Υπάρχουν φράσεις και χαρακτηρισμοί που δεν έχουν λογική υπόσταση. Όταν το συναίσθημα που βιώνουμε είναι έντονο, θετικό ή αρνητικό, γινόμαστε υπερβολικοί με ακραίες εκφράσεις. Η μουσική κατέγραψε μερικές από αυτές που προκαλούν εντύπωση, κι εμείς βρήκαμε την ευκαιρία να θυμηθούμε αγαπημένα τραγούδια μέσα από έξι δεκαετίες, ξεκινώντας από αυτή του ’60.
Gone with the wind – Anthony Newley (1960)
Ίσως να έχετε πει την ατάκα «Ποιος άνεμος σ’ έφερε», εδώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Νοσταλγικό τραγούδι του 1937 που τραγούδησαν μεγάλα ονόματα, ανάμεσα τους οι Mel Torme, Billie Holiday, Julie London, Doris Day, Frank Sinatra, Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan και Tony Bennett.
Ο Anthony Newley που έχει συνδέσει το όνομα του τόσο με τo τραγούδι όσο και με το θέατρο και τον κινηματογράφο, το διασκεύασε υποδειγματικά το 1960.
Bang bang (My baby shot me down) – Cher (1966)
Συναισθηματικού τύπου αυτοί οι πυροβολισμοί, πιο επώδυνοι από τον ακαριαίο θάνατο.
Το έγραψε ο τότε σύζυγός της, ο Sonny Bono. Χάρη σε αυτό η Cher ξεπέρασε για πρώτη φορά το ένα εκατομμύριο αντίτυπα, πουλώντας συνολικά τρία. Έγινε Νο.02 στην Αμερική, Νο.03 στην Αγγλία και Νο.05 στην Ιαπωνία. H Αμερικανίδα ντίβα το επανηχογράφησε το 1987 με τον Richie Sambora των Bon Jovi να παίζει κιθάρα.
Αξέχαστη είναι και η διασκευή της Nancy Sinatra, δύο μήνες μετά από αυτή της Cher.
I’d rather go blind – Etta James (1967)
Έπεσε πολύ πόνος σ’ αυτή την ιστορία, είναι χαρακτηριστικοί οι στίχοι: «Προτιμώ να τυφλωθώ από το να σε δω να φεύγεις από μένα».
Η ακραία δήλωση απελπισίας στο ασυναγώνιστο μπλουζ συνδέθηκε άρρηκτα με τη φωνή της Etta James το 1967, ήταν η πρώτη που το τραγούδησε. Δύο χρόνια αργότερα το Βρετανικό συγκρότημα των Chicken Shack το ανέβασε μέχρι το Νο.14 της χώρας του, που είναι η υψηλότερη θέση του τραγουδιού στην Αγγλία.
Μεταξύ των γυναικείων φωνών που το διασκεύασαν αξιοπρεπώς είναι η Beyonce το 2008 και η Dua Lipa το 2017, σαν την Etta όμως… καμιά.
Killing me softly with his song – Roberta Flack (1973)
Εκτός από ματιές που «σκοτώνουν», προφανώς μεταφορικά, υπάρχουν και τραγούδια. Η δύναμη του μυαλού δίνει αυτή την αίσθηση, ένα από αυτά που το δηλώνει εξαρχής στον τίτλο του.
Τραγούδι του 1972 που χαρακτηρίστηκε κυρίως από την ερμηνεία της Roberta Flack το 1973. Έγινε Νο.01 στην Αμερική για πέντε εβδομάδες, επίσης Νο.01 σε Καναδά, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και σε 13 χώρες της Ευρώπης. Κέρδισε δύο βραβεία Grammy, «Ηχογράφηση της χρονιάς» και «Καλύτερη Γυναικεία Ποπ εμφάνιση με φωνητικά».
Ένα ακόμη Grammy «πήγε» στο τραγούδι χάρη στη διασκευή των Fugees το 1996, κέρδισαν με αυτό στην κατηγορία «Καλύτερη R&B εμφάνιση από γκρουπ με φωνητικά». Έγινε Νο.01 σε 12 χώρες.
Οι δύο παραπάνω εκτελέσεις το 2021 μπήκαν στην αναθεωρημένη λίστα του περιοδικού Rolling Stone με τα 500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών. Στην Ελλάδα το αγαπήσαμε και στη δική μας γλώσσα, η Αλέκα Κανελλίδου το διασκεύασε υπέροχα το 1981 με τίτλο «Πόσο γλυκά με σκοτώνεις».
Maneater – Hall & Oates (1982)
«Πρόσεχε αγόρι μου, θα σε μασήσει», μέρος των στίχων που περιγράφουν την αμείλικτη γυναίκα που… καταβροχθίζει άντρες.
Σπουδαία ποπ επιτυχία του Αμερικανικού ντουέτου, του 1982. Έγινε Νο.01 στην Αμερική για τέσσερις εβδομάδες και η μεγαλύτερη της δεκαετίας του ’80 στις Ηνωμένες Πολιτείες που έχει σόλο από σαξόφωνο, ο Charles DeChant εμφανίζεται στο βίντεο κλιπ κατά τη διάρκεια του σόλο του. Ο Daryl Hall με τον John Oates έγραψαν τους στίχους και τη μουσική, στους στίχους συμμετέχει και η Sara Allen, η μακρόχρονη σχέση του Hall. Με αυτό κέρδισαν υποψηφιότητα για βραβείο Grammy στην κατηγορία «Καλύτερη Ποπ εμφάνιση από ντουέτο ή γκρουπ με φωνητικά».
Eyes without a face – Billy Idol (1983)
Ο Βρετανός ρόκερ έγραψε τα “Μάτια χωρίς πρόσωπο” το 1983, θέλοντας να περιγράψει την ανάγκη του εξαπατημένου συντρόφου να κρατήσει τη σχέση του ζωντανή, πιστεύοντας τα ψέματα της κοπέλας του γιατί εξακολουθεί να την αγαπά, παρόλο που του προκαλεί θλίψη και ξέρει ότι πρέπει να δώσει ένα τέλος.
Από τα ωραιότερα τραγούδια του Billy Idol. Ήταν το πρώτο του Τοπ 10 στην Αμερική φτάνοντας στο Νο.04. Τα γυναικεία φωνητικά είναι της Perri Lister.
O Paul Anka το διασκεύασε το 2004 παρουσιάζοντας μια αξιοπρόσεκτη ακουστική, ατμοσφαιρική εκδοχή.
I'll fly for you – Spandau Ballet (1984)
Για τις υπερδυνάμεις του έρωτα και την αίσθηση ότι μπορούμε να πετάξουμε αναφέρθηκε το Βρετανικό γκρουπ, σ’ ένα από τα ωραιότερα της καριέρας του.
Κυκλοφόρησε το 1984 παίρνοντας ανάμικτες κριτικές. Κάποιοι επέκριναν τους στίχους, ενώ άλλοι το θεώρησαν το καλύτερό τους μετά από αρκετό καιρό. Έγινε Νο.06 στην Ιταλία και No.09 στην Αγγλία.
(I just) Died in your arms – Cutting Crew (1986)
Το πρώτο σινγκλ από τον ντεμπούτο δίσκο των Βρετανών με τίτλο “Broadcast”, του 1986, έμελλε να είναι και η μεγαλύτερή τους επιτυχία. Έγινε Νο.01 στην Αμερική, ενώ Νο.04 στην Αγγλία.
O Nick Van Eede των Cutting Crew έγραψε τη μουσική και τους στίχους, προφανώς χωρίς να κυριολεκτεί με αυτούς. Οι στίχοι “I just died in your arms tonight, it must be something you said” του ήρθαν στο μυαλό αφού είχε κάνει έρωτα με την κοπέλα του, τη μητέρα της κόρης του, είχαν χωρίσει και βρέθηκαν μια νύχτα μετά από ένα χρόνο. H δε ηλεκτρική κιθάρα, καθ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού, δεν σταμάτα λεπτό να δίνει «ρέστα».
Too much love will kill you – Bryan May (1992)
Έρωτας, ο συνήθης ύποπτος για να ειπωθούν οι πιο βαρύγδουπες ατάκες σαν αυτή.
Προσωπική επιτυχία του Βρετανού κιθαρίστα των Queen, σε δική του σύνθεση, ενώ συμμετέχει και στους στίχους. Αρχικά ήταν να μπει στο άλμπουμ του θρυλικού συγκροτήματος “The miracle” το 1989, τελικά συμπεριλήφθηκε στον πρώτο του προσωπικό δίσκο “Back to the light” το 1991. Κυκλοφόρησε σαν σινγκλ το 1992, όπου έγινε Νο.01 στην Ολλανδία και Nο.05 στην Αγγλία.
Στο δίσκο των Queen συμπεριλήφθηκε το 1995, “Made in England”, με τον Freddy Mercury να το τραγουδά, κυκλοφόρησε τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό του. Η εκτέλεση αυτή κέρδισε βραβείο Ivor Novello ως το καλύτερο μουσικά και στιχουργικά το 1996.
Στο τραγούδι ο Bryan May σκιαγραφεί την κατάρρευση του πρώτου του γάμου το 1988, από τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά, ενώ δύο χρόνια πριν είχε ξεκινήσει σχέση με την ηθοποιό Anita Dobson, την παντρεύτηκε το 2000. Για την αγάπη του στις δύο αυτές γυναίκες λέει: “Too much love will kill you if you can’t make up your mind. Torn between the lover and the love you leave behind”. Όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, νόμιζε ότι θα πεθάνει από την κατάθλιψη, που είχε τα τελευταία χρόνια.
100.000 Years – Jay Jay Johanson (2005)
“I’ll be there for you 100.000 years”. Ο χρόνος «μετρά» διαφορετικά, τόσο στον έρωτα όσο και στην αγάπη. Στην περίπτωση αυτή το πρώτο συναίσθημα έχει τελειώσει, κρατά όμως γερά το δεύτερο.
Μια ακόμη «θλιμμένη» δημιουργία του εξαιρετικού Σουηδού τραγουδιστή, στιχουργού και παραγωγού, του 2005, στο γνώριμο μελαγχολικό στυλ που τον έχει ξεχωρίσει. Στις 12 Ιουλίου ο Jay Jay Johanson θα εμφανιστεί στην Αθήνα στα πλαίσια του City Garden Festival, στο Christmas Theater.
Million years ago – Adele (2015)
Μια ακόμη ακρότητα σχετικά με το χρόνο, που περιγράφει πόσο μακρινή μπορεί να φαίνεται μια κατάσταση που βιώθηκε χρόνια πριν και αναπολείται. Ειδικά οι στίχοι “I miss it when life was a party to be thrown, but that was a million years ago”, μας εκφράζει όλους κοιτάζοντας το παρελθόν.
Υπέροχο νοσταλγικό τραγούδι, αν και έντονα μελαγχολικό, η ερμηνεία της Adele και το «γρατζούνισμα» της κιθάρας περνούν επιδραστικά το μήνυμά του. Η Βρετανίδα συμμετέχει στη δημιουργία του. Το εμπνεύστηκε καθώς οδηγούσε κατευθυνόμενη σ’ ένα πάρκο στο Νότιο Λονδίνο, όπου συνήθιζε να πηγαίνει με τους φίλους της όταν ήταν νεότερη. Ξεπέρασε τις 200.000, από φυσικές πωλήσεις και streaming. Συμπεριλήφθηκε την τελευταία στιγμή στο τρίτο της στούντιο άλμπουμ “25”.
Black tears – Imelda May (2017)
Μπορεί τα δάκρυα να μην έχουν χρώμα, το συναίσθημα είναι αυτό που τα χρωματίζει, μεταφορικά, χαράς ή λύπης. Η ερωτική απογοήτευση προκάλεσε “Μαύρα δάκρυα”, εξού και οι στίχοι ”Inside I’m dying, outside I’m crying black tears”.
Ακουστική μελωδία του 2017, απίθανη ερμηνεία από την Ιρλανδή τραγουδίστρια και μουσικό, με τον Βρετανό κιθαρίστα Jeff Beck να τη συνοδεύει με την κιθάρα του. Από το πέμπτο της άλμπουμ “Life. Love. Flesh. Blood”.
Παρεμπιπτόντως, τον τίτλο “Μαύρα δάκρυα” τον συναντήσαμε και στον κινηματογράφο, σε τρεις τουλάχιστον ταινίες. Η έβδομη τέχνη το παρατράβηξε περισσότερο από τη μουσική, τo 2022 κυκλοφόρησε η ταινία “Black and blue tears”.
