Πέρα από τα ίδια αρχικά, ο Roger Waters μοιράζεται ακόμη την ιδιότητα του μουσικού με τον Richard Wagner και, βέβαια, τους ενώνει το γεγονός πως είναι και οι δυο αντισημίτες. Μπορεί ο ένας να έχει πεθάνει εδώ και 140 χρόνια, ωστόσο η μουσική του εξακολουθεί να παίζεται. Πιθανόν να συμβεί το ίδιο και με τη μουσική του άλλου. Μπορούμε να τις/την ακούμε; Σαφώς. Τουλάχιστον αν είμαστε αρκετά ώριμοι ώστε να διαχωρίζουμε τον καλλιτέχνη από το έργο του. Για τον Wagner έχει χυθεί πολλή μελάνη και δεν έχουμε καινούργιες δηλώσεις του. Ο Waters εξακολουθεί να βρίσκεται στην επικαιρότητα – όχι πάντα για καλό, είναι αλήθεια. Μπορούμε να τον κρίνουμε; Επιβάλλεται!
Vassilis Kontopoulos
Και κάτι από έναν άλλο που έχει ανάλογες σκέψεις
Μερικοί από τους διαλογισμούς στο "Shine on you Crazy Diamond" ή στο "Echoes" θα μπορούσαν να ακουστούν ότι απηχούν το διαλογιστικό πνεύμα του πρελούδιου του Lohengrin. Και πάλι, οι θλιβερές μελωδίες του συνθεσάιζερ στο “Shine on…” ακούγονται λίγο σαν τα πένθιμα τσέλο στο “Der Augen Leuchtendes Paar” στο Act III του Die Walkure.
Ίσως ο καλύτερος παραλληλισμός μεταξύ των PF και του Wagner είναι στο "One of these Days", όπου ακούς τον άνεμο να φυσάει, ένα μπάσο που οδηγεί, μια κορυφαία κραυγή και μετά όταν το μπάσο σβήνει, ο άνεμος φυσάει ξανά. Συγκρίνετε αυτό με τα ανοίγματα του Die Walkure —- wind. Με οδηγό το μπάσο. Μια δυνατή κορύφωση, που σημαίνει βροντή και σβήνει στο μπάσο που ακολουθεί.
