Οι ωραιότερες «κόντρες» είναι στη μουσική, το έχουμε ξαναπεί. Ο μεγάλος νικητής είμαστε εμείς γιατί έχουμε την ευκαιρία να αγαπήσουμε ένα τραγούδι από διαφορετικές φωνές και μουσικές προσεγγίσεις.
Ανάμεσα σε αναρίθμητες πρώτες εκτελέσεις και διασκευές, ξεχωρίσαμε μερικές από τις καλύτερες εκτελέσεις από άνδρα και γυναίκα καλλιτέχνη στο ίδιο τραγούδι. Άλλωστε είναι φυσικό να υπάρχει διαφορετικότητα λόγω του φύλλου. Μετά το πρώτο αφιέρωμα, θα παρουσιάσουμε δύο ακόμη δεκάδες ανδρών και γυναικών.
Where or when – Ella Fitzgerald (1956)
Το τραγούδι «γεννήθηκε» για το σανίδι, για την παράσταση του Μπρόντγουεϊ “Brothers in arms”, το 1937. Ο τζαζ ήχος του ήταν «βούτυρο στο ψωμί» για να το ερμηνεύσει η Ella Fitzgerald το 1956. Εκπληκτική και η διασκευή της Etta Jones το 1960.
Where or when – Michael Buble (2018)
62 χρόνια αργότερα από την Fitzgerald και 81 από την πρώτη εκτέλεση, «ξαναζωντάνεψε» σαν να μη πέρασε μια μέρα. H ενορχήστρωση δίνει την αίσθηση ότι δεν ηχογραφήθηκε το 2018 αλλά αρκετές δεκαετίες πριν. Μπορεί στους άνδρες να ξεχωρίζουν οι διασκευές των Frank Sinatra, Bing Crosby και Tony Bennett, ο Buble όμως έδωσε ένα αξιοζήλευτο αποτέλεσμα. Η εισαγωγή το κάνει ονειρικό, στα δε τελευταία δευτερόλεπτα η ερμηνεία του στις ψηλές νότες είναι απίθανη.
La boheme – Charles Aznavour (1965)
Από τις πιο κλασικές επιτυχίες του εμβληματικού Γάλλου. Εκτός από την πρώτη εκτέλεση το 1965 στα γαλλικά, το τραγούδησε στα αγγλικά το 1967, στα ισπανικά το 1968 και στα ιταλικά το 1970. Το 2008 το έκανε ντουέτο στα γαλλικά με τον Josh Groban, ενώ το 1999 στα πορτογαλικά με τις Trio Esperanca, εκείνες το ερμήνευσαν στη γλώσσα τους ενώ εκείνος στη δική του.
Η σύνθεση του Aznavour «ταξίδεψε» παγκοσμίως με 11 ακόμη γλώσσες, στα αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά, γερμανικά, ρωσικά, πορτογαλικά, φινλανδικά, κροατικά, τσέχικα, εβραϊκά και ελληνικά. Η Άννα Βίσση το διασκεύασε το 1980 σε στίχους του Γιάννη Πάριου, με τίτλο “Ξέχασε με”.
La boheme – Gigliola Cinquetti (1966)
Η πιο χαρακτηριστική γυναικεία ερμηνεία είναι της Ιταλίδας Gigliola Cinquetti. Το διασκεύασε πρώτη στη μητρική της γλώσσα το 1966, τρία χρόνια πριν τον Aznavour.
Hold me, thrill me, kiss me – Mel Carter (1965)
Τραγούδι του 1952 που έγινε μεγαλύτερη επιτυχία από τον Mel Carter το 1965, No.01 στο “Easy Listening” του Billboard και Νο.08 στο γενικό αμερικανικό κατάλογο.
Hold me, thrill me, kiss me – Gloria Estefan (1994)
Έχοντας παρουσιάσει στο παρελθόν την εξαιρετική εκτέλεση της Muriel Smith του 1953, έγινε Νο.03 στην Αγγλία, αξίζει να δώσουμε τη σκυτάλη στην Gloria Estefan που το τραγούδησε εξίσου όμορφα το 1994, φτάνοντας ως το No.11 της Αγγλίας.
Je reviens te chercher – Gilbert Becaud (1967)
Από τα 9 πρώτα δευτερόλεπτα σε πηγαίνει στη Γαλλία, σε μία άλλη εποχή, καθηλώνοντας τους λάτρεις του γαλλικού ρεπερτορίου και όχι μόνο.
Το ερμήνευσε πρώτος το 1967, είναι σε δική του σύνθεση. Ζήτησε από τον Pierre Delanoe να γράψει τους στίχους που στηρίχτηκαν σε αληθινό γεγονός της ζωής του Becaud, ήταν σε διαμάχη με την τότε σχέση του, την Αμερικανίδα μοντέλο Kitty St. John, την οποία παντρεύτηκε το 1973.
Je reviens te chercher – Dalida (1967)
H Dalida το τραγούδησε επίσης το 1967, λίγο μετά την απόπειρα αυτοκτονίας που έκανε, είχε προηγηθεί ένα μήνα πριν ο θάνατος του εραστή της Luigi Tenco, που σημάδεψε τη ζωή της.
To 1980 η Άννα Βίσση το τραγούδησε στα ελληνικά με τίτλο “Κλαις εσύ και πονώ”.
Me and Mrs. Jones – Billy Paul (1972)
Ήταν ο πρώτος που το ερμήνευσε το 1972, χωρίς να έχει σοβαρό «ανταγωνιστή» μέχρι σήμερα. Η αξέχαστη σόουλ μπαλάντα έγινε Νο.01 για τρεις εβδομάδες στην Αμερική, είναι το μοναδικό του Νο.01. Χάρη σε αυτή κέρδισε το μοναδικό βραβείο Grammy, που ήταν υποψήφιος, στην κατηγορία “Καλύτερη Ανδρική R&B εμφάνιση με φωνητικά”.
Me and Mrs. Jones – Sarah Jane Morris (1988)
H Βρετανίδα τραγουδίστρια «μετέτρεψε» τη σόουλ επιτυχία σε τζαζ 26 χρόνια αργότερα, το 1988. Αξίζει να αναζητήσετε και την εκτέλεση της σε μπόσα νόβα ήχο.
Je suis malade – Serge Lama (1973)
Tο έγραψε με την Alice Dona το 1973 και το τραγούδησε πρώτος την ίδια χρονιά. Δυστυχώς δε γνώρισε επιτυχία από τον ίδιο, το κατάφερε η Dalida, που το διασκεύασε λίγους μήνες αργότερα.
Je suis malade – Lara Fabian (1994)
Εκτός από την Dalida το 1973, η γυναίκα που το «απογείωσε» ερμηνευτικά 21 χρόνια αργότερα, το 1994, είναι η Lara Fabian. Δικαίως από τις πιο χαρακτηριστικές και αισθαντικές επιτυχίες της.
Hang on in there babe – Johnny Bristol (1974)
Σόουλ επιτυχία του Αμερικανού τραγουδιστή και μουσικού, που έγραψε το 1974 για τον ντεμπούτο του δίσκο. Έγινε Νο.02 στο αμερικανικό “R&Β Chart”, Νο.08 στο γενικό κατάλογο της χώρας του και Νο.03 στην Αγγλία.
Hang on in there babe – Gary Barlow feat. Rosie Gaines (1998)
Ο Βρετανός Gary Barlow των Take That αρχικά το διασκεύασε μόνος του και το συμπεριέλαβε στο ντεμπούτο του σόλο άλμπουμ το 1997. Όταν κυκλοφόρησε σαν σινγκλ την επόμενη χρονιά, το τραγούδησε ντουέτο με την Αμερικανίδα Rosie Gaines. Αξιοσημείωτη μεταφορά από σόουλ σε ποπ ήχο.
I want you – Marvin Gaye (1976)
Τραγούδι που φέρνει στο νου τουλάχιστον τέσσερις καλλιτέχνες. Αρχικά τον Marvin Gaye, που το ερμήνευσε πρώτος το 1976, τον Robert Palmer το 1990, που «πάντρεψε» δύο επιτυχίες του Gaye σε μία, τo “Mercy mercy me” με το “I want you”, τη Madonna το 1995 και την Diana Ross το 2006.
Ο αρχική εκτέλεση από τον ταλαντούχο Αμερικανό καλλιτέχνη έγινε Νο.01 στο “Hot R&B Songs” του Billboard. Από τον 14ο στούντιο δίσκο του με τον ίδιο τίτλο.
I want you – Madonna feat. Massive Attack (1995)
H επιτυχία χρεώνεται σε δύο, τόσο στους Massive Attack όσο και στη Madonna. To 1995 η βασίλισσα της ποπ συνεργάστηκε για μια ακόμη φορά με τον παραγωγό Nellee Hooper του διάσημου συγκροτήματος. Το αποτέλεσμα είναι αγνώριστο σχετικά με την πρωτότυπη εκτέλεση 21 χρόνια μετά. Έγινε πιο σκοτεινό μουσικά, πιο εξομολογητικό και… επιδραστικό ερμηνευτικά. Εκείνη έδωσε το γνωστό της σαγηνευτικό εαυτό, εκείνοι ένα από το σπουδαιότερα δημιουργήματα τους.
All the man that I need – Whitney Houston (1990)
Η Αμερικανίδα Linda Clifford ήταν αυτή που το τραγούδησε πρώτη το 1982, χωρίς να γνωρίσει επιτυχία. Λίγους μήνες αργότερα οι Sister Sledge το έκαναν ντουέτο με τον David Simmons, φτάνοντας ως το Νο.45 στο “Hot R&B Singles” του Billboard.
H Whitney Houston το ηχογράφησε το χειμώνα του 1989, κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 1990, όπου εμφανίστηκε στο Νο.53 του Billboard και δέκα εβδομάδες αργότερα έγινε η ένατη Νο.01 επιτυχία της στην Αμερική. Παραμένοντας στην κορυφή για δύο εβδομάδες έγινε η δεύτερη μεγαλύτερη επιτυχία της στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με την ανεπανάληπτη μπαλάντα κέρδισε υποψηφιότητα για βραβείο Grammy στην κατηγορία «Καλύτερη Γυναικεία Ποπ εμφάνιση με φωνητικά».
All the woman that I need – Luther Vandross (1994)
Αν η εκτέλεση της Whitney δεν υπήρχε, θα μπορούσε να μας έχει κερδίσει αυτή του Αμερικανού σταρ το 1994. Άλλωστε διαθέτει και τη φωνή και την καριέρα που θα το βοηθούσε. Κάποια τραγούδια όμως είναι «ποτισμένα» δια βίου από έναν και μόνο καλλιτέχνη.
All alone am I – Brenda Lee (1962)
Όλα ξεκίνησαν το 1959. Ο Μάνος Χατζηδάκις υπογράφει τη μουσική της ταινίας “Το νησί των γενναίων” με πρωταγωνιστές τον Αλέκο Αλεξανδράκη και την Τζένη Καρέζη. Ένα από αυτά που έγραψε είναι το αξέχαστο “Μην τον ρωτάς τον ουρανό”, που ερμήνευσε η κορυφαία ηθοποιός, σε στίχους του Γιάννη Ιωαννίδη.
Η Μαίρη Λω το τραγούδησε υποδειγματικά το 1988, η πρώτη Ελληνίδα όμως που το δισκογράφησε ήταν η Αλεξάνδρα (Αλεξάνδρα Κυριακάκη) το 1980. Εκτός από τα ελληνικά έχει διασκευαστεί στα αγγλικά, γερμανικά, σουηδικά, φινλανδικά, δανέζικα, τσέχικα, εβραϊκά και γαλλικά, η πρώτη που το είπε στα γαλλικά είναι η Νάνα Μούσχουρη το 1962 με τίτλο “C’est joli la mer”.
H Brenda Lee ήταν η πρώτη που το ερμήνευσε στα αγγλικά το 1962 και αυτή που το έκανε μεγαλύτερη επιτυχία διεθνώς. Έγινε Νο.01 για πέντε εβδομάδες στην κατηγορία “Middle Road Singles”, λίστα που προκύπτει από τις μεταδόσεις των adult ραδιοφωνικών σταθμών της Αμερικής, Νο.03 στο “Billboard Hot 100”, ενώ Νο.06 στην Αγγλία την επόμενη χρονιά.
All alone am I – Johnny Tillotson (1963)
Η επιλογή της καλύτερης ανδρικής ερμηνείας είναι πιο δύσκολη. Μεταξύ των Johnny Tillotson το 1963, Bobby Vinton το 1965 και Timi Yuro το 1981, θα ξεχωρίσουμε την πρώτη.
O Μάριος Φραγκούλης το τραγούδησε με ελληνοαγγλκούς στίχους και το δισκογράφησε το 2008, το τραγούδησε ζωντανά ντουέτο με την Lara Fabian, ενώ το 2009 μόνος του συνοδευόμενος από την ορχήστρα Μάνος Χατζηδάκις, που επίσης δισκογράφησε.
Μην τον ρωτάς τον ουρανό – Τζένη Καρέζη (1959)
«Δε γίνεται» να μη παρουσιάσουμε και την αρχική κινηματογραφική εκτέλεση της Τζένης Καρέζη, του 1959. Είτε από σεβασμό στο πρόσωπο της, είτε γιατί οι στίχοι είναι στη γλώσσα μας και αγγίζουν την ψυχή μας… πιο έντονα.
O Μάνος Χατζηδάκις το έγραψε ένα πρωινό μέσα σε 10 λεπτά, καθώς η Καρέζη περίμενε για να το παραλάβει προκειμένου να προλάβει το αεροπλάνο για την Κρήτη, όπου γίνονταν τα γυρίσματα της ταινίας “Το νησί των γενναίων” που θα το τραγουδούσε.
