Φεγγάρια αποτυπωμένα σε παρτιτούρες. Υπάρχουν κάποια τραγούδια που όσος χρόνος κι αν περάσει θα είναι γεμάτα ενέργεια και θα μας φωτίζουν ή θα μας σκοτεινιάζουν ανάλογα με τη θεματολογία τους, σε φεγγαράδες πραγματικές ή φανταστικές.
Ακολουθούν 25 ιστορίες για το ουράνιο σώμα που μας μαγνητίζει, με σεληνάκατο τη μουσική, μέσα από 10 δεκαετίες. Συνοδεύονται με δύο λόγια για αυτούς που μας τα χάρισαν, συνθέτες, δημιουργούς και ερμηνευτές.
Moonlight serenade – Glenn Miller and his Orchestra (1939)
Μια ορχηστρική σύνθεση δεν έχει στίχο για να μας οδηγήσει σε συγκεκριμένη ιστορία. Οι νότες της είναι η μόνη κατευθυντήρια γραμμή, δίνοντάς μας την ευκαιρία να «γράψουμε» τη δική μας με αυτές. Ο Glenn Miller, ένας σπουδαίος Αμερικανός συνθέτης, τρομπονίστας και ενορχηστρωτής της τζαζ, το 1937 δημιούργησε την πρώτη του ορχήστρα, ενώ δύο χρόνια αργότερα συνέθεσε το κλασικό “Moonlight serenade” που ξεπέρασε το 1 εκατ. αντίτυπα. Με στίχους του Mitchell Parish το ερμήνευσαν οι Chick Bullock, Ella Fitzgerald, Pat Boone, Bobby Vinton, Carly Simon, η Mina κ.α. Ένας άλλος μεγάλος συνθέτης της τζαζ, ο Michelle Legrand, το συμπεριέλαβε σε δίσκο του το 1957. Η μελωδία έχει ερμηνευτεί επίσης στα ιταλικά, γαλλικά, πορτογαλικά, ολλανδικά, ουγγρικά και φινλανδικά.
Για την ιστορία, η ζωή του Glenn Miller έγινε ταινία το 1954 με τίτλο “The Glenn Miller story”, αποσπώντας τρεις υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, κέρδισε στην κατηγορία “Καλύτερη Μίξη ήχου/Ηχογράφηση”. Όσο για το υπέροχο “Moonlight serenade”, είπαμε, ντύστε το εσείς με τις δικές σας λέξεις και εικόνες.
It's only a paper moon – Ella Fitzgerald & Delta Rhythm Boys (1945)
Η πρώτη εκτέλεση του 1933 ανήκει στον Henry King και την ορχήστρα του, τους Hotel Pierre, με φωνητικά του Dick Robertson. Επιτυχία γνώρισε από το τρίο του Nat King Cole το 1944. Δύο χρόνια αργότερα, ο ανεπανάληπτος τραγουδιστής και πιανίστας άρχισε να δισκογραφεί ως μονάδα. Αξιοπρόσεκτη είναι και η ερμηνεία της 28χρονης τότε Ella Fitzgerald με τους Delta Rhythm Boys το 1945. Ρομαντισμός μιας άλλης εποχής, με αισιόδοξες ρυθμικές τζαζ νότες.
The moon was yellow – Jane Morgan (1959)
Η Αμερικανίδα Jane Morgan ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός και τραγουδίστρια στα τέλη της δεκαετίας του ’40, αρχικά από τη Γαλλία και την Αγγλία και μετέπειτα στην Αμερική. Έχει παίξει σε παραστάσεις στο Μπρόντγουεϊ, ενώ απέκτησε το δικό της αστέρι στο Hollywood Walk of Fame το 2011. Έφυγε πρόσφατα από τη ζωή ολοκληρώνοντας 101 έτη ζωής, στις 4 Αυγούστου 2025.
Το 1959 κυκλοφόρησε τον δίσκο “Jane in Spain”, συνδυάζοντας υποδειγματικά ισπανόφωνους με αγγλόφωνους στίχους. Μερικά από αυτά, “What a difference a day made (Cuando vuelva a tu lado)”, “Perhaps, perhaps, perhaps (Quizas, quizas, quizas)” και το “The moon was yellow (El amor llamo)” που μας ταξιδεύει στη χώρα των ταυρομάχων.
Moon river – Henry Mancini (1961)
Η περιβόητη σύνθεση του θρυλικού Henry Mancini έχει συνδεθεί με δεκάδες σημαντικά ονόματα. Κυκλοφόρησε αρχικά από τον συνθέτη με την ορχήστρα του, τον Αύγουστο του 1961, γνωρίζοντας επιτυχία. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, το ερμήνευσε η Audrey Hepburn στην αξέχαστη ταινία “Breakfast at Tiffany’s”. Με τους στίχους του Johnny Mercer κέρδισε Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού, ενώ ο Mancini βραβεύτηκε για τη μουσική του στην ταινία. Θα κερδίσει επίσης δύο Grammy, “Τραγούδι της Χρονιάς” και “Δίσκος της Χρονιάς”, από τα τέσσερα που ήταν υποψήφιος. Έχει συνολικά 20 νικητήρια από 72 υποψηφιότητες, με πιο σημαντικό το 1995 που βραβεύτηκε για την προσφορά του στη μουσική. Περισσότεροι από 1.000 καλλιτέχνες θα το διασκευάσουν στη συνέχεια, συμπεριλαμβανομένων και των ορχηστρικών εκτελέσεων, με πιο χαρακτηριστική αυτή του Frank Sinatra το 1964.
Fly me to the moon – Doris Day (1965)
H «διαστημική» σύνθεση γράφτηκε το 1954 από τον Bart Howard, χρειάστηκε μόλις 20 λεπτά για να την ολοκληρώσει. Ο αρχικός τίτλος ήταν “In other words”. To πρωτοερμήνευσε ζωντανά η Felicia Sanders την ίδια χρονιά, στο νυχτερινό κλαμπ “Blue angel” του Μανχάταν. H πρώτη ηχογράφηση και κυκλοφορία έγινε από την Kaye Ballard, επίσης το 1954. Παρόλο που έχει τη σφραγίδα τζαζ ήχου, η μπόσα νόβα ορχηστρική εκτέλεση του Joe Harnell το 1962 ξεπέρασε το μισό εκατ. αντίτυπα, χαρίζοντάς του το μοναδικό Grammy στην καριέρα του. Είναι το πρώτο τραγούδι που ακούστηκε στο φεγγάρι, το 1969, με τη φωνή του Frank Sinatra. To διασκεύασαν πολλά ηχηρά ονόματα, Johnny Mathis, Nancy Wilson, Peggy Lee, Dinah Washington, Nat King Cole, Sarah Vaughan, Paul Anka, Brenda Lee, Julie London, Perry Como, Judy Garland, Cliff Richard, Tony Bennett, Astrud Gilberto, Matt Monro, Trini Lopez, Bobby Darin, Bobby Womack και ο Tom Jones. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η ερμηνεία της Ella Fitzgerald σε συναυλία της στο Tόκιο το 1964, στο Hibiya Kokaido Public Hall, με τη συνοδεία ενός πιάνου.
H πιο ονειρική εκτέλεση είναι της Doris Day το 1965. Συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο της “Latin for lovers”.
Dancing in the moonlight – King Harvest (1973)
Άραγε υπάρχει κάποιος που δεν έχει χορέψει κάτω από το φως του φεγγαριού; Με νότες το δήλωσαν πρώτοι οι Boffalongo το 1970, μία ροκ μπάντα από τη Νέα Υόρκη που παρέμεινε ενεργή μόλις τέσσερα χρόνια. Τo έγραψε ο κιμπορίστας τους, Sherman Kelly. Το 1973 το διασκεύασε η Lisa Minnelli, το 2000 οι Βρετανοί Toplader φρόντισαν να φτάσει στο Νο.07 της χώρας τους, αφού πρώτα η εκτέλεση των Γαλλο-αμερικανών King Harvest το 1973 το οδήγησε στο Νο.13 στην Αμερική. One hit wonder συγκρότημα, αφού ήταν η μοναδική τους επιτυχία.
Flor de luna – Santana (1977)
Ο Μεξικανός θρύλος της κιθάρας Carlos Santana πήρε την αμερικανική υπηκοότητα το 1965. Σχημάτισε τους Santana στα τέλη της δεκαετίας του ’60, κυκλοφορόντας τον πρώτο τους δίσκο το 1969. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα τους έχουν πουλήσει 100 εκατ. αντίτυπα, ενώ οι συναυλίες τους έχουν συγκεντρώνει πάνω από 100 εκατ. κοινό. Ο Santana έχει κερδίσει δέκα Grammy από τα δεκατέσσερα που ήταν υποψήφιος, τρία Latin Grammy, το 1996 παρέλαβε το βραβείο Billboard Century, το 1998 εισήχθη στο Rock & Roll Hall of Fame, ενώ τo 2009 βραβεύτηκε με Billboard Latin για τη συνολική συνεισφορά του στη μουσική. Το 2014 το περιοδικό Rolling Stone τον συμπεριέλαβε στη λίστα του με τους καλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών, στο Νο.15.
Τo 1977 το διπλό άλμπουμ των Santana με τίτλο “Moonflower” πούλησε σχεδόν 3 εκατ. αντίτυπα και κατέληξε το πέμπτο πιο εμπορικό τους. Μέσα από αυτό, οι αξέχαστες επιτυχίες “Black magic woman”, “Europa (Earth’s cry heaven’s smile)” και το “Flor de luna”. Τα δύο τελευταία είναι μια τρανή απόδειξη γιατί κάποιες συνθέσεις δε χρειάζονται στίχους για να αγαπηθούν.
Moonlight shadow – Mike Oldfield ft. Maggie Reilly (1983)
H πιο επιτυχημένη γραφή του Βρετανού μουσικού, τραγουδιστή και παραγωγού ήρθε το 1983, με τα φωνητικά της Σκοτσέζας Maggie Reilly. Λέγεται ότι ο Mike Oldfield το έγραψε επηρεασμένος από τη δολοφονία του John Lennon το 1980. Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι το εμπνεύστηκε από την ταινία “Houdini”, προσθέτοντας ότι ίσως το θλιβερό γεγονός να είχε περάσει υποσυνείδητα από το μυαλό του. Βρέθηκε στο Νο.01 εννέα ευρωπαϊκών χωρών, μεταξύ αυτών η Νορβηγία για έξι εβδομάδες και η Ελβετία για τέσσερις.
Kalimba de luna – Tony Esposito (1984)
Αυτό το φεγγάρι θέλει ατέλειωτο χορό. Ο Ιταλός τραγουδιστής, μουσικός και ντράμερ Tony Esposito ξεκίνησε τη δεκαετία του ’70, κυκλοφορόντας τέσσερα άλμπουμ. Έχει συνεργαστεί με ονόματα όπως ο Lucio Dalla, o Pino Daniele και ο Gino Paoli. Η μεγαλύτερη επιτυχία του είναι το ιταλοντίσκο “Kalimba de luna” που έγραψε και ερμήνευσε πρώτος, το ηχογράφησε το 1982, αλλά κυκλοφόρησε το 1984. Ισπανόφωνος ο τίτλος, όπως και οι στίχοι του ρεφραίν, ενώ αγγλόφωνοι του κουπλέ. Την ίδια χρονιά το τραγούδησαν οι Boney M. με πανομοιότυπο τρόπο, καθώς και η Dalida που το διασκεύασε στα αγγλικά και στα γαλλικά. 41 χρόνια μετά, εξακολουθεί να αναβιώνει στις ντισκοτέκ και όχι μόνο.
The whole of the moon – Waterboys (1985)
Η πιο διαχρονική επιτυχία του βρετανο-ιρλανδικού συγκροτήματος. Τον Σεπτέμβριο του 1985 κυκλοφόρησαν το τρίτο τους άλμπουμ “This is the sea”, ενώ τρεις μήνες αργότερα έκαναν περιοδεία στην Ευρώπη ως support στους Simply Minds. Ο ιθύνων νους των Waterboys είναι o Σκοτσέζος ερμηνευτής, μουσικός και κιθαρίστας Mike Scott, που έγραψε το αξεπέραστο αυτό τραγούδι σε ηλικία 26 ετών.
Moonlighting (Theme) – Al Jarreau (1987)
Από τα πιο χαρακτηριστικά και ωραιότερα τραγούδια για το φως του ολόγιομου φεγγαριού. Ο Al Jarreau έγραψε τους στίχους, το ερμήνευσε και έγινε από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του. Αποτέλεσε το μουσικό θέμα της επιτυχημένης αμερικανικής σειράς “Moonlighting” του ABC με τον Bruce Willis και την Sybill Shepherd, “Αυτός, αυτή και τα μυστήρια” ο ελληνικός τίτλος. Προβλήθηκε από το 1985 έως το 1989, με το κάθε επεισόδιο να ξεπερνά σε κόστος τα τρία εκατ. δολάρια. Προτάθηκε πέντε συνεχόμενες χρονιές για Primetime Emmy, 41 συνολικά, κερδίζοντας έξι. Σειρά και πρωταγωνιστές διεκδίκησαν επίσης δέκα Χρυσές Σφαίρες, η Shepherd κέρδισε δύο φορές και ο Willis μία, ενώ το περιοδικό Time την κατέταξε στα καλύτερα τηλεοπτικά σίριαλ όλων των εποχών. Το “Moonlighting” ήταν υποψήφιο για βραβείο Grammy ως το «Καλύτερο Τραγούδι γραμμένο ειδικά για Ταινία ή Τηλεόραση», όπως και ο Al Jarreau στην κατηγορία «Καλύτερη Ανδρική Ποπ φωνητική ερμηνεία».
La luna – Belinda Carlisle (1989)
Η Αμερικανίδα καλλιτέχνιδα τραγούδησε για το φεγγάρι το 1989. Μπορεί τo “La Luna” να μη γνώρισε εμπορική επιτυχία, Νο.38 στην Αγγλία, εκτός Τοπ 100 στην Αμερική, το άλμπουμ όμως “Runaway horses” ξεπέρασε το 1,2 εκατ. αντίτυπα και κατέληξε το δεύτερο πιο εμπορικό της. Τα ραδιόφωνα που το τίμησαν περισσότερο είναι τα ελληνικά, ακόμα και σήμερα.
Mexican moon – Concrete Blonde (1993)
Το εναλλακτικό ροκ μέσα από τους Αμερικανούς Concrete Blonde. Σχηματίστηκαν το 1982, διαλύθηκαν πρώτη φορά το 1994 και επανενώθηκαν τρεις, το 1997, το 2001 για τέσσερα χρόνια και το 2010 για άλλα δύο. To αρχικό τους όνομα ήταν Dream 6, ως τη στιγμή που ο Michael Stipe των REM τους πρότεινε το Concrete Blonde. Από το πέμπτο στούντιο άλμπουμ τους “Mexican moon” του 1993, το ομώνυμο τραγούδι με τους ισπανόφωνους στίχους στο κουπλέ και τους αγγλόφωνους στο ρεφρέν έγινε δικαίως η μεγαλύτερη επιτυχία τους στην Ελλάδα.
Luz de luna – Chavela Vargas (1993)
Από τα πιο «μελαγχολικά» φεγγάρια. Η Μεξικάνα Chavela Vargas γεννήθηκε στο Πουέρτο Ρίκο. Τραγουδούσε στα μπαρ για να επιβιώσει. Είναι θρύλος στο Μεξικό και τη Λατινική Αμερική, ενώ στην Ευρώπη αναγνωρίστηκε από τις ταινίες του Pedro Almodovar. Η ζωγράφος Frida Kahlo, γυναίκα σύμβολο, ήταν από τα πιο αγαπημένα πρόσωπα της ζωής της. To 2002 η ισπανική και η μεξικάνικη τηλεόραση την τίμησαν με ένα μεγάλο αφιέρωμα. Ερμηνεύει με δραματικό τρόπο, χαρακτηριστική η σπαρακτική ερμηνεία της στο “Luz de luna”, όπου έγραψε η ίδια τη μουσική και τους στίχους. Συμπεριλήφθηκε στο σάουντρακ της ταινίας “Kika” του Pedro Almodovar το 1993, καθώς και στο προσωπικό της άλμπουμ “La llorona” την ίδια χρονιά.
Luna de Rio – Baffa feat. Baganni (1994)
Ιταλική παραγωγή με αγγλόφωνους στίχους του 1994. To φεγγάρι του Ρίο μέσα από ηλεκτρονικούς λάουντζ ήχους, δημιουργία του Ιταλού DJ και παραγωγού Max Baffa. Ατμοσφαιρικό, με αισθαντικά φωνητικά και τον ρυθμό να εναλλάσσεται δύο φορές από μελωδικό σε χορευτικό. Παρόλο που διαρκεί έξι λεπτά, το αποτέλεσμα είναι αριστουργηματικό στο είδος του.
Πανσέληνος – Χάρις Αλεξίου (1995)
Σ’ όποιο σημείο του πλανήτη κι αν βρεθούμε, όσα τραγούδια κι αν φτάσουν στα αυτιά μας, ένα με αναφορά στο φεγγάρι θα μαγνητίζει περισσότερο την ψυχή μας. Άραγε είναι οι στίχοι, η μελωδία, η ερμηνεία, το ότι είναι στη δική μας γλώσσα ή όλα αυτά μαζί;
Το 1995, η σπουδαία Χαρούλα Αλεξίου μας συστήθηκε ως ολοκληρωμένη δημιουργός με τον δίσκο “Οδός Νεφέλης ‘88”. Στα δέκα από τα δώδεκα τραγούδια που τον αποτελούν, η μουσική και οι στίχοι είναι δική της γραφή, πέρα από την ερμηνεία. Ένα από αυτά, η τριαντάχρονη πλέον “Πανσέληνος”. Στο δίστιχο «Δε νιώθω θλίψη, μα μου ‘χει λείψει το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία» καθρεφτίζει τον εαυτό της.
To the moon and back – Savage Garden (1997)
Το ντουέτο των Savage Garden, o παραγωγός Daniel Jones με τον τραγουδιστή Darren Hays, είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα ονόματα της Αυστραλίας. To ντεμπούτο άλμπουμ με τίτλο το όνομά τους είναι το πιο εμπορικό παγκοσμίως, πιστοποιήθηκε δώδεκα φορές πλατινένιο στη χώρα τους, επτά στην Αμερική και τρεις στην Αγγλία, έχοντας πουλήσει συνολικά 13 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως. Πέτυχε την τρίτη μεγαλύτερη παραμονή στο Τοπ 10 του Billboard από οποιονδήποτε άλλο Αυστραλό καλλιτέχνη στην ιστορία του αμερικανικού τσαρτ. Μέσα από αυτό, το “To the moon and back” αποδείχτηκε η μεγαλύτερη επιτυχία τους στην Αγγλία, έφτασε στο Νο.03 ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του και βραβεύτηκε πλατινένιο. Στην Αυστραλία αναδείχτηκε επίσης πλατινένιο, κερδίζοντας δύο βραβεία ARIA (Australian Record Industry Association), ως το “Τραγούδι της Χρονιάς” και η “Καλύτερη Ποπ κυκλοφορία”. Στην Ελλάδα γνώρισε μεγάλη ραδιοφωνική επιτυχία, αφού πήγαμε τραγουδώντας στο φεγγάρι και γυρίσαμε ουκ ολίγες φορές.
Goodnight moon – Shivaree (1999)
Οι Αμερικανοί Shivaree δημιουργήθηκαν το 1997. Τραγούδησαν για το φεγγάρι δύο χρόνια αργότερα, στο ντεμπούτο τους άλμπουμ με τον μακάβριο τίτλο “I oughta give you a shot in the head for making me live in the dump”. Ως σινγκλ κυκλοφόρησε το 2000, κατακτώντας την κορυφή της Ιταλίας. Ακούστηκε στην πρώτη ταινία “Kill Bill” του Quentin Tarantino, την ώρα που η Uma Thurman παίρνει τον δρόμο της επιστροφής.
Hijo de la luna – Sarah Brightman (2000)
Η πρώτη εκτέλεση ανήκει στο ισπανικό ποπ ροκ συγκρότημα Mecano, το 1986. Την ίδια χρονιά η Βρετανίδα σοπράνο Sarah Brightman, σύζυγος τότε του διάσημου συνθέτη και παραγωγού Andrew Lloyd Webber, σαρώνει στο κλασικό θεατρικό μιούζικαλ “Το Φάντασμα της Όπερας” στον ρόλο της πρωταγωνίστριας Christine. 14 χρόνια αργότερα, τo 2000, θα διασκευάσει εκπληκτικά το “Hijo de la luna” και θα το συμπεριλάβει στο έβδομο άλμπουμ της “La luna”, που έγινε το τέταρτο πιο εμπορικό της ξεπερνώντας το 1 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως.
Can’t fight the moonlight – LeAnn Rimes (2000)
Αρκετοί οι συντελεστές στους οποίους οφείλεται η εν λόγω επιτυχία. Οι στίχοι και η μουσική ανήκουν στη Diane Warren, βραβευμένη με Grammy για το “Because you loved me” της Celine Dion, έχει επίσης γράψει το “Un-break my heart” της Toni Braxton, ενώ η παραγωγή είναι του επίσης καταξιωμένου Trevor Horn. Το “Can’t fight the moonlight" αναφέρεται στην ακαταμάχητη δύναμη του έρωτα και της έλξης και παρομοιάζεται με τη σαγηνευτική φύση του φεγγαριού. Ήταν το μουσικό θέμα της ταινίας “Coyote ugly” του 2000. Ως σινγκλ κυκλοφόρησε τρεις εβδομάδες μετά την πρώτη προβολή του φιλμ στην Αμερική. Αποδείχτηκε το πιο εμπορικό τραγούδι του 2001 στην Αυστραλία, πιστοποιήθηκε τρεις φορές πλατινένιο, ενώ με το πέρασμα του χρόνου το άθροισμα των φυσικών πωλήσεων με το streaming το ανέδειξε διπλά πλατινένιο στην Αγγλία και μία φορά στην Αμερική.
Για την ιστορία, οι δύο μεγαλύτερες επιτυχίες της LeAnn Rimes, το “Can’t fight the moonlight” και η απίθανη μπαλάντα “How do I live”, είναι και τα δύο δημιουργήματα της Diane Warren.
Moondance – Michael Bublé (2003)
Το έγραψε και το πρωτοερμήνευσε ο Van Morrison το 1970, δίνοντας τον ίδιο τίτλο και στο άλμπουμ. Έχει τραγουδηθεί στα γερμανικά, κροατικά, φινλανδικά και εβραϊκά, ενώ στα αγγλικά από τους πιο γνωστούς καλλιτέχνες που το διασκεύασαν είναι ο Bobby McFerrin, η Νάνα Μούσχουρη και η Anita Baker τη δεκαετία του ‘80, ο Philip Bailey τη δεκαετία του ‘90 και ο Michael Bublé το 2003. Ο τελευταίος παρουσίασε μία υπέροχη τζαζ εκτέλεση, την οποία συμπεριέλαβε στον τρίτο του πολυπλατινένιο δίσκο με τίτλο το ονοματεπώνυμό του.
Blue moon – Rod Stewart feat. Eric Clapton (2004)
Πρώτη ηχογράφηση και επιτυχία έγινε το 1934 από τον σαξοφωνίστα Glen Gray με το συγκρότημά του, την Casa Loma Orchestra, τραγούδησε ο Kenneth Sargent. Μόνο τη δεκαετία του ’50 και του ’60 να αναφέρουμε τα τεράστια ονόματα που το ερμήνευσαν κατά σειρά αρκεί: Billie Holiday, Elvis Presley, Ella Fitzgerald, Drifters, Toni Bennett, Julie London, Sam Cooke, Cliff Richard, Dean Martin, Liza Minnelli, Supremes.
Το 2004 το διασκεύασε ο Rod Stewart, με τον Eric Clapton να παίζει κιθάρα. Συμπεριλαμβάνεται στο πλατινένιο άλμπουμ του πρώτου με τίτλο “Stardust… The great American songbook volume III, το οποίο ξεπέρασε τα 2,2 εκατ. αντίτυπα και χάρισε στον αειθαλή Βρετανό το μοναδικό Grammy της καριέρας του, στην κατηγορία “Καλύτερο Παραδοσιακό Ποπ Φωνητικό Άλμπουμ».
The moon and the sky – Sade (2010)
Η Βρετανίδα νιγηριανής καταγωγής Helen Folasade Adu, οι γονείς την έλεγαν Sade από μικρή, είναι το μισό μεσαίο όνομά της, από τεσσάρων ετών έζησε στο Λονδίνο εξαιτίας του χωρισμού των γονιών της. Στα 17 σπούδασε σχέδιο μόδας, ενώ τρία χρόνια αργότερα έγινε μοντέλο και σχεδιάστηκα ανδρικών ρούχων. Τραγούδησε ερασιτεχνικά στους Arriva που δημιούργησε με φίλους της, στη συνέχεια στους Pride, από τους οποίους αποχώρησαν ο μουσικοσυνθέτης και σαξοφωνίστας Stuart Matthewman, ο πληκτράς Andrew Hale και ο μπασίστας Paul Spencer Denman, για να δημιουργηθεί το συγκρότημα που φέρει το όνομά της. Στο έκτο στούντιο άλμπουμ της “Soldier of love” του 2010 είναι κρυμμένο το διαμάντι “The moon and the sky”. Μελαγχολική σύνθεση, με τη Sade να είναι καθηλωτική για μια ακόμη φορά.
Solitary moon – Barbra Streisand (2011)
Το 2011 η Barbra Streisand, σε ηλικία 69 ετών, κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ αποτίοντας φόρο τιμής στον Alan και την Marilyn Bergman, το καταξιωμένο ανδρόγυνο έχει βραβευτεί με Oscar και Grammy, ενώ έχει εισαχθεί στο Songwriters Hall of Fame. Η στενή φιλία τους ξεπερνά τα 60 χρόνια, της έχουν χαρίσει αλησμόνητες επιτυχίες όπως το “A child is born”, “The way we were” και φυσικά το σάουντρακ “Yentl”, για το οποίο έγραψαν όλους τους στίχους των τραγουδιών της οσκαρικής ταινίας όπου πρωταγωνιστεί. Πλημμυρισμένη με μπαλάντες η 33η δουλειά της με τίτλο “What matters most”, με τo “Μοναχικό φεγγάρι” να ξεχωρίζει.
The moon is blue – Future Islands (2021)
Το έγραψαν τα αδέλφια Martyn και Steven Young, το ερμήνευσε πρώτη η μπάντα τους, οι Βρετανοί Colourbox το 1985. Οι Αμερικανοί Future Islands το απογείωσαν το 2021, έχουν κι άλλο αξιόλογο τραγούδι για το φεγγάρι που έγραψαν οι ίδιοι, το “Like the moon” του 2014. Μελαγχολικοί στίχοι, ηλεκτρονικός ήχος, με τη φωνή του τραγουδιστή και στιχουργού Samuel T. Herring να μοιάζει έντονα με αυτή του Chris Rea.
