To «ασθενές» φύλο δε θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητους τους στιχουργούς, τους συνθέτες και τους εκφραστές αυτών, τους τραγουδιστές. Εξύμνησαν τη γυναίκα από τη μικρότερη ηλικία της, ως τη μεγαλύτερη.
Ο σεβασμός, η αγάπη και ο έρωτας αποδόθηκαν με αισιόδοξες ή μελαγχολικές συνθέσεις. 15+1 από αυτές, γιατί πάντα υπάρχει +1 λόγος στο συναίσθημα, μέσα από 8 δεκαετίες μουσικής. Αφετηρία η δεκαετία του ’50, προορισμός αυτή που διανύουμε.
Nat ‘King’ Cole – The very thought of you (1958)
Άνδρας ο δημιουργός της σύνθεσης, ο σπουδαίος Βρετανός μαέστρος της τζαζ Ray Noble το έγραψε το 1934. Το ότι τραγουδήθηκε αδιάλειπτα κάθε δεκαετία από του ’30 ως την τρέχουσα, λέει πολλά. Δεν είναι μόνο ότι εξακολουθεί να διασκευάζεται, το ακούσαμε επίσης από τον Bryan Ferry το 2022, αλλά και ποια είναι τα ονόματα που το συμπεριέλαβαν στο ρεπερτόριό τους.
Από τις ανδρικές φωνές, με χρονολογική σειρά που το ηχογράφησαν, ξεχωρίζουν αυτές των Bing Crosby, Nat ‘King’ Cole, Frank Sinatra, Andy Williams, Tony Bennett, Perry Como, Elvis Costello και του Rod Stewart. Αν προσθέσουμε τα ντουέτα και τις γυναικείες φωνές καταλαβαίνουμε την αξία του τραγουδιού, μουσικά και στιχουργικά. Ο αξέχαστος Nat ‘King’ Cole το ερμήνευσε το 1958.
Aldo Attuali – Cercavo una donna (1959)
Σύντομη η πορεία του στο ιταλικό πεντάγραμμο, ο Aldo Attuali εμφανίστηκε στη δισκογραφία από τα τέλη της δεκαετίας του ΄50 ως τις αρχές της επόμενης. Στην αξιοζήλευτη μελωδία του 1959, ο πρωταγωνιστής περιγράφει ότι στην αναζήτηση για το άλλο του μισό συνάντησε έναν «άγγελο», όπως τη χαρακτηρίζει, που τον έκανε να πιστέψει στην αληθινή αγάπη.
Percy Sledge – When a man loves a woman (1966)
Δύο καλλιτέχνες κατέκτησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες δηλώντας: «Όταν ένας άντρας αγαπάει μια γυναίκα, δεν μπορεί να κρατήσει το μυαλό του σε τίποτα άλλο». Με την απίθανη αυτή μπαλάντα γνώρισε επιτυχία αρχικά ο Percy Sledge το 1966, Νο.01 στην Αμερική και Νο.04 στην Αγγλία, ενώ ο Michael Bolton το 1991, Νο.01 και Νο.08 αντίστοιχα. Ο πρώτος ανταμείφθηκε με παραμονή δύο εβδομάδων στην αμερικανική κορυφή, ενώ ο δεύτερος με βραβείο Grammy ως η «Καλύτερη Ανδρική Ποπ εμφάνιση».
Jack Jones – Lady (1967)
Ο διπλά βραβευμένος με Grammy Αμερικανός τραγουδιστής και ηθοποιός έχει παρακαταθήκη περισσότερα από 50 άλμπουμ και 60 χρόνια ζωντανών εμφανίσεων, παραμένει ενεργός μουσικά στα 86 του. Το 1967, μας χάρισε ένα ονειρικό τραγούδι που έγινε No.01 στην κατηγορία «Easy Listening» του περιοδικού Billboard για τέσσερις εβδομάδες. Ένας ερωτευμένος άνδρας διεκδικεί την καρδιά μιας γυναίκας που έχει ήδη σχέση, θεωρώντας ότι δεν παίρνει την αγάπη που της αξίζει. Προσπαθεί να την κερδίσει με τον πιο ρομαντικό, λεκτικά, τρόπο.
Elvis Presley – Fool (1973)
Ορχηστρική σύνθεση του Γερμανού συνθέτη James Last με τίτλο “No words”, που ηχογράφησε το 1969 αλλά κυκλοφόρησε το 1971. Με την προσθήκη των στίχων και διαφορετικό τίτλο, “Fool”, τραγουδήθηκε από τον Αμερικανό Wayne Newton το 1972. Την επόμενη χρονιά, ο βασιλιάς του ροκ εντ ρολ το χρωμάτισε ιδανικά με τη φωνή του. Ο Elvis απευθύνεται σ’ έναν φίλο του, τον χαρακτηρίζει ανόητο, αφού με τη συμπεριφορά του έχασε μια ξεχωριστή γυναίκα.
Carlos Santana – Black magic woman (1970)
Διπλή η υπόσταση του θηλυκού γένους, της γυναίκας και της… κιθάρας. Για το ηχητικό αποτέλεσμα τα εύσημα πηγαίνουν στον κιθαρίστα και τραγουδιστή των Fleetwood Mac, Peter Green, που έγραψε τους στίχους και το ερμήνευσε με το συγκρότημά του το 1968. Μια άλλη ηλεκτρική κιθάρα το απογείωσε δύο χρόνια αργότερα, αυτή του μαέστρου Carlos Santana. Τα πνευματικά δικαιώματα που προέκυψαν από τη διασκευή βοήθησαν τον Green να συντηρηθεί οικονομικά, έχοντας αποχωρήσει από τους Fleetwood Mac.
Bee Gees – More than a woman (1977)
Κάτι παραπάνω από μια... γυναίκα. Ένα από τα αριστουργήματα που έγραψαν τα τρία θρυλικά αδέλφια, ο Barry, o Robin και ο Maurice Gibb, για την αλησμόνητη ταινία “Saturday night fever” με τον John Travolta. To πολυπλατινένιο σάουντρακ του 1977, έχει πιστοποιηθεί 16 φορές πλατινένιο στην Αμερική, 11 στην Αυστραλία και 7 στην Αγγλία, παραμένοντας ως σήμερα το δεύτερο πιο εμπορικό όλων των εποχών με 40 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως. Κερδίζοντας βραβείο Grammy ως το «Άλμπουμ της χρονιάς», έγινε το μοναδικό ντίσκο άλμπουμ που έλαβε ποτέ αυτή την τιμή.
Philip Bailey – Woman (1984)
Χαρισματικός Αμερικανός τραγουδιστής και μουσικός, έχει ενταχθεί στο Rock and Roll Hall of Fame, στο Vocal Group Hall of Fame ως μέλος των Earth, Wind & Fire, καθώς και στο Songwriters Hall of Fame ως συνθέτης του συγκροτήματος. Από τον προσωπικό του δίσκο “Chinese wall” του 1984, απονεμήθηκε χρυσός στην Αμερική, το διαχρονικό “Woman”.
Zucchero & Paul Young – Senza una donna (1987)
Ο Ιταλός Zucchero εκθειάζει τη σημαντικότητα της γυναίκας. Έγραψε τους στίχους, τη μουσική και το ερμήνευσε στη μητρική του γλώσσα, για τον τέταρτο δίσκο του “Blue’s” το 1987. Το δημιούργησε για την τότε σύζυγό του Angela Figliè, παρόλο που γνώρισε ότι θα πάρει διαζύγιο, όπως και ολόκληρο το άλμπουμ. Αρχικά δεν ήθελε να το κυκλοφορήσει επειδή το θεωρούσε πολύ απλό, ο μάνατζερ και ο παραγωγός του τον έπεισαν.
Επιτυχία γνώρισε το 1987, όταν το επανηχογράφησε με ιταλοαγγλικούς στίχους ντουέτο με τον Paul Young. Χάρη σε αυτό, κατάφερε να γίνει το ένα από τα δύο ιταλικά ονόματα που βρέθηκαν ποτέ στην κορυφή του ευρωπαϊκού τσαρτ από το 1965 ως σήμερα, το άλλο είναι οι Eiffel 65 με το χορευτικό “Blue (Da ba dee)” το 1998. Η χώρα που το αγάπησε περισσότερο είναι η Σουηδία, αφού κατέκτησε την κορυφή της για έξι εβδομάδες. Πούλησε 5 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως.
Ο Zucchero το επανεκτέλεσε μαζί με τον Paul Young για τη συλλογή του “Zu & Co” το 2004, καθώς και είκοσι χρόνια αργότερα, επίσης ντουέτο, με τον Βρετανό Jack Savoretti που έχει ιταλικές ρίζες.
Michael Jackson – Liberian girl (1989)
Για ένα κορίτσι από τη Λιβερία, χώρα της Δυτικής Αφρικής, αναφέρεται ο βασιλιάς της ποπ μουσικής. Έγραψε τους στίχους, τις νότες και το ερμήνευσε, σε παραγωγή του σπουδαίου Quincy Jones. Τα γυναικεία φωνητικά στην έναρξη είναι της Νοτιοαφρικανής τραγουδίστριας Letta Mbulu, η οποία λέει: «Και εγώ σ’ αγαπώ και εγώ σε θέλω, αγάπη μου». Δεν κυκλοφόρησε σαν ξεχωριστό τραγούδι στην Αμερική, παρά μόνο στην Ευρώπη και στην Αυστραλία το 1989, ως το ένατο σινγκλ από το πολυπλατινένιο “Bad” του 1987, που αποδείχτηκε ο δεύτερος πιο εμπορικός δίσκος της καριέρας του ξεπερνώντας τα 45 εκατ. παγκοσμίως.
Αξέχαστο το βίντεο κλιπ με τις διασημότητες που συμμετέχουν, μεταξύ αυτοί οι Olivia Newton-John, John Travolta, Quincy Jones, Paula Abdul, Debbie Gibson, Steven Spielberg, Whoopie Goldberg, Richard Dreyfuss, Danny Glover και ο David Copperfield. Οι παραπάνω ψάχνουν τον Jacko, ο οποίος ήταν στο στούντιο και τους κατέγραφε με την κάμερα.
Chris Rea – The mention of your name (1991)
Ένα από τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ του Βρετανού τραγουδιστή και μουσικού, το Νο.01 στη χώρα του “Auberge” του 1991, κλείνει με το μελαγχολικό αυτό άκουσμα. Το ηχόχρωμα της φωνής του, τα βιολιά με το πιάνο στην ενορχήστρωση, αλλά και οι στίχοι που περιγράφουν έναν «στοιχειωμένο» από το όνομά της εραστή, δημιουργούν μία φορτισμένη σύνθεση. Δεν κυκλοφόρησε σαν σινγκλ, είναι όμως από τα ωραιότερα και πιο διεισδυτικά του.
Bryan Adams – Have you ever really loved a woman? (1995)
Διπλή η αγάπη γένους θηλυκού, τις συναντήσαμε και παραπάνω, τη γυναίκα και την κιθάρα. Υπέροχη μελωδία με τρυφερούς στίχους και αισθαντική ερμηνεία από τον Καναδό τραγουδιστή και μουσικό, συμμετέχει στη δημιουργία της. Γράφτηκε για την ταινία “Don Juan DeMarco” με πρωταγωνιστές τους Johnny Depp, Marlon Brando και Faye Dunaway. Ακούστηκε τρεις φορές στο φιλμ, δύο με ισπανικούς στίχους από άλλους καλλιτέχνες, καθώς και στους τίτλους τέλους με αγγλικούς.
Με την μπαλάντα αυτή ο Bryan Adams παρέμεινε στην κορυφή της Αμερικής για πέντε εβδομάδες το 1995, αποκτώντας δύο υποψηφιότητες για Grammy, «Καλύτερο Τραγούδι γραμμένο ειδικά για Ταινία» και «Καλύτερη Ανδρική Ποπ εμφάνιση». Στην κιθάρα είναι ο φημισμένος Ισπανός βιρτουόζος του φλαμένκο Paco De Lucia.
Damien Rice – The blower’s daughter (2004)
“Blower” στην αγγλική αργκό είναι το τηλέφωνο, στην αρχική μορφή του που έπρεπε να φυσήξουν πριν μιλήσουν, εξού και ο τίτλος “Η κόρη του τηλεφώνου”. Περιγράφει το «σκαλωμένο» μυαλό ενός άνδρα σε μια γυναίκα που δεν μπορεί να έχει. Εξ ολοκλήρου δικό του δημιούργημα, ο Βρετανός έγραψε τη μουσική, τους στίχους και το ερμήνευσε, έκανε και την παραγωγή. Λέγεται ότι το έγραψε εμπνευσμένος από την εμπειρία που είχε ως εργαζόμενος σε τηλεφωνικό κέντρο, μιλώντας σε σταθερή βάση με μια κοπέλα. Κάποια στιγμή εκείνη σταμάτησε να ανταποκρίνεται στις κλήσεις του, εκείνος εντόπισε από τον αριθμό της που μένει, διαπιστώνοντας ότι πρόκειται για μια δεκαεξάχρονη που απλά περνούσε το χρόνο της.
Είναι το πρώτο σινγκλ της παρθενικής του δουλειάς με τίτλο “O”. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το 2002, ενώ το τραγούδι αρχικά μόνο στην Ιρλανδία το 2001, στην υπόλοιπη Ευρώπη βγήκε το 2004. Τα γυναικεία φωνητικά ανήκουν στη Lisa Hannigan. Εμφατική η επαναλαμβανόμενη ατάκα «I can’t take my mind off of you», μ' ένα… θλιμμένο βιολί να τη συνοδεύει.
Roberto Carlos – Sereia (2017)
Τεράστιος Βραζιλιάνος ερμηνευτής και μουσικός, γνωστός ως τον βασιλιάς της λάτιν μουσικής. Η δισκογραφική του πορεία με ολοκληρωμένα άλμπουμ εκτείνεται σε 6 δεκαετίες, οι δε πωλήσεις αυτών ξεπερνούν τα 120 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως. Είναι ο μοναδικός καλλιτέχνης στην ιστορία της μουσικής που έχει κυκλοφορήσει δίσκους επί 48 συνεχόμενα χρόνια. Τραγουδά σε πέντε γλώσσες, πορτογαλικά, ισπανικά, ιταλικά, αγγλικά και γαλλικά. Παρόλο που είναι 83ων ετών, εξακολουθεί να είναι ενεργός καλλιτεχνικά δίνοντας συναυλίες.
Tο 2017, έγραψε και ερμήνευσε στα πορτογαλικά τη “Sereia”, έκανε και την παραγωγή. Η μελωδική του “Γοργόνα” είναι μια πραγματική σειρήνα στα αυτιά μας.
Jack Savoretti – What more can I do? (2019)
Τον αλάλιασε αυτή η γυναίκα. Του ζήτησε να χωρίσουν, αλλά εκείνος εξακολουθεί να τη θέλει κάνοντας τα πάντα για να παραμείνουν ζευγάρι. Το πανάρχαιο ερωτικό στόρι μελοποιήθηκε για μια ακόμη φορά. Το συγκεκριμένο του Βρετανού ερμηνευτή και μουσικού γνώρισε μεγάλη ραδιοφωνική επιτυχία στην Ελλάδα, παρόλο που δεν κυκλοφόρησε σαν σινγκλ. Συμπεριλαμβάνεται στο Νο.01 άλμπουμ του στην Αγγλία “Singing to strangers” του 2019, που ηχογράφησε στα στούντιο του Ennio Morricone στη Ρώμη.
Stephen Sanchez – I need you most of all (2023)
Στα βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα του έρωτα από μικρός. Ο 20χρονος Αμερικανός τραγουδιστής και συνθέτης, δηλώνει: «Δε χρειάζομαι αέρα σ’ αυτά τα πνευμόνια», «Χρειάζομαι την αγκαλιά σου και την άδεια να ερωτευτώ». Το μουσικό ύφος του μας πηγαίνει σ’ άλλες εποχές, όπως όταν μας συστήθηκε για πρώτη φορά. Ένα ακόμη εξαιρετικό δείγμα του καλλιτέχνη έκπληξη για τα σημερινά δεδομένα, συμμετέχει στη γραφή του, η εν λόγω ρομαντική μπαλάντα. Συμπεριλαμβάνεται στο πρώτο του ολοκληρωμένο άλμπουμ “Angel face”, που κυκλοφόρησε το 2023. Κάτι ήξεραν οι αρχαίοι Έλληνες που έλεγαν: «Πυρ, γυνή και θάλασσα».
