Το πιο πολυτραγουδισμένο θέμα στη μουσική είναι ο έρωτας. Ένα «νόσημα», που από τους αρχαίους χρόνους ήταν ανίατη πανδημία. Πριν όμως από το πολυπόθητο ευτυχές τέλος, την πραγμάτωσή του και από τους δύο πρωταγωνιστές, οι απογοητεύσεις.
Ακολουθούν 20+1 ιστορίες όσων αισθάνθηκαν ανόητοι που έπεσαν στα δίχτυα του έρωτα, από τη δεκαετία του ’50 ως αυτή που πέρασε. Οι πρωταγωνιστές θα παρουσιαστούν με χρονολογική σειρά που δήλωσαν ότι την... «πάτησαν».
I'm a fool to want you – Billie Holiday (1958)
Παρόλο που ο ένας από τους τρεις δημιουργούς της ανεπανάληπτης αυτής σύνθεσης είναι ο Frank Sinatra, η πρώτη εκτέλεση έγινε από τον Billy Eckstine τον Μάιο του 1951. Τον επόμενο μήνα το ερμήνευσε ο Sinatra, όπως και η Dinah Washington. Τελικά, έμελλε να έχει τη στάμπα ενός άλλου ονόματος, της βασίλισσας της τζαζ Billie Holiday που το διασκεύασε το 1958. Αν ερωτεύεστε τραγούδια, ειδικά ρετρό, θα πέσετε εύκολα στην παγίδα του. Πόσο μάλλον αν βιώνετε παρόμοια παράσταση.
My foolish heart – Jane Morgan (1959)
Πολυδιασκευασμένη μελωδία που δημιουργήθηκε το 1949. Ερμηνεύτηκε αρχικά από τον Sandy Evans, υπό την ορχήστρα του Gordon Jerkins. Επένδυσε μουσικά την ασπρόμαυρη ταινία της ίδιας χρονιάς, με τον ίδιο τίτλο. Μία από ωραιότερες εκτελέσεις δόθηκε από την Jane Morgan το 1959. Διάχυτος ο ρομαντισμός, αφού συμμάχησαν ιδανικά οι στίχοι με τις νότες.
These foolish things – Buddy Greco (1960)
Από τις παλαιότερες συνθέσεις, του 1936. Frank Sinatra, Bing Crosby, Billie Holiday, Nat 'King' Cole, Ella Fitzgerald, Etta James, Sam Cooke, Sarah Vaughan, Dinah Washington, Rod Stewart, μερικά από τα ηχηρά ονόματα που το έντυσαν με τη φωνή τους.
Στη σφαίρα της φαντασίας μας, σε μια σάλα με όλους τους παραπάνω αλλά και όσους ακόμη το ερμήνευσαν, ο πιο κοντινός στο πιάνο ήταν… ο πιανίστας και τραγουδιστής της τζαζ Buddy Greco, που το ηχογράφησε πρώτος το 1960. Διαθέτει περισσότερα από 60 άλμπουμ και 100 σινγκλς στο ενεργητικό του, με πιο επιτυχημένο τραγούδι το “The lady is a tramp” που ξεπέρασε το 1 εκατ. αντίτυπα.
What kind of fool am I? – Anthony Newley (1961)
Άλλο είδος ανοησίας, ο φόβος να αφεθούμε να ερωτευτούμε. O πρώτος που το παραδέχτηκε μέσα από τις νότες ήταν ο Anthony Newley το 1961, συμμετέχει στη γραφή του. Βρετανός καλλιτέχνης, ήταν υποψήφιος για Oscar ως ηθοποιός, βραβεύτηκε όμως με Grammy ως τραγουδιστής. Είναι καταξιωμένος και ως στιχουργός, έγραψε το διαχρονικό “Feeling good”, εισήχθη στο Songwriters Hall of Fame το 1989.
Παρόλο που το διασκεύασαν τεράστια ονόματα, μεταξύ αυτών οι Brenda Lee, Shirley Bassey, Dinah Washington, Perry Como, Nancy Wilson, Marvin Gaye, James Brown, η πρωτότυπη εκτέλεση ξεχωρίζει.
A day in a life of a fool – Jack Jones (1966)
Γεννήθηκε ως “Manha de carnaval” το 1959, σε σύνθεση του σπουδαίου Βραζιλιάνου Luiz Bonfa και στίχους του Antonio Maria. Επένδυσε τη βραβευμένη με Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα ταινία της ίδιας χρονιάς με τίτλο “Orfeu negro”, “Black Negro” o αγγλικός, βασισμένη στην τραγική μυθική ιστορία του Ορφέα και της Ευρυδίκης.
Απέκτησε αγγλικούς στίχους το 1966, “A day in the life of a fool”, με τον Αμερικανό τραγουδιστή και ηθοποιό Jack Jones να είναι ο πρώτος που το ερμηνεύει. Βουτηγμένο στη μελαγχολία, ένα διαμάντι της χρυσής δεκαετίας του '60. Ο ονειροπόλος ερωτευμένος αισιοδοξεί στο τέλος, σύμφωνα με τους στίχους.
Chain of fools – Aretha Franklin (1967)
Μαγικό κράμα από R&B, σόουλ και ροκ ήχους που ενεργοποιεί αυτόματα τα αντανακλαστικά μας, ώστε να κουνήσουμε το κεφάλι μπρος πίσω στο ρυθμό του. Η πρώτη εκτέλεση ανήκει στη βασίλισσα της σόουλ Aretha Franklin, το 1967. Προοριζόταν για τον Otis Redding αλλά ο παραγωγός Jerry Wexler επέλεξε εκείνη, η οποία το απογείωσε και μάλιστα επιβραβεύτηκε με Grammy το 1969, ως η «Καλύτερη Γυναικεία R&B εμφάνιση με φωνητικά». H Franklin εμφανίστηκε στο στούντιο με μαυρισμένο μάτι, γεγονός που το περιοδικό Jet χαρακτήρισε «τραυματισμό του ματιού από πτώση», λόγω της αδεξιότητάς της, όμως ο στενός της κύκλος γνώριζε την πραγματική αλήθεια.
Για την ιστορία, εκείνη τη χρονιά ήταν επίσης υποψήφια για το αξέχαστο “I say a little prayer”.
Fool – Elvis Presley (1973)
Ορχηστρική σύνθεση του Γερμανού James Last με τίτλο “No words” που ηχογράφησε το 1969, αλλά κυκλοφόρησε το 1971. Με την προσθήκη των στίχων και διαφορετικό τίτλο, “Fool”, παρουσιάστηκε από τον Αμερικανό Wayne Newton το 1972. Την επόμενη χρονιά, ο βασιλιάς του ροκ εντ ρολ το χρωμάτισε ιδανικά με τη φωνή του. Ο Elvis απευθύνεται σ’ έναν φίλο του, τον χαρακτηρίζει ανόητο, αφού με τη συμπεριφορά του έχασε μια ξεχωριστή γυναίκα. Ηχογραφήθηκε για το δέκατο όγδοο στούντιο άλμπουμ του με τίτλο το μικρό του όνομα, το οποίο πούλησε 1 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως.
Fool to cry – Rolling Stones (1976)
Δημιουργία του Mick Jagger και του Keith Richards, που περιγράφει την προσπάθεια της κόρης του Jagger καθώς και του αγοριού της να τον παρηγορήσουν. Εκείνη την περίοδο είχε αποχωρήσει από τους Rolling Stones o Mick Taylor, ο βασικός κιθαρίστας τoυ σχήματος. Έγινε η μεγαλύτερη επιτυχία του θρυλικού συγκροτήματος, μετά το “Angie” του 1973, φτάνοντας ως το Νο.06 στην Αγγλία και το Νο.10 στην Αμερική. Ηχογραφήθηκε το 1974, όμως κυκλοφόρησε δύο χρόνια αργότερα. Συμπεριλήφθηκε στο δίσκο “Black and blue” που ξεπέρασε το 1 εκατ. στην Αμερική και πιστοποιήθηκε πλατινένιος, ενώ χρυσός στην Αγγλία με 100.000 αντίτυπα.
What a fool believes – Doobie Brothers (1978)
Δικαιωματικά το ερμήνευσε αρχικά ο Kenny Loggins, ενώ οι Doobie Brothers πέντε μήνες αργότερα. Το έγραψαν από κοινού, ο Loggins με τον τραγουδιστή και μουσικό του γκρουπ Michael McDonald το 1978. Το ηχογράφησαν σε ξεχωριστές εκτελέσεις, προκειμένου ο δεύτερος να αποφασίσει μαζί με το συγκρότημα ποια τους ταιριάζει περισσότερο. Μεγαλύτερη επιτυχία γνώρισε από τους Doobie Brothers, η πιο χαρακτηριστική τους, κέρδισε Grammy ως το «Τραγούδι της χρονιάς» το 1980.
Αν θέλετε να το έχετε σε συλλογή με διαχρονικές επιτυχίες επιλεγμένες μία προς μία, υπάρχει στη διπλή με τίτλο “Ο Γιάννης Πετρίδης διαλέγει από τα 2005 τραγούδια του αιώνα / Warner Years Vol.01” που κυκλοφόρησε το 2004.
Fool if you think it’s over – Chris Rea (1978)
Από τα ωραιότερα του Βρετανού μουσικοσυνθέτη και ερμηνευτή. Το έγραψε το 1978, με αφορμή το χωρισμό της μικρής του αδελφής. Εκτός από το ότι αποδείχτηκε από τις πιο μεγαλύτερες επιτυχίες του, ήταν το πρώτο που του απέφερε τόσα χρήματα ώστε να μη χάσει το σπίτι του που κινδύνευε. Την επόμενη χρονιά απέκτησε τη μοναδική υποψηφιότητά του για βραβείο Grammy, ως ο «Καλύτερος Νέος καλλιτέχνης», το έχασε από τους A Taste of Honey.
What king of fool – Barbra Streisand & Barry Gibb (1981)
Δύο μεγάλες φωνές σ' ένα από τα ωραιότερα ερωτικά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ. Δημιούργημα του Barry Gibb των θρυλικών Bee Gees, μαζί με τον βραβευμένο με Grammy συνθέτη και παραγωγό Albhy Galuten. Είναι υποδειγματικός ο τρόπος που αποχωρίζεται η μία φωνή την άλλη, καθώς πως και ο τρόπος που ενώνονται. Η Streisand σε μία από τις ωραιότερες ερμηνείες της καριέρας της, κρατά την ανάσα της για 13 δευτερόλεπτα, ένα λεπτό πριν το τέλος του. Κυκλοφόρησε το 1980, έγινε Νο.01 στην Αμερική στην κατηγορία Adult Contemporary, ενώ Νο.10 στο Hot 100. Άπαντες έχουν ταυτιστεί με τους στίχους.
Foolish beat – Debbie Gibson (1987)
Τα πάρτι στα σπίτια κλείνουν παραδοσιακά με μπαλάντες. Ένα από αυτά, εκείνη την εποχή, ήταν το ”Foolish beat”. Κυκλοφόρησε το 1987, σκαρφαλώνοντας στην κορυφή της Αμερικής. Η 17χρονη τότε, πέτυχε μία ακόμη σημαντική πρωτιά. Ήταν η μικρότερη σε ηλικία που έγραψε, ερμήνευσε και έκανε παραγωγή σε τραγούδι που έγινε Νο.01 επιτυχία στην Αμερική. Πολλοί έκλαψαν λόγω των στίχων, άλλοι πάλι χόρεψαν το μπλουζ αυτό και πάνω στο χορό έκαναν... γνωριμίες.
Kissing a fool – George Michael (1988)
Έχει συμβεί σε ουκ ολίγους, ελπίζουμε τουλάχιστον το φιλί να άξιζε. Το τραγούδι που του άνοιξε τις πόρτες σ' ένα διαφορετικό μουσικό κοινό, αποδεικνύοντας ότι μπορεί να τα καταφέρει περίφημα και σε τζαζ μπλουζ ήχους. To έγραψε το 1985, αλλά κυκλοφόρησε το 1988, ως το έκτο και τελευταίο σινγκλ από το περιβόητο “Faith” της προηγούμενης χρονιάς, κατακτώντας την κατηγορία Adult contemporary του περιοδικού Billboard. O πρώτος του αυτός προσωπικός δίσκος πιστοποιήθηκε διαμαντένιος στην Αμερική και τον Καναδά, ενώ πολυπλατινένιος παγκοσμίως ξεπερνώντας τα 26 εκατ. αντίτυπα.
You don’t fool me – Queen (1995)
H σιγουριά ενός εραστή ότι δε θα ξεγελαστεί, μέσα από την αυτοπεποίθηση της φωνής του Freddie Mercury. Ένα ακόμη εξαιρετικό δείγμα των Queen, μουσικά και ερμηνευτικά, στο οποίο ο ηχολήπτης David Richard ένωσε τα κομμάτια της σύνθεσης με τέτοιο μαγικό τρόπο που δεν αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για ένα μουσικό παζλ. Ο ηγέτης τους, Freddie Mercury, γνωρίζοντας ότι είχε προσβληθεί από τον ιό HIV περνούσε όσο περισσότερο χρόνο μπορούσε στο στούντιο, δημιουργώντας υλικό για μελλοντική χρήση από τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας όταν θα έχει «φύγει».
Το “You don’t fool me” κυκλοφόρησε το 1995, τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό του. Συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ των Queen με τον προφητικό τίτλο “Made in heaven”.
Lovefool – Cardigans (1996)
Τα θέλει ο οργανισμός της, η «ηρωίδα» ζητά ευθέως την παραπλάνηση από τον αγαπημένο της. Άλλωστε, ο έρωτας δεν έχει λογική. Οι στίχοι είναι της τραγουδίστριας του συγκροτήματος Nina Person, ενώ η μουσική του κιθαρίστα τους Peter Svensson. Οι Cardigans γνώρισαν ραδιοφωνική επιτυχία με το εύχαρο “Lovefool” το 1996, ειδικά στην Ελλάδα.
Ανόητες αγάπες – Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας - Μπάμπης Στόκας (1997)
Μοιρασμένες οι ευθύνες, «Τώρα τι να σου πω, τι να μου πεις κι εμένα, έτσι όπως παίξαμε κι οι δυο με ζάρια πειραγμένα». Από τις πιο χαρακτηριστικές μπαλάντες που έγραψε ο Χάρης με τον Πάνο Κατσιμίχα, το ακορντεόν κυριαρχεί, σε κοινή ερμηνεία με τον Μπάμπη Στόκα. Την ίδια περίοδο, τα δύο αδέλφια το σύστησαν για πρώτη φορά στις ζωντανές εμφανίσεις τους.
Εντάχθηκε στο διπλό τους άλμπουμ «Παράλληλη δισκογραφία» το 1997. Πρόκειται για μία συλλογή που δημιουργήθηκε σε βάθος χρόνου, αφού περιλαμβάνει 28 διασκορπισμένες συνθέσεις σε 20 διαφορετικούς δίσκους, κάποιοι από αυτούς έχουν αποσυρθεί. Ηχηρά τα ονόματα που συμμετέχουν, μεταξύ αυτών οι Θάνος Μικρούτσικος, Αντώνης Βαρδής, Αρλέτα, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Γιώργος Νταλάρας, Κώστας Τουρνάς.
Fool again – Westlife (1999)
Όταν ο παθών δε θέλει να βάλει μυαλό, έρχεται η επανάληψη του γεγονότος. Οι εκφραστές της εν λόγω συμπεριφοράς δημιουργήθηκαν το 1998, κυριαρχώντας στην ποπ σκηνή την επόμενη δεκαετία. Το νεανικό γυναικείο κοινό φρόντισε το ιρλανδικό αγορίστικο γκρουπ να διαθέτει τις περισσότερες Νο.01 επιτυχίες, μετά τους Beatles, στην ιστορία του βρετανικού τσαρτ. Μετρούν 14, ενώ τα θρυλικά σκαθάρια 18. Ένα από αυτά, το “Fool again” του 1999. Από τις ωραιότερες μπαλάντες των '90ς.
Οι συνολικές πωλήσεις των άλμπουμ των Westlife προσπερνούν τα 55 εκατ. αντίτυπα, ενώ είναι κάτοχοι τεσσάρων ρεκόρ Guiness.
Love foolosophy – Jamiroquai (2001)
Έξυπνο λογοπαίγνιο του έρωτα με τη φιλοσοφία από τον Jason K, o ηγέτης των Jamiroquai το έγραψε και ερμήνευσε το 2001. Από τα καλύτερα των βραβευμένων με Grammy Βρετανών εκπροσώπων της φανκ και άσιντ τζαζ μουσικής. Στο δε βίντεο κλιπ, εκτός από τον τραγουδιστή που πρωταγωνιστεί απολαμβάνουμε το μοντέλο Heidi Kulm που ήταν τότε σε σχέση.
Fool for you – Duffy (2008)
Ατμοσφαιρικό, ρυθμικό, η χροιά της φωνής της το μετατρέπει σε αισθησιακό. Η Ουαλή ερμηνεύτρια συμμετέχει τους στίχους. Δεν κυκλοφόρησε ως σινγκλ, συμπεριλήφθηκε στη deluxe εκδοχή του ντεμπούτου της άλμπουμ “Rockferry” το 2008. Η «αντρίκια» εξομολόγησή της στο “Fool for you” δε φέρνει την ευτυχή κατάληξη, αντιθέτως, τη γεμίζει απορίες με αποτέλεσμα να οδηγείται σε αλλεπάλληλες ερωτήσεις.
Baby I'm a fool – Melody Gardot (2009)
Δημιουργημένο εξ ολοκλήρου από την ίδια. Η Αμερικανίδα μουσικός, στιχουργός και τραγουδίστρια αναφέρεται σε δυο ανθρώπους που φλερτάρουν μεταξύ τους, αλλά δε σκοπεύουν να αποδεχτούν ότι είναι ερωτευμένοι. Επειδή δε μάθαμε αν τελικά συνέβη, τουλάχιστον ας παραδεχτούμε ότι αυτό το τζαζ αποτέλεσμα αξίζει να το ερωτευτούμε. Κυκλοφόρησε το 2009.
Foolin' – Dionne Bromfield (2011)
Η Βρετανίδα ερμηνεύτρια και στιχουργός έχει την άποψη ότι δε θα ξεγελαστεί από το αγόρι που έχει βγει ραντεβού. Πάντως, στην πραγματική της ζωή στάθηκε πολύ τυχερή. Ήταν 7 ετών, όταν η μητέρα της δούλευε στη μουσική βιομηχανία. Μια μέρα, μη μπορώντας να βρει κάποια να την προσέχει στο σπίτι, την πήρε μαζί της και γνωρίστηκε με την Amy Winehouse. Άρχισε να τραγουδά επαγγελματικά σε ηλικία 11 ετών, ενώ στα 13 έγινε η πρώτη που υπέγραψε η Winehouse όταν δημιούργησε τη δική της δισκογραφική το 2009. Την ίδια χρονιά, παρουσίασε ολοκληρωμένο δίσκο.
Το “Foolin’” είναι το δεύτερο σινγκλ από το δεύτερο άλμπουμ της “Good for the soul”, που κυκλοφόρησε το 2011. Η φωνή της και κυρίως η μουσική θυμίζουν έντονα τη μέντορα της, Amy.
Audition (The fools who dream) – Emma Stone (2016)
Κάποια όνειρα βγαίνουν αληθινά, κάποια πάλι όχι. Το όνειρο της ηθοποιού Mia που περνά από κάστινγκ στο βραβευμένο με οκτώ Όσκαρ μιούζικαλ ”La la land”, έγινε πραγματικότητα. To “Audition (The fools who dream)” με την Emma Stone ήταν υποψήφιο για Όσκαρ στην κατηγορία «Καλύτερο τραγούδι». Το βραβείο πήγε στην ταινία αλλά σε άλλη σύνθεση, στο “City of stars” που ερμήνευσαν από κοινού η Stone με τον Ryan Gosling.
Το αριστουργηματικό σάουντρακ του συνθέτη Justin Hurwitz κυκλοφόρησε το 2016. Ανέβηκε στην κορυφή της Αγγλίας, Νο.02 στον γενικό κατάλογο των άλμπουμ στην Αμερική, Νο.01 όμως στο τσαρτ «Σάουντρακ». Την ύψιστη θέση πήρε και στην Ελλάδα. Το όνειρο του συνθέτη έγινε επίσης πραγματικότητα, κέρδισε δυο Όσκαρ από τα τρία που ήταν συνολικά υποψήφιος.
Σύμφωνα με το τραγούδι αλλά και την ταινία, πολλές οι «οντισιόν» που θα περάσουν οι ονειροπόλοι κι ας αισθανθούν ανόητοι. Πόσο μάλλον όταν το όνειρο είναι ο αληθινός έρωτας, γεγονός που χρειάζεται δύο...
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική.
