Γαλλία και No.10 στην Ελβετία, ενώ ο Ισπανός Sergio Lama το 2011 το οδήγησε στο No.10 της χώρας του. Το 2017, ο Umberto Tozzi για να γιορτάσει τα 40 χρόνια του “Ti amo” το επανηχογράφησε ντουέτα με την Anastacia, εκείνη τραγούδησε στα αγγλικά, ενώ εκείνος στη μητρική του γλώσσα.
Ricchi e Poveri – Sarà perché ti amo (1981)
Το δεύτερο πιο εμπορικό συγκρότημα όλων των εποχών στην Ιταλία, μετά τους Pooh, καταξιώθηκε κυρίως τη δεκαετία του ’70 και του ’80. Η πιο χαρακτηριστική επιτυχία των Ricchi e Poveri είναι το διαχρονικό “Sarà perché ti amo”, το τραγούδησαν και στα ισπανικά. Ήταν το πρώτο σινγκλ που ξεχώρισε από τον ένατο δίσκο τους “E penso a te” το 1981. Έγινε χρυσό στην Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και το Βέλγιο, ξεπέρασε το 1,8 εκατ. αντίτυπα και προφανώς... χορεύτηκε πολύ.
Lucio Dalla – Caruso (1986)
Όταν οι στίχοι, η μελωδία και η εκτέλεση ανήκουν στο ίδιο πρόσωπο, «μετρά» διαφορετικά ο καλλιτέχνης. Ένα τέτοιο πολύπλευρο ταλέντο είναι ο Μπολονέζος συνθέτης, μουσικός και τραγουδιστής Lucio Dalla. Ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς καλλιτέχνες, η καριέρα του διήρκεσε σχεδόν πέντε δεκαετίες, έχει χαρακτηριστεί «Ο Ποιητής της Ιταλικής Μουσικής». Το 1986 έγραψε και παρουσίασε το “Caruso”, κατάθεση ψυχής η ερμηνεία του, χρωματίζοντας κάθε λέξη. Το αφιέρωσε στον εμβληματικό Ιταλό τενόρο Enrico Caruso και το συμπεριέλαβε στο άλμπουμ του “DallAmeriCaruso” την ίδια χρονιά.
H Μαρία Φαραντούρη το τραγούδησε στα ιταλικά, ντουέτο με τον Διονύση Σαββόπουλο, το 1990. Ένα χρόνο αργότερα το ακούσαμε στα ελληνικά από τον Γιάννη Πουλόπουλο με τίτλο “Αθώος κι ένοχος”, σε στίχους της Εύης Δρούτσα, αλλά και από τον Κώστα Χατζή με τίτλο “Πόσο σε θέλω απόψε” το 1993, σε στίχους της Νίνας Ναχμία. Μπορεί στα ιταλικά να έγινε παγκοσμίως γνωστό από τον τεράστιο Luciano Pavarotti το 1988, όμως στα αυλάκια του δίσκου της καρδιάς μας θα είναι για πάντα χαραγμένη η πρωτότυπη εκτέλεση του Dalla.
Riccardo Cocciante – Se stiamo insieme (1991)
Ιδιαίτερα αγαπημένος στις γαλλόφωνες χώρες της Αμερικής, ο Riccardo Cocciante γεννήθηκε από Ιταλό πατέρα και Γαλλίδα μητέρα. Με το υπέροχο “Se stiamo insieme”, σε δική του σύνθεση, κέρδισε στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο το 1991. Παρέμεινε στην κορυφή της Ιταλίας για 14 εβδομάδες και έγινε το δεύτερο πιο εμπορικό σινγκλ της χρονιάς. Με αγγλικό στίχο διασκευάστηκε από τη Sarah Jane Morris το 1992 με τίτλο "I'm missing you", που το έκανε αγνώριστο με τον ρυθμό που του έδωσε. Στην Ελλάδα ξεχώρισαν και οι δύο εκδοχές. Συμπεριλαμβάνεται στο άλμπουμ με τίτλο το επίθετό του, που αναδείχτηκε τριπλά πλατινένιο στη Γαλλία και μία φορά πλατινένιο στο Βέλγιο.
Eros Ramazzotti – Un’altra te (1993)
O πιο επιτυχημένος Ιταλός τραγουδιστής των τελευταίων 40 ετών στον λατινικό κόσμο γεννήθηκε στη Ρώμη. Με περισσότερα από 60 εκατ. φυσικές και ψηφιακές πωλήσεις, ο Eros Ramazzotti ήταν ο νικητής στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο το 1984 στην κατηγορία «Νέες Προτάσεις». Παρόλο που το “Un’altra te” δεν γνώρισε εμπορική επιτυχία, είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά του παγκοσμίως, μαζί με το “Cose della vita”. Συμπεριλαμβάνονται και τα δύο στο πολυπλατινένιο “Tutte storie” του 1993, που έγινε το δεύτερο πιο εμπορικό στούντιο άλμπουμ της καριέρας του πουλώντας 6 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως.
Laura Pausini – La solitudine (1993)
Η Laura Pausini είναι η πρώτη Ιταλίδα τραγουδίστρια που τιμήθηκε με βραβείο Grammy, «Καλύτερο Λατινικό Ποπ Άλμπουμ» το 2006, για τον ισπανόφωνο δίσκο της “Escucha”. Το 2021 απέσπασε Χρυσή Σφαίρα για το “Io Sì (Seen)”, που έγραψε η σπουδαία Dianne Warre για την ταινία “The life ahead” με πρωταγωνίστρια τη Sophia Loren.
Ο δρόμος για την καταξίωση άνοιξε το 1993, όταν σε ηλικία 19 ετών κέρδισε στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο με την μπαλάντα “La solitudine” στην κατηγορία «Νέοι Καλλιτέχνες». Παρόλο που έλαβε ανάμεικτες κριτικές έφτασε στο Νο.05 της χώρας της, γνωρίζοντας επιτυχία και εκτός ιταλικών συνόρων, Νο.01 στο Βέλγιο και την Ολλανδία όπου πιστοποιήθηκε πλατινένιο και Νο.05 στη Γαλλία. Το έχει επίσης ερμηνεύσει στα ισπανικά και αγγλικά. Στην Ελλάδα αναγνωρίστηκε διπλά, αφού εκτός από την ιταλόφωνη εκδοχή καταξιώθηκε και από τη διασκευή του Θάνου Καλλίρη το 1994 με τίτλο “Το νου σου κύριε οδηγέ”.
Giusy Ferreri – Non ti scordar mai di me (2008)
Τον Tiziano Ferro τον ξέρουμε ως ερμηνευτή, είναι όμως και εξαίρετος μουσικός. Το 2008 έγραψε το “Non ti scordar mai di me” για τη νεοεμφανιζόμενη από το Παλέρμο Giusy Ferreri. Έγινε Νο.01 στο ιταλικό ραδιόφωνο και μία από τις σημαντικότερες επιτυχίες εκείνου του καλοκαιριού. Εμπορικά παρέμεινε κορυφαίο στην Ιταλία για 12 εβδομάδες, οι 11 από αυτές συνεχόμενες, γεγονός που το καθιστά το τραγούδι με τις περισσότερες εβδομάδες παραμονής στο ιταλικό τσαρτ. Μαζί με το “Novembre”, είναι τα πιο δημοφιλή τραγούδια της στην Ελλάδα.
Alessandra Amoroso – Mi sei venuto a cercare tu (2010)
To 2010, η 23χρονη τότε εκκολαπτόμενη σταρ Alessandra Amoroso γνώρισε απρόσμενα ραδιοφωνική επιτυχία στην Ελλάδα με το “Mi sei venuto a cercare tu”, παρόλο που δεν προωθήθηκε ως σινγκλ στη χώρα της, ούτε το ερμήνευσε σε τηλεοπτικές εμφανίσεις της. Δόθηκε έμφαση στο παρθενικό της άλμπουμ “Senza nuvole” του 2009 όπου συμπεριλαμβάνεται, το οποίο πιστοποιήθηκε τετραπλά πλατινένιο στην Ιταλία. Απίθανη μπαλάντα, δυναμική ερμηνεία, με χαρακτηριστική την ισπανική κιθάρα στην εισαγωγή του.
Jovanotti – Baciami ancora (2010)
Ιδιαίτερα δημοφιλής στο νεανικό κοινό, ο Jovanotti παρουσίασε το 2010 μία σύνθεση που έγραψε ο ίδιος εξ ολοκλήρου και ερμήνευσε, η οποία αποδείχτηκε από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του. Το “Baciami ancora” ήταν το μουσικό θέμα της ιταλικής ταινίας με τον ίδιο τίτλο. Βρέθηκε στο Νο.01 της Ιταλίας για έξι συνολικά εβδομάδες, ξεπέρασε τα 300.000 αντίτυπα και έγινε το δεύτερο πιο εμπορικό σινγκλ της χρονιάς, έχασε την κορυφή από τo πολυπλατινένιο παγκοσμίως “Waka waka (This time for Africa)” της Shakira.
Διπλή αναγνώριση και για το “Baciami ancora” στην Ελλάδα, χάρη στη διασκευή του Πάνου Μουζουράκη και του Κωστή Μαραβέγια με τίτλο “Φίλα με ακόμα” το 2011. Οι δύο καλλιτέχνες έγραψαν από κοινού τους ελληνικούς στίχους, με την δική τους εκδοχή να ξεχωρίζει ακόμη περισσότερο από την πρωτότυπη.
II Volo – Grande amore (2015)
Οπερατική ποπ με ρομαντικούς στίχους, ερμηνευμένη από τρεις εξαιρετικές ανδρικές φωνές, δύο τενόρους και έναν βαρύτονο. Το Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο καμάρωσε για μια ακόμη φορά, καθώς μέσα από αυτό οι II Volo έφυγαν νικητές και οδήγησαν την Ιταλία στην τρίτη θέση του διαγωνισμού της Eurovision το 2015. Το παράδοξο είναι ότι η κριτική επιτροπή το κατέταξε έκτο, στερώντας τους την πρωτιά, αφού στην ψήφο του κοινού (televoting) κατέλαβαν την πρώτη θέση. Στην Ελλάδα, εκτός από την ιταλόφωνη εκδοχή, το έχουν ερμηνεύσει επίσης στα ισπανικά και αγγλικά, γνώρισε επιτυχία την ίδια χρονιά από τη διασκευή του Αντώνη Ρέμου με τίτλο “Όλα περνούν”, σε στίχους του Νίκου Μωραΐτη.
Για την ιστορία, το “Grande amore” γράφτηκε από τον Francesco Boccia και τον Ciro Esposito το 2003, με αρχική πρόθεση να το ερμηνεύσουν τραγουδιστές κλασικής μουσικής. Τελικά, ο Boccia το ερμήνευσε και το πρότεινε στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο το 2005, όμως απορρίφτηκε επειδή θεωρήθηκε παλιομοδίτικο. Δέκα χρόνια αργότερα, το 2015, προτάθηκε ξανά στον ίδιο θεσμό, αυτή τη φορά ερμηνευμένο από το ντουέτο Operapop, αλλά απορρίφτηκε λόγω ηλικιακών περιορισμών στην κατηγορία «Νέοι Καλλιτέχνες». Ο Carlo Conti, καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, ήταν εκείνος που πρότεινε να το ερμηνεύσουν οι Il Volo.
Mina – Povero amore (2023)
Από τις σημαντικότερες φωνές της ιταλικής μουσικής. Η Mina είναι ο πιο εμπορικός καλλιτέχνης όλων των εποχών, μαζί με τον Adriano Celentano. Κυκλοφόρησε το πρώτο της σινγκλ το 1959 και το ντεμπούτο άλμπουμ της το 1960, με πιο πρόσφατο ολοκληρωμένο δίσκο το 2024. Έχει ονομαστεί «Queen of Screamers» επειδή το κοινό δεν σταματούσε να ουρλιάζει στις συναυλίες της, «Τίγρης της Κρεμόνα» για τις έντονες χειρονομίες και τις εκφραστικές κινήσεις, ενώ ο Louis Armstrong τη χαρακτήρισε ως την μεγαλύτερη λευκή τραγουδίστρια στον κόσμο. Εκτός από τη μητρική της γλώσσα έχει δισκογραφήσει τραγούδια στα αγγλικά, ισπανικά, γαλλικά, πορτογαλικά, τούρκικα και ιαπωνικά.
Στην έβδομη πλέον δεκαετία της καριέρας της, το 2023 κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Ti amo come un pazzo” που έγινε Νο.01 στη χώρα της σε μορφή βινυλίου, ενώ Νο.04 ως CD. Μέσα από αυτό, η 83χρονη τότε περσόνα μας χάρισε ένα εκπληκτικό μελαγχολικό τραγούδι με τίτλο “Povero amore”. Συμπεριλήφθηκε επίσης στο σάουντρακ της εξαιρετικής ταινίας “Nuovo Olimpo” της ίδιας χρονιάς.
Damiano David – Felicità (2025)
To “Felicità” είναι ένα συγκινητικό αφιέρωμα στον εμβληματικό Lucio Dalla από τον Damiano David, τη φωνή των Maneskin, μαζί με τον συμπατριώτη του ηθοποιό Alessandro Borghi και τον 10χρονο Vittorio Bonvicini. Το ερμήνευσε ζωντανά τη δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο το 2025. Ακόμη και αν δεν γνωρίζετε ιταλικά, η μελωδία και ο τρόπος που το απέδωσε είναι βαθιά επιδραστικά. Αξίζει να αναζητήσετε τους στίχους, καθώς αναφέρονται στην αναζήτηση της ευτυχίας μέσα από απλές, ανθρώπινες στιγμές.
Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ιταλική μουσική. Από καταβολής ξεχείλιζε από συναίσθημα...
