To «ασθενές» φύλο δεν θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητους τους στιχουργούς, τους συνθέτες και τους εκφραστές αυτών, τους τραγουδιστές. Εξύμνησαν τη γυναίκα από τη μικρότερη ηλικία της, την εφηβική, ως τη μεγαλύτερη.
Αγάπη, έρωτας, εφικτοί ή ανέφικτοι πόθοι, αποδόθηκαν αντιστοίχως σε αισιόδοξα ή μελαγχολικά τραγούδια. 10+1 παραδείγματα, πάντα υπάρχει +1 λόγος στα συναισθήματα, μέσα από 8 δεκαετίες. Αφετηρία η δεκαετία του ’60, προορισμός αυτή που διανύουμε.
Nat “King” Cole – The very thought of you (1958)
Άνδρας ο δημιουργός της σύνθεσης, ο σπουδαίος Βρετανός μαέστρος της τζαζ Ray Noble, το έγραψε το 1934. Το ότι τραγουδήθηκε αδιάλειπτα κάθε δεκαετία, από τότε ως την τρέχουσα, από τουλάχιστον 630 καλλιτέχνες, λέει πολλά. Δεν είναι μόνο ότι εξακολουθεί να διασκευάζεται, το 2022 το ακούσαμε από τον Bryan Ferry, αλλά και ποια ονόματα το συμπεριέλαβαν στο ρεπερτόριό τους. Από τις ανδρικές φωνές, με χρονολογική σειρά ηχογράφησης, ξεχωρίζουν αυτές των Bing Crosby, Nat “King” Cole, Frank Sinatra, Andy Williams, Tony Bennett, Perry Como, Elvis Costello και Rod Stewart. Αν προσθέσουμε τα ντουέτα και τις γυναικείες φωνές, καταλαβαίνουμε τη σημαντικότητα της συγκεκριμένης «σκέψης» αγάπης, μουσικά και στιχουργικά. Ο αξέχαστος Nat “King Cole” το ερμήνευσε το 1958.
Jack Jones – Lady (1967)
Ο διπλά βραβευμένος με Grammy Αμερικανός τραγουδιστής και ηθοποιός, έχει παρακαταθήκη περισσότερα από 50 άλμπουμ και 60 χρόνια ζωντανών εμφανίσεων, παραμένει ενεργός καλλιτέχνης στα 85 του. Το 1967 μας χάρισε ένα ονειρικό τραγούδι, το οποίο έγινε No.01 στο “Easy Listening” του Billboard για τέσσερις εβδομάδες. Ένας ερωτευμένος άνδρας διεκδικεί την καρδιά μιας γυναίκας που έχει ήδη σχέση, πιστεύει ότι δεν παίρνει την αγάπη που της αξίζει και τη διεκδικεί με τον πιο ρομαντικό, λεκτικά, τρόπο.
Elvis Presley – Fool (1973)
Πρόκειται για μία ορχηστρική σύνθεση του Γερμανού συνθέτη James Last με τίτλο “No words”, ο οποίος την ηχογράφησε το 1969 και κυκλοφόρησε το 1971. Με στίχους, αλλά με τίτλο “Fool”, τραγουδήθηκε από τον Αμερικανό Wayne Newton το 1972, με τον βασιλιά του ροκ εντ ρολ να τη «χρωματίζει» ιδανικά με τη φωνή του την επόμενη χρονιά. Ο Elvis απευθύνεται σ’ έναν φίλο του χαρακτηρίζοντάς τον ανόητο, αφού με τη συμπεριφορά του έχασε μία ξεχωριστή γυναίκα.
Philip Bailey – Woman (1984)
Χαρισματικός Αμερικανός τραγουδιστής και μουσικός, έχει ενταχθεί στο Rock and Roll Hall of Fame, στο Vocal Group Hall of Fame ως μέλος των Earth, Wind & Fire και στο Songwriters Hall of Fame ως συνθέτης του παραπάνω συγκροτήματος. Από τον προσωπικό του δίσκο “Chinese wall” του 1984, έγινε χρυσός στην Αμερική, ο έρωτας αντικατοπτρίζεται στο διαχρονικό “Woman”.
Michael Jackson – Liberian girl (1989)
Σ’ ένα κορίτσι από τη Λιβερία, χώρα της Δυτικής Αφρικής, αναφέρεται ο βασιλιάς της ποπ μουσικής. Έγραψε τους στίχους, τη μουσική και το ερμήνευσε, σε παραγωγή του σπουδαίου Quincy Jones. Τα γυναικεία φωνητικά στην έναρξη είναι της Νοτιοαφρικανής τραγουδίστριας Letta Mbulu, η οποία λέει: «Και εγώ σ’ αγαπώ και εγώ σε θέλω, αγάπη μου». Δεν κυκλοφόρησε σαν ξεχωριστό τραγούδι στην Αμερική, συνέβη στην Ευρώπη και στην Αυστραλία το 1989, ως το ένατο σινγκλ από το πολυπλατινένιο “Bad” του 1987, που αποδείχτηκε ο δεύτερος πιο εμπορικός δίσκος της καριέρας του ξεπερνώντας τα 45 εκατομμύρια παγκοσμίως.
Αξέχαστο το βίντεο κλιπ των επωνύμων που συμμετέχουν, ανάμεσά τους οι: Olivia Newton-John, John Travolta, Quincy Jones, Paula Abdul, Debbie Gibson, Steven Spielberg, Whoopie Goldberg, Richard Dreyfuss, Danny Glover και David Copperfield. Οι παραπάνω ψάχνουν τον Jacko, τελικά ανακαλύπτουν ότι βρισκόταν στο στούντιο και τους βιντεοσκοπούσε.
Chris Rea – The mention of your name (1991)
Ένα από τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ του Βρετανού τραγουδιστή και μουσικού, το Νο.01 στην Αγγλία “Auberge” του 1991, κλείνει με το μελαγχολικό αυτό αποτέλεσμα. Το ηχόχρωμα της φωνής του, τα βιολιά με το πιάνο στην ενορχήστρωση και κυρίως οι στίχοι, μας μεταφέρουν σ’ έναν στοιχειωμένο από το όνομά της εραστή, βγάζουν ένα ιδιαίτερα «φορτισμένο» τραγούδι. Δεν κυκλοφόρησε σαν σινγκλ, το θεωρούμε από τα ωραιότερα και πιο διεισδυτικά του.
Bryan Adams – Have you ever really loved a woman? (1995)
Διπλή η αγάπη γένους θηλυκού, η γυναίκα και η κιθάρα. Υπέροχη μελωδία με τρυφερούς στίχους και ζεστή ερμηνεία από τον Καναδό τραγουδιστή και μουσικό, συμμετέχει στη δημιουργία της. Γράφτηκε για την ταινία “Don Juan DeMarco” με πρωταγωνιστές τους Johnny Depp, Marlon Brando και Faye Dunaway. Ακούστηκε τρεις φορές στο φιλμ, δύο με ισπανικούς στίχους από άλλους καλλιτέχνες και στους τίτλους τέλους με αγγλικούς. Χάρη σε αυτή ο Bryan Adams παρέμεινε στην κορυφή της Αμερικής για πέντε εβδομάδες το 1995, ενώ απέκτησε δύο υποψηφιότητες για βραβείο Grammy, στις κατηγορίες «Καλύτερο Τραγούδι γραμμένο ειδικά για Ταινία» και «Καλύτερη Ανδρική Ποπ εμφάνιση». Στην κιθάρα είναι ο φημισμένος Ισπανός βιρτουόζος του φλαμένκο Paco De Lucia.
Damien Rice – The blower’s daughter (2004)
“Blower” στην αγγλική αργκό σημαίνει τηλέφωνο, στην αρχική μορφή του έπρεπε να φυσήξουν πριν μιλήσουν, εξού και ο τίτλος “Η κόρη του τηλεφώνου”. Περιγράφει το «σκαλωμένο» μυαλό ενός άνδρα με μία γυναίκα που δεν μπορεί να έχει. Ο Βρετανός καλλιτέχνης εκτός από την ερμηνεία έκανε και την παραγωγή. Λέγεται ότι το έγραψε εμπνευσμένος από μία εμπειρία που είχε ως εργαζόμενος σε τηλεφωνικό κέντρο, μιλώντας σε σταθερή βάση με μία κοπέλα. Κάποια στιγμή εκείνη σταμάτησε να ανταποκρίνεται στις κλήσεις του, εκείνος εντόπισε από τον αριθμό της που μένει και διαπίστωσε ότι πρόκειται για μία δεκαεξάχρονη που απλά περνούσε το χρόνο της. Είναι το πρώτο σινγκλ της παρθενικής του δουλειάς με τίτλο “O”. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το 2002, το τραγούδι κυκλοφόρησε αρχικά μόνο στην Ιρλανδία το 2001, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη το 2004. Τα γυναικεία φωνητικά είναι της Lisa Hannigan. Εμφατική η επαναλαμβανόμενη ατάκα: “I can’t take my mind off of you”, μ’ ένα «θλιμμένο» βιολί να τη συνοδεύει.
Roberto Carlos – Sereia (2017)
Τεράστιος Βραζιλιάνος τραγουδιστής και μουσικός, έχει χαρακτηριστεί από τους Los Angeles Times και όχι μόνο, ως ο βασιλιάς της λάτιν μουσικής. Η δισκογραφική του πορεία εκτείνεται σε 6 δεκαετίες, με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 120 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Είναι ο μοναδικός καλλιτέχνης στην ιστορία της μουσικής που έχει κυκλοφορήσει άλμπουμ επί 48 συνεχόμενα χρόνια. Τραγουδά σε πέντε γλώσσες, πορτογαλικά, ισπανικά, ιταλικά, αγγλικά και γαλλικά. Φέτος, σε ηλικία 82 ετών, εξακολουθεί να είναι ενεργός καλλιτεχνικά γεμίζοντας στάδια.
Tο 2017 έγραψε και ερμήνευσε στα πορτογαλικά τη “Sereia”, έκανε και την παραγωγή. Η μελωδική “Γοργόνα” του είναι μία πραγματική σειρήνα στα αυτιά μας.
Jack Savoretti – What more can I do? (2019)
Τον αλάλιασε αυτή η γυναίκα. Του ζήτησε να χωρίσουν, αλλά εκείνος εξακολουθεί να κάνει τα πάντα για να παραμείνουν ζευγάρι. Το πανάρχαιο ερωτικό στόρι έγινε μεγάλη επιτυχία από τον Άγγλο τραγουδιστή, ειδικά στην Ελλάδα, παρόλο που δεν κυκλοφόρησε σαν σινγκλ. Περιλαμβάνεται στο Νο.01 άλμπουμ του στην Αγγλία “Singing to strangers”, του 2019, που ηχογράφησε στα στούντιο του Ennio Morricone στη Ρώμη.
Stephen Sanchez – I need you most of all (2023)
Στα βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα του έρωτα ο 20χρονος Αμερικανός τραγουδιστής και συνθέτης. «Δε χρειάζομαι αέρα σ’ αυτά τα πνευμόνια», «Χρειάζομαι την αγκαλιά σου και την άδεια να ερωτευτώ», εξομολογείται. Το μουσικό ύφος του Stephen Sanchez μας πηγαίνει σε άλλες εποχές, από την πρώτη φορά που μας συστήθηκε. Ένα ακόμη εξαιρετικό δείγμα του καλλιτέχνη έκπληξη για τα σημερινά δεδομένα, συμμετέχει και στη δημιουργία του. Συμπεριλαμβάνεται στο πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ του με τίτλο “Angel face”, που κυκλοφόρησε πρόσφατα, στις 22 Σεπτεμβρίου. Κάτι ήξεραν οι αρχαίοι Έλληνες που έλεγαν «Πυρ, γυνή και θάλασσα»...
