Ο Marcelo Zarvos με αφρικανικούς και αϊτινούς ήχους στο Emancipation του Will Smith

Ο σκηνοθέτης του Emancipation, Antoine Fuqua, ήθελε μια ποιο spiritual μουσική υπόκρουση, αλλά ταυτόχρονα χωρίς να είναι παραδοσιακή. Ένα όχι και τόσο εύκολο έργο για τον συνθέτη Marcelo Zarvos, που είναι η πέμπτη τους ταινία μαζί.

«Ο πήχης ήταν πολύ ψηλά», λέει ο Zarvos στο Variety για το έπος της απόδρασης από τη σκλαβιά του Will Smith. «Είναι τόσο σχετικό όσο και σημαντικό για την εποχή που ζούμε. Η ταινία κοιτάζει πίσω αλλά φωτίζει επίσης την τωρινή μας κοινωνία».

Ο γεννημένος στη Βραζιλία συνθέτης, του οποίου οι άλλες ταινίες περιλαμβάνουν τα Brooklyn's Finest και The Guilty με σκηνοθεσία του Fuqua καθώς και την σειρά Ray Donovan,  χρησιμοποίησε μια παραδοσιακή ορχήστρα και χορωδία, αλλά τους χρησιμοποίησε με ασυνήθιστους τρόπους.

«Χρησιμοποιήσαμε σίγουρα πολλή ορχήστρα, με πολύ όμως ασυνήθιστα κουρδίσματα, ειδικά στα χαμηλά χάλκινα και το αποτέλεσμα δημιουργεί μια πραγματική αίσθηση ανησυχίας», εξηγεί ο Zarvos, βρίσκοντας αυτή την τεχνική ιδιαίτερα χρήσιμη στις σκηνές των βασανιστηρίων και όταν ο Fassel (Ben Foster) καταδιώκει τον δραπέτη Peter (Smith) μέσα από τους βάλτους της Λουιζιάνα.

Εφάρμοσε επίσης «πολλά στρώματα κρουστών και κάθε είδους διαφορετικές φωνές», προσθέτει. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι χρησιμοποίησε το μονόχορδο κρουστό όργανο που ονομάζεται berimbau, το οποίο προέρχεται από την Αφρική, αλλά τώρα συναντιέται συνήθως στη βραζιλιάνικη μουσική. Είναι ο πρώτος μουσικός ήχος που ακούγεται στην ταινία.

Το berimbau, το οποίο αποτελείται από μια τεντωμένη μεταλλική χορδή και μια αποξηραμένη κολοκύθα ως αντηχείο, συνδέεται ευρέως με την capoeira που ξεκίνησε με τους Αφρικανούς σκλάβους στο δυτικό ημισφαίριο.

Ο Fuqua ζήτησε από τον Zarvos να μεταφέρει «τον ήχο του δάσους και τον προγονικό ήχο του Peter, αλλά πάντα ισορροπημένο με τη χριστιανική του πίστη. Έχετε λοιπόν το είδος της ευρωπαϊκής χορωδίας, αλλά και άλλα φωνητικά στοιχεία», σημειώνει ο συνθέτης. «Ήθελε να ακούγεται σουρεαλιστικό, πολύ πνευματικό και πολύ εφιαλτικό επίσης».

Οι τραγουδιστές δεν ερμηνεύουν κάποιους ξεκάθαρους στίχους. «Είχα κάποιες οδηγίες για μερικές από τις λέξεις της Αϊτής, αλλά στο τέλος ένοιωσα ότι σου αποσπάν την προσοχή. Οι ήχοι της χορωδίας έχουν σκοπό να προκαλούν περισσότερο την αίσθηση ενός πέπλου γύρω του, το πνευματικό και θρησκευτικό πέπλο, αλλά και την επικοινωνία με τη φύση, σχεδόν σαν φωνές του δάσους», λέει ο Zarvos.

Εκτός από τη χορωδία 40 φωνών και την 75μελή ορχήστρα του Λονδίνου, ο Zarvos ηχογράφησε καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, όπως ο γεννημένος στη Γουαδελούπη, τραγουδιστής αφρικανικών παραδοσιακών τραγουδιών Joel Virgel και ο γεννημένος στη Βενεζουέλα, ειδικός στα ethnic ξύλινα πνευστά, Pedro Eustache. 

Οι παραδοσιακοί αμερικανικοί λαϊκοί ήχοι από το Νότο χρησιμοποιούνται πολύ λίγο με το βιολί και το ακορντεόν να εμφανίζονται για λίγο στο soundtrack.
Ο Zarvos διάβασε το σενάριο πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα και αμέσως άρχισε να σκιτσάρει θέματα, ιδιαίτερα για μια κρίσιμη σκηνή κοντά στο τέλος της ταινίας, καθώς ένας εξουθενωμένος Peter πλησιάζει επιτέλους τον στόχο του. «Όλη αυτή η μουσική πρέπει να οδηγήσει στην κορύφωση», δήλωσε ο Zarvos. «Πρέπει να αισθάνεται αναπόφευκτο και φυσικό». 

«Ο Fuqua ήθελε η μουσική να είναι αρκετά περίπλοκη και κάπως διεστραμμένη, ξέρεις; Μιλήσαμε για το πόσο κοντά μπορούμε να φτάσουμε στον τρόμο χωρίς να είναι ένα soundtrack τρόμου. Πάντα επιστρέφαμε στο συναισθηματικό κέντρο».