Τραγούδια κλασικά, διαχρονικά, αισιόδοξα ή μελαγχολικά, ερωτικά ή χορευτικά. Το αστείρευτο ρεπερτόριο της γαλλικής μουσικής σκηνής είναι αδύνατο να συμπεριληφθεί σε αφιερώματα, όσα κι αν γίνουν. Στάσεις θα κάνουμε σε κάθε δεκαετία, για να θυμηθούμε μερικές από τις πιο ξεχωριστές στιγμές της.
Ακολουθούν 25 αξέχαστες μελωδίες, ρετρό και πιο σύγχρονες, από τη δεκαετία του ’30 ως αυτή που διανύουμε. Το ταξίδι ξεκινά…
Tino Rossi – J’attendrai (1938)
Αν και ιταλική σύνθεση του 1937, κυκλοφόρησε ως “Tornerai” με ερμηνευτή τον Dino Di Luca, η μεταφορά της στα γαλλικά την επόμενη χρονιά έγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα τραγούδια κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Rina Ketty το παρουσίασε πρώτη με γαλλόφωνο στίχο, με τίτλο “J’attendrai”. Ακολούθησε ο Tino Rossi, ενώ γνώρισε επιτυχία και από τη Dalida το 1975, η οποία το απέδωσε και στα ιταλικά το 1987.
Charles Trenet – La mer (1946)
Παρόλο που το έγραψε ο Charles Trenet το 1943, το ηχογράφησε πρώτος ο Roland Gerbeau το 1946. O Trenet το ερμήνευσε λίγους μήνες αργότερα, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία. Το εμπνεύστηκε ταξιδεύοντας με τραίνο, καθώς παρατηρούσε τη θάλασσα από το παράθυρο, εξού και ο τίτλος “La mer” (H θάλασσα). Η πιο γνωστή εκδοχή με αγγλικό στίχο, “Beyond the sea”, ήταν από τον Bobby Darin. Κυκλοφόρησε το 1959, φτάνοντας στο Νο.06 στην Αμερική και στο Νο.08 στην Αγγλία το 1960. Το 2007 το διασκεύασε εξαιρετικά και η «δική» μας Γιοβάννα.
Édith Piaf – La vie en rose (1947)
Η Édith Piaf έγραψε τους στίχους το 1945, το ηχογράφησε το 1946 και το 1947 κυκλοφόρησε επίσημα, σηματοδοτώντας την αρχή της διεθνούς της αναγνώρισης. Την ίδια χρονιά το ερμήνευσε στην ταινία “Neuf garçons, un cœur” όπου πρωταγωνιστούσε. Το “La vie en rose” αποτέλεσε σύμβολο ελπίδας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς εξέφραζε αισιοδοξία και αγάπη σε μια εποχή που η Γαλλία προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές της. Πούλησε πάνω από 1 εκατομμύριο αντίτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες, αναδείχτηκε το πιο εμπορικό 45αρι στην Ιταλία το 1948, ενώ εισήχθη στο Grammy Hall of Fame το 1998.
Dalida – Bambino (1956)
H πρώτη μεγάλη επιτυχία της Αιγυπτιοϊταλίδας περσόνας Dalida ήταν η διασκευή του ιταλικού “Guaglione”, σύνθεση του 1955. Tο διασκεύασε το 1956 με τίτλο “Bambino”, κατακτώντας την κορυφή της Γαλλίας για 45 εβδομάδες. Σε αυτό συνετέλεσε η έντονη μετάδοσή του από τον κορυφαίο ραδιοφωνικό σταθμό Europe n°1, του οποίου διευθυντής ήταν ο Lucien Morisse, μετέπειτα συντρόφός της. Κατέχει τις περισσότερες εβδομάδες παραμονής στην ιστορία όχι μόνο του γαλλικού τσαρτ, αλλά και οποιουδήποτε άλλου τραγουδιού σε οποιαδήποτε χώρα.
Jacques Brel – Ne me quitte pas (1959)
Μελωδία θησαυρός του γαλλικού ρεπερτορίου. Ο Βέλγος συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής συνέθεσε τη μουσική και το ερμήνευσε το 1959. Το έγραψε σε ένα μπαρ στη Μονμάρτρη, μετά τον χωρισμό από την ερωμένη του που ήταν έγκυος, την τραγουδίστρια και ηθοποιό Suzanne Gabriello. Ο Jacques Brel ήταν παντρεμένος, αρνήθηκε την πατρότητα του παιδιού και εκείνη αναγκάστηκε να κάνει έκτρωση. Το παρουσίασε και στα ολλανδικά το 1961, ενώ το επανηχογράφησε στα γαλλικά το 1972. Το “Ne me quitte pas” αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια που ενώ δεν πήγε Νο.01 στη Γαλλία κατέληξε εμβληματικό, όχι μόνο στη χώρα αυτή αλλά και παγκοσμίως.
Charles Aznavour – Hier encore (1964)
Ο Γάλλος Frank Sinatra, σε μία από τις κορυφαίες επιτυχίες της καριέρας του. Έγραψε τους στίχους του “Hier encore” και το τραγούδησε στη μητρική του γλώσσα το 1964, με την ορχήστρα του Paul Mauriat. Το ερμήνευσε επίσης στα αγγλικά το 1967 με τίτλο “Yesterday when I was young”, στα ιταλικά το 1970 ως “Ιeri sì”, ενώ στα ισπανικά το 1971 ως “Ayer aún”. Το 2008 o Charles Aznavour το έκανε ντουέτο με τον Elton John και τo συμπεριέλαβε στο άλμπουμ του “Duos”, με τον πρώτο να τραγουδά στα γαλλικά και τον δεύτερο στα αγγλικά.
Το 2024 προβλήθηκε στους γαλλικούς κινηματογράφους η βιογραφική ταινία “Monsieur Aznavour”, γυρισμένη στη Γαλλία και την Αρμενία. Μας μεταφέρει στη δεκαετία του '50 και στις φιλίες του εμβληματικού καλλιτέχνη, όπως η Édith Piaf, η οποία τον συμπεριέλαβε στις περιοδείες της στη Γαλλία και την Αμερική. Πρωταγωνιστεί ο Tahar Rahim, βραβευμένος με δύο César, ως καλύτερος ηθοποιός και καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος.
Salvatore Adamo – La nuit (1964)
Ο Salvatone Adamo, γεννημένος στη Σικελία και μεγαλωμένος στο Βέλγιο, κυριάρχησε στη γαλλόφωνη μουσική σκηνή τη δεκαετία του '60 με τη χαρακτηριστική του φωνή και την ποιητική γραφή, Το μελαγχολικό “La nuit”, σε δικούς του στίχους και μουσική, κυκλοφόρησε το 1964 και τον καθιέρωσε ως έναν από τους πιο ρομαντικούς ερμηνευτές της εποχής. Έγινε κορυφαία επιτυχία στη Γαλλία το 1965 και αποτέλεσε το δεύτερο τραγούδι του από τα τέσσερα συνολικά που κατάφεραν να γίνουν Νο.01 την ίδια χρονιά. To παρουσίασε επίσης στα ιταλικά τo 1965, ενώ στα ισπανικά το 1966. Εκτός από τη γαλλική, ιταλική και ισπανική γλώσσα έχει επίσης τραγουδήσει στην αγγλική, γερμανική, ολλανδική, τουρκική και ιαπωνική. Το επώνυμό του, Adamo, καθιερώθηκε ως η μουσική του ταυτότητα.
Gilbert Bécaud – Je reviens te chercher (1968)
Συνθέτοντας τη μουσική το 1967, ο Gilbert Bécaud το ερμήνευσε δικαιωματικά πρώτος την επόμενη χρονιά. Ζήτησε από τον Pierre Delanoë να γράψει τους στίχους, που βασίστηκαν σε αληθινό γεγονός της ζωής του. Το “Je reviens te chercher” αποτελεί ένα από τα λίγα αυτοβιογραφικά του έργα. Εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε διαμάχη με την τότε σύντροφό του, την Αμερικανίδα μοντέλο Kitty St. John, την οποία παντρεύτηκε το 1973. Το ερμήνευσε και η Dalida, επίσης το 1967, σε μια ιδιαίτερα ευάλωτη στιγμή της ζωής της. Είχε προηγηθεί η αυτοκτονία του εραστή της Luigi Tenco, γεγονός που τη σημάδεψε βαθιά και την οδήγησε σε απόπειρα αυτοκτονίας λίγες εβδομάδες αργότερα.
Serge Gainsbourg avec Jane Birkin – Je t'aime... moi non plus (1969)
Το 1967 ο πολυτάλαντος συνθέτης, σκηνοθέτης, σεναριογράφος Serge Gainsbourg ήταν ερωτευμένος με την Brigitte Bardot. Γράφει το “Je t'aime... moi non plus” και της ζητά να το ερμηνεύσει. Η Γαλλίδα ηθοποιός θα το ηχογραφήσει αλλά τελικά θα αρνηθεί την κυκλοφορία του ύστερα από πιέσεις του συζύγου της, Γερμανού επιχειρηματία. Λέγεται ότι και η ίδια φοβήθηκε μήπως κάνει κακό στην εικόνα της. Θα δώσει τη συγκατάθεσή της 17 χρόνια αργότερα, το 1986. Τελικά, η 23χρονη Αγγλίδα ηθοποιός Jane Birkin, ο έρωτας σταθμός του Gainsbourg και η επί 13 χρόνια σχέση του, θα το τραγουδήσει το 1968 και θα κυκλοφορήσει την επόμενη χρονιά.
Το πρωτοποριακό για την εποχή ηχητικό αποτέλεσμα προκαλεί σκάνδαλο σε όλη την Ευρώπη. Αρχικά αντιδρά το Βατικανό, με την Ιταλία να γίνεται η πρώτη χώρα που θα σταματήσει να το μεταδίδει στο ραδιόφωνο. Θα ακολουθήσουν η Ισπανία, η Αγγλία, η Σουηδία και η Βραζιλία, αρκετοί ραδιοφωνικοί σταθμοί στην Αμερική, ενώ στη Γαλλία μεταδίδεται μετά τις 11 το βράδυ. Ο σάλος όμως έχει ήδη αποτελέσει την καλύτερη διαφήμιση. Είναι το πρώτο ξενόγλωσσο τραγούδι και το μοναδικό γαλλόφωνο που έγινε Νο.01 στην Αγγλία, πούλησε 3 εκατομμύρια αντίτυπα στην Ευρώπη, ενώ μέχρι το 1996 ξεπέρασε τα 6 εκατομμύρια. Συμπεριλαμβάνεται στο πρώτο κοινό τους άλμπουμ, “Jane Birkin - Serge Gainsbourg”.
Για την ιστορία, το 1976 η Birkin πρωταγωνίστησε στην ταινία με τον ίδιο τίτλο, σε σκηνοθεσία του Gainsbourg. Το φιλμ κέρδισε δύο υποψηφιότητες για βραβείο César, μουσικής και ήχου.
Johnny Hallyday – Que je t’aime (1969)
«Ο Γάλλος Elvis Presley», όπως χαρακτηρίστηκε τη δεκαετία του '60, σε ένα από τα πιο εμβληματικά τραγούδια του. Η μπαλάντα, ύμνος στον έρωτα, "Que je t’aime” του Johnny Hallyday κυκλοφόρησε το 1969 και γνώρισε αμέσως τεράστια επιτυχία. Παρέμεινε στο Νο.01 της Γαλλίας για 11 εβδομάδες, ξεπερνώντας το 1 εκατομμύριο αντίτυπα. Τόσο οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί του βασιλιά του γαλλικού ροκ όσο και οι λάτρεις του ροκ εντ ρολ και της ποπ μουσικής βρήκαν κάτι να αγαπήσουν σε αυτήν, γεγονός που έχει δηλώσει και ο ίδιος.
Nicoletta – Où es-tu passé mon Saint-Germain-des-Prés ? (1969)
Ο Michel Legrand συνυπογράφει τη μουσική μαζί με τον Eddie Barclay το 1969, με τους μελαγχολικούς στίχους της Arlette Kotchounian να αποδίδονται υποδειγματικά από τη Γαλλοελβετίδα Nicoletta. Παρότι το “Où es-tu passé mon Saint-Germain-des-Prés ?” δεν γνώρισε εμπορική επιτυχία, θεωρείται αγαπημένο από τους λάτρεις της γαλλικής μουσικής. Είναι ένα νοσταλγικό και ποιητικό τραγούδι που αποτυπώνει την ατμόσφαιρα του Παρισιού της εποχής εκείνης, με την ιστορική γειτονιά Saint-Germain-des-Prés να αποκτά σχεδόν ανθρώπινη υπόσταση μέσα από τους στίχους, σαν μια αγαπημένη μορφή που έχει χαθεί.
Christophe – Oh ! Mon amour (1972)
Ό,τι δεν κατάφερε το 1963, όταν ξεκίνησε να τραγουδά με το πραγματικό του όνομα, Daniel Bevilacqua, άρχισε να το χτίζει δύο χρόνια αργότερα ως Christophe. H στάμπα του τη δεκαετία του '60 ήταν το “Aline”, ενώ του '70 το “Oh ! Mon amour” και όχι μόνο, τo οποίο ερμήνευσε και στα ιταλικά. To 2023 κυκλοφόρησε στις γαλλικές αίθουσες η ταινία ντοκιμαντέρ για τη ζωή του, “Christophe… définitivement”, βασισμένη σε φωτογραφίες, βίντεο από συναυλίες και σκηνές από τα παρασκήνια. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και το σάουντρακ με τις αξέχαστες επιτυχίες του.
Michel Fugain & Le Big Bazar – Une belle histoire (1972)
Η “Όμορφη ιστορία” δημιουργήθηκε το 1972, είναι σε δική του σύνθεση. O Michel Fugain το παρουσίασε με τους Big Bazar, ένα σχήμα που δημιούργησε με τραγουδιστές και χορευτές. Το συμπεριέλαβε στον πρώτο τους δίσκο, που πούλησε 800.000 αντίτυπα. Την ίδια χρονιά το τραγούδησε στα ιταλικά ως “Un’estate fa”, ενώ αγαπήθηκε και από τη φωνή της Mina, που το ερμήνευσε επίσης το 1972.
Joe Dassin – L'été indien (Africa) (1975)
Βασισμένο στο “Africa” των Ιταλών Albatros, το συγκρότημα που ξεκίνησε την πορεία του ο Toto Cutugno, άφησε ιστορία στο γαλλικό πεντάγραμμο από τον Joe Dassin. Ο γιος του διάσημου σκηνοθέτη Jules Dassin το διασκεύασε την ίδια χρονιά, το 1975, με τίτλο "L'été indien (Africa)”. Αποδείχτηκε η μεγαλύτερη επιτυχία του, πουλώντας σχεδόν 2 εκατομμύριο αντίτυπα παγκοσμίως. Ήταν ο πρώτος που το μετέφερε στην αγγλική γλώσσα με τίτλο “Indian summer”. Το είπε επίσης στα γερμανικά ως “Septemberwind”, στα ιταλικά ως “Africa (L’estate di San Martino)”, ενώ στα ισπανικά ως “Aún vivo para el amor”. Όλες οι εκτελέσεις κυκλοφόρησαν το 1975. Στην Ελλάδα γνώρισε επίσης επιτυχία με τίτλο “Όνειρα” από την αισθαντική διασκευή του Δάκη το 1976.
Stéphanie – Ouragan (1986)
Το “Ouragan” ήταν το πρώτο τραγούδι που ερμήνευσε η Πριγκίπισσα του Μονακό Stéphanie για το ντεμπούτο της δίσκο “Besoin” το 1986. Η επιτυχία του ήταν τόσο αναπάντεχη που δε γυρίστηκε βίντεο κλιπ, κυκλοφόρησε ένα με σκηνές από την ηχογράφηση στο στούντιο. Παρέμεινε στο Νο.01 της Γαλλίας για 10 εβδομάδες, το πρώτο που κατάφερε τόσες, αποτέλεσε το δεύτερο πιο εμπορικό σινγκλ της χρονιάς και πιστοποιήθηκε πλατινένιο με περισσότερα από 1 εκατομμύριο αντίτυπα. Tο παρουσίασε και στα αγγλικά με τίτλο “Irresistible” φτάνοντας ως το Νο.02 στην Ευρώπη, αφού δεν κατάφερε να εκτοπίσει από την κορυφή το “Live to tell” της Madonna.
Desireless – Voyage, voyage (1986)
Ανέβασε πολύ κόσμο στην πίστα για ατελείωτο χορό όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το “Voyage, voyage” της Desireless, με την ανδρόγυνη εμφάνιση και το πρωτοποριακό της στυλ, κυκλοφόρησε το 1986. Έγινε Νο.01 σε περισσότερες από δέκα χώρες, αναδείχτηκε χρυσό στη Γαλλία και τη Γερμανία με πωλήσεις άνω των 500.000 αντιτύπων αντίστοιχα, ενώ παγκοσμίως ξεπέρασε τα 2 εκατομμύρια. Ανήκει στις επιτυχίες που αναβιώνουν στις ντίσκο και όχι μόνο, σχεδόν 40 χρόνια από τότε που πρωτοακούστηκε.
Vanessa Paradis – Joe le taxi (1987)
Τραγουδίστρια, μετέπειτα μοντέλο και ηθοποιός, η Vanessa Paradis σάρωσε στη χώρα της το 1987, σε ηλικία μόλις δεκατεσσάρων ετών. Το “Joe le taxi” παρέμεινε στο Νο.01 της Γαλλίας για 11 εβδομάδες και πιστοποιήθηκε πλατινένιο, πουλώντας 1 εκατομμύριο αντίτυπα. Το 1988 κυκλοφόρησε στην Αγγλία φτάνοντας στο Νο.03, ασυνήθιστο για γαλλόφωνο τραγούδι. Ήταν το πρώτο που κατάφερε τόσο υψηλή θέση από την εποχή που το “Je t'aime... moi non plus” του Serge Gainsbourg με την Jane Birkin κατέκτησε την κορυφή το 1969.
Enigma – Sadeness (Part I) (1990)
Η πιο διαχρονική επιτυχία του γερμανικού σχήματος που δημιούργησε ο Michael Cretu, με την τότε σύζυγό του στα φωνητικά. Το πολυγλωσσικό “Sadeness (Part I)” συνδυάζει γαλλόφωνους ψιθυριστούς στίχους από τη Sandra, αγγλόφωνες φιλοσοφικές φράσεις και ερωτήματα, καθώς και λατινικά αποσπάσματα από γρηγοριανές ψαλμωδίες, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα μυσταγωγίας και ερωτισμού που καθόρισε το ύφος των Enigma.
Κυκλοφόρησε ως το πρώτο σινγκλ από το ντεμπούτο τους άλπουμ “MCMXC a.D.” το 1990, που ξεπέρασε τα 5 εκατομμύρια παγκοσμίως. Έγινε Νο.01 σε 14 χώρες, μεταξύ αυτών η Αγγλία και η Ελλάδα, ενώ παρέμεινε στην κορυφή της Ευρώπης για 9 εβδομάδες. Στην Αμερική ξεπερνώντας τα 500.000 αντίτυπα πιστοποιήθηκε πλατινένιο, έφτασε στο Νο.05, ήταν όμως κορυφαίο στα Dance Club Songs και Dance Singles Sales του Billboard. Πλατινένιο αναδείχτηκε και στη Γερμανία, επίσης με 500.000 πωλήσεις.
Mylène Farmer – Désenchantée (1991)
Το πιο επιτυχημένο τραγούδι που ηχογράφησε ποτέ η ντίβα του γαλλικού ρεπερτορίου Mylène Farmer στην σαραντάχρονη καριέρα της. Όση μελαγχολία κι αν έβαλε στους στίχους που έγραψε η ίδια, ο ρυθμός του “Désenchantée” φρόντισε να χορευτεί. Κυκλοφόρησε το 1991, παρέμεινε στο No.01 της πατρίδας της για 9 συνεχόμενες εβδομάδες και έγινε το πιο πολυπαιγμένο τραγούδι της χρονιάς στο γαλλικό ραδιόφωνο. Πιστοποιήθηκε χρυσό σινγκλ στη Γαλλία με 800.000 αντίτυπα, ενώ το 2005 ήταν το γαλλόφωνο με τις περισσότερες μεταδόσεις σε όλο τον πλανήτη.
Céline Dion – Pour que tu m’aimes encore (1995)
Η μεγαλύτερη γαλλόφωνη επιτυχία μιας σπουδαίας φωνής που καταξιώθηκε παγκοσμίως τόσο με αγγλόφωνο όσο και με γαλλόφωνο ρεπερτόριο. Το “Pour que tu m’aimes encore” ήταν το πρώτο σινγκλ που παρουσιάστηκε από τον πολυπλατινένιο δίσκο της Γαλλοκαναδής Céline Dion με τίτλο "D'eux", αμφότερα κυκλοφόρησαν το 1995. Παρέμεινε στο Νο.01 της Γαλλίας για 12 εβδομάδες και αποτέλεσε ένα από τα ελάχιστα τραγούδια με γαλλικό στίχο που κατάφεραν να μπουν στα δέκα πρώτα της Αγγλίας, έφτασε ως το Νο.07. Συνολικά πούλησε 1.750.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο.
Το άλμπουμ σε λιγότερο από πέντε μήνες από την κυκλοφορία του έφτασε το 1 εκατομμύριο στη Γαλλία και πιστοποιήθηκε διαμαντένιο, ενώ στη συνέχεια ξεπερνώντας τα 4,5 εκατομμύρια έγινε το πιο εμπορικό όλων των εποχών. Αναδείχτηκε επίσης επτά φορές πλατινένιο στον Καναδά και έξι στο Βέλγιο. Με συνολικές πωλήσεις άνω των 10 εκατομμυρίων αντιτύπων παγκοσμίως, αποδείχτηκε ο εμπορικότερος γαλλόφωνος δίσκος στην ιστορία της μουσικής.
Lara Fabian – Je t’aime (1997)
Από τις πιο χαρακτηριστικές και συγκινητικές μπαλάντες της, κυκλοφόρησε το 1997. Οι θαυμαστές της Lara Fabian γνώριζαν το “Je t’aime” από το 1996, όταν είχε συμπεριληφθεί στον γαλλόφωνο δίσκο της με τίτλο “Pure”, ο οποίος είναι ο πιο εμπορικός της καριέρας της. Πιστοποιήθηκε πλατινένιος στη Γαλλία μέσα σε δύο εβδομάδες και στη συνέχεια διαμαντένιος, ενώ πλατινένιος στο Βέλγιο και στον Καναδά, ξεπερνώντας τα 3 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Η Βελγοκαναδή ερμηνεύτρια τραγουδά σε 12 γλώσσες, έχει όμως διακριθεί κυρίως στη γαλλική.
Johnny Hallyday – Pauvres diables (Vous les femmes) (2001)
Σύνθεση του 1978, που ερμήνευσε αρχικά ο Ισπανός μελωδός του έρωτα Julio Iglesias στη μητρική του γλώσσα. Ήταν ο πρώτος που το παρουσίασε και στα γαλλικά, την επόμενη χρονιά. Ο θρυλικός τραγουδιστής και ηθοποιός Johnny Hallyday το διασκεύασε υποδειγματικά το 2001. Το “Pauvres diables (Vous les femmes)” συμπεριλήφθηκε στο σάουντρακ της γαλλικής κωμωδίας “15 Août”. Δεν είναι τυχαίο που είναι ο μοναδικός καλλιτέχνης που φιλοξενούμε με δύο τραγούδια στο αφιέρωμα. Στην αξιοζήλευτη καριέρα του έχει πουλήσει πάνω από 110 εκατομμύρια δίσκους, με 5 από αυτούς να έχουν γίνει διαμαντένιοι, 18 πλατινένιοι και 40 χρυσοί.
Stromae – Alors on danse (2009)
Ένας Βέλγος φρόντισε η γαλλική γλώσσα να «χορευτεί» για τα καλά διεθνώς. Το “Alors on danse” του Stromae κυκλοφόρησε αρχικά στην πατρίδα του το 2009 και στην υπόλοιπη Ευρώπη την επόμενη χρονιά, καταφέρνοντας να γίνει το πιο πολυπαιγμένο γαλλόφωνο τραγούδι παγκοσμίως. Κατέκτησε την κορυφή 17 ευρωπαϊκών χωρών, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα, ως ψηφιακό σινγκλ. Η επιτυχία του επεκτάθηκε στη Βόρεια Αμερική και τον Καναδά, καθώς μεταδόθηκε έντονα από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς του γαλλόφωνου Quebec. Το 2014 κατατάχθηκε το 83ο εμπορικότερο τραγούδι του 21ου αιώνα στη Γαλλία, με 334.000 αντίτυπα. Οι φυσικές πωλήσεις και οι ψηφιακές λήψεις το ανέδειξαν πλατινένιο σε 11 ευρωπαϊκές χώρες, εξαπλά πλατινένιο στον Καναδά και χρυσό στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ στη Γαλλία πιστοποιήθηκε διαμαντένιο.
Zaz – Je veux (2010)
Η χαρά της ζωής, μουσικά και στιχουργικά. Μέσα από το “Je veux” η Zaz εκφράζει την επιθυμία για αγάπη και αληθινή ευτυχία, απορρίπτοντας τον υλικό πλούτο και τα κοινωνικά στερεότυπα. Κυκλοφόρησε το 2010 στη Γαλλία, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη το 2011. Έγινε πλατινένιο σινγκλ στο Βέλγιο και την Ελβετία, ενώ χρυσό στην Ιταλία και τη Γερμανία. Συμπεριλαμβάνεται στον παρθενικό της δίσκο με τίτλο το όνομά της, που κυκλοφόρησε επίσης το 2010. Παρόλο που έλαβε ανάμεικτες κριτικές από τον γαλλικό τύπο κατέληξε διπλά διαμαντένιος, αναδείχτηκε ο πέμπτος πιο εμπορικός της χρονιάς με 1 εκατομμύριο αντίτυπα, ενώ στο Βέλγιο πιστοποιήθηκε τριπλά πλατινένιος.
O Quincy Jones και ο Charles Aznavour έχουν εκφράσει κολακευτικά σχόλια για τη Zaz, με τους οποίους έχει συνεργαστεί.
Barbara Pravi – Voilà (2021)
Χάρη στην υπέροχη αυτή μπαλάντα η Γαλλία και η Eurovision ξαναβρήκαν τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Η Γαλλίδα τραγουδίστρια Barbara Pravi εκπροσώπησε επάξια τη χώρα της στον εν λόγω διαγωνισμό καταλαμβάνοντας τη δεύτερη θέση το 2021 με το “Voilà”, έχασε από τους Måneskin που χάρισαν στην Ιταλία την πρωτιά με το “Zitti e buoni”. Ερμήνευσε υποδειγματικά τους μελαγχολικούς στίχους, συμμετείχε στη δημιουργία τους, καθώς και στη σύνθεση και στην παραγωγή του. Κυκλοφόρησε πριν από τον διαγωνισμό ως ψηφιακό σινγκλ, τον Νοέμβριο του 2020, ενώ ως φυσικό προϊόν το 2021. Πιστοποιήθηκε πλατινένιο στη Γαλλία το 2024 και από τον Φεβρουάριο του 2025 διαμαντένιο.
