Η ιστορία του "That girl belongs to yesterday", σύνθεσης των Mick Jagger-Keith Richards που έγινε επιτυχία από τον Gene Pitney
Ο Mike Douglas (1920-2006) ήταν ένας διάσημος αμερικανός τραγουδιστής και παρουσιαστής. Υπήρξε γνωστός μεταξύ άλλων για το The Mike Douglas show, ένα από τα πλέον δημοφιλή talk shows των ΗΠΑ που διήρκησε από το 1961 εώς το 1981 και φιλοξενούσε ονόματα όπως Frank Zappa, Muhammad Ali, Kiss κλπ. Από τις πλέον χαρακτηριστικές στιγμές της εν λόγω εκπομπής ήταν όταν το 1964 φιλοξενήθηκαν στο studio οι Rolling Stones, έχοντας κλείσει μόλις ενάμισι έτος μαζί ως συγκρότημα. Οι Mick Jagger, Keith Richards, Charlie Watts, Bill Wyman και Brian Jones, αφού έδωσαν συνέντευξη όντας ντροπαλοί όσο ποτέ, στη συνέχεια απέδωσαν ζωντανά το Not Fade Away του Buddy Holly, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά πόσο σημαντικός υπήρξε ο τελευταίος στη διαμόρφωση του rock των 60s. Του οποίου φυσικά δεν πρόλαβε να γίνει μάρτυρας, έχοντας χάσει τη ζωή του στο γνωστό αεροπορικό δυστύχημα του 1959.
Το Not Fade Away, το οποίο πρωτοηχογραφήθηκε το 1957 από το συγκρότημα του Buddy Holly "The Crickets", έμελλε να είναι η πρώτη μεγάλη επιτυχία των Rolling Stones στην Αγγλία. Την ίδια στιγμή αποτέλεσε την πρώτη πλευρά του ντεμπούτου single του συγκροτήματος στην Αμερική, ενώ στη δεύτερη ακουγόταν το Little by Little, σύνθεση του διαβόητου Phil Spector και του "Nanker Phelge". Ο τελευταίος, προέκυπτε από τη χρήση ενός ψευδωνύμου ως συνθέτη, για τα τραγούδια που αποδίδονταν σε ολόκληρο το συγκρότημα. Παρά το γεγονός αυτό, η επιτυχία θα μπορούσε να έρθει πιο νωρίς για τους Stones, ωστόσο ένα παιχνίδι της μοίρας, αλλά και η διαφορετική αρχική προσέγγιση τους στη μουσική, τους έκανε να περιμένουν μέχρι και την επιτυχία του Not Fade Away.
Το "That girl belongs to yesterday" αποτέλεσε επιτυχία του σπουδαίου τραγουδοποιού των 60s Gene Pitney, με επιτυχίες όπως το "Town without a Pity" και το "Something's gotten hold of my heart", με το δεύτερο να γνωρίζει αποθέωση πολλά χρόνια αργότερα μέσα από την εκτέλεση του Marc Almond. Σημαντική έμπνευση του Pitney αποτελούσε το doo-wop, ένα είδος rhythm&blues το οποίο βασιζόταν σε εκτεταμένες χωροδιακές φωνητικές γραμμές. Ακούγοντας το "That girl belongs to yesterday", πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος σήμερα να φανταστεί ότι το εν λόγω τραγούδι θα είχε κυκλοφορήσει αρχικά από τους Rolling Stones, αν οι Jagger και Richards δεν αποφάσιζαν να το απορρίψουν το 1963. Ακόμα και για τον ήχο τους στα 60s, το τραγούδι μοιάζει παράταιρο για το ύφος των Stones που όλοι γνωρίζουμε σήμερα, με τον ερωτικό pop στίχο να μας παρουσιάζει έναν Jagger πολύ διαφορετικό από τον χειμαρρώδη performer που γνώρισε η μουσική κοινότητα στη συνέχεια. Ο manager τους εκείνη την εποχή Andrew Loog Oldham, ασχολούταν και με το promotion του Pitney, με τη σύνδεση αυτή να είναι κομβική ώστε το τραγούδι να καταλήξει στον δεύτερο και να γίνει επιτυχία. Οι δε Stones εξέλιξαν τον ήχο τους, συνθέτοντας στη συνέχεια το blues rock προφίλ τους, μακριά από τον πειραματισμό των πρώτων ημερών.
Ο Gene Pitney είχε και άλλες επιτυχίες στο ενεργητικό του εκείνη την εποχή, το δε "That girl belongs to yesterday" έφτασε στο no. 7 των charts. Ήταν ουσιαστικά όμως ένα ορόσημο και για τους ίδιους τους Rolling Stones, καθώς ήταν η πρώτη σύνθεση των Jagger-Richards που αποκτούσε τέτοια δημοφιλία. Κάτι που αποκτάει μεγαλύτερη βαρύτητα, αν αναλογιστεί κανείς πως μέχρι τότε το συγκρότημα δεν είχε κυκλοφορήσει original υλικό. Έχοντας αποκτήσει την αυτοπεποίθηση που χρειάζονταν, οι Stones άρχισαν να αφήνουν τις διασκευές στην άκρη, συνθέτοντας τα πρώτα τους "πραγματικά" τραγούδια. Όπως θα πει και ο Richards στην αυτοβιογραφία του "Στην αρχή έχεις την τάση να γράφεις υλικό πολύ διαφορετικό από αυτό που παίζεις στην πραγματικότητα. Παίρνει κάποιο χρόνο".
Το πρώτο single με αυθεντικό Stones υλικό λοιπόν, ήταν το "The Last Time" που κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο την άνοιξη του 1965, στη δε Αμερική δύο μήνες αργότερα. Αντίστοιχη ιστορία με το That girl belongs to yesterday, έχει και η σύνθεση As tears go by των Jagger-Richards η οποία και έγινε επιτυχία από τη Marianne Faithful το 1964, με τους Rolling Stones ωστόσο να κυκλοφορούν τη δικιά τους εκδοχή το Δεκέμβριο του 1965. Σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του Keith Richards, το συγκρότημα χρειάστηκε κάτι παραπάνω από ένα χρόνο ώστε να βρουν υλικό το οποίο και θα μπορούσαν να ηχογραφήσουν άνετα ως δικό τους.
