Το νέο άλμπουμ «Moving on Skiffle» θα κυκλοφορήσει στις 10 Μαρτίου 2023
Δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Van Morrison έφτιαξε ένα άλμπουμ εμπνευσμένο από το σκιφλ. Ή ότι χρειάζεται ένα σπιτικό στυλ που εξερράγη σε ολόκληρη τη Βρετανία στα μέσα της δεκαετίας του 1950 και φέρνει σε αυτήν ένα επίπεδο κομψότητας και ψυχής που δεν είχε πάντα από την πρώτη φορά. Το Skiffle έχει τις ρίζες του στις αφροαμερικανικές κανάτες μπάντες της Νέας Ορλεάνης της δεκαετίας του 1920, οι οποίοι αντιμετώπισαν την έλλειψη χρημάτων για σωστά μουσικά όργανα χρησιμοποιώντας νιπτήρες, σεντούκια, κανάτες και μπανιέρες για να οικειοποιηθούν τη δική τους άποψη για το κάντρι μπλουζ. Όταν έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο, σε μεγάλο βαθμό χάρη σε λάτρεις όπως ο Ken Colyer, ο Chris Barber και ο Lonnie Donegan – ο οποίος σημείωσε τεράστια επιτυχία το 1955 με το skiffle του στο θρύλο του μπλουζ Lead Belly, Rock Island Line Η γενιά της βρετανικής νεολαίας παρασύρει τον ατελείωτα απορροφητικό κόσμο της αμερικανικής μουσικής μπλουζ, φολκ, τζαζ και κάντρι. Και κανείς δεν έχει αποδώσει αυτή τη μουσική, για μια ολόκληρη ζωή, όσο ο Βαν Μόρισον.
«Ήμουν ακόμα στο σχολείο όταν έπαιζα με ένα συγκρότημα σκιφλ – μερικές κιθάρες, μια πλακέτα και ένα μπάσο», λέει ο Morrison, ο οποίος μεγάλωσε στο Ανατολικό Belfast, «Ήμουν ήδη εξοικειωμένος με τις ηχογραφήσεις των Lead Belly, οπότε Όταν άκουσα την έκδοση του Rock Island Line του Lonnie Donegan, κατάλαβα διαισθητικά τι δημιουργούσε. Ήξερα ότι ήταν αυτό που ήθελα να κάνω. Ήταν σαν έκρηξη. Αυτός ο δίσκος μεταφράζει ξανά τραγούδια από εκείνη την εποχή».
Η αγάπη του για την αμερικανική μουσική ξεκίνησε από την παιδική του ηλικία, όταν ο πατέρας του τον έφερε στο δισκοπωλείο Atlantic Records, ένα διάσημο μαγαζί στην καρδιά του Μπέλφαστ, για να κάνει παρέα και να ακούσει μουσική με την ιδιοκτήτρια Solly Lipsitz. Εκεί θα άκουγε folk, μπλουζ και τζαζ στις αρχές του 20ου αιώνα. μουσική που ξεκίνησε τη ζωή στις φυλακές και τα χωράφια του Μισισιπή και στα μπαρ και τους οίκους ανοχής της Νέας Ορλεάνης. «Ήμουν σε ένα δωμάτιο με καπνό, άκουγα τους Lead Belly και Jelly Roll Morton, και συνδέθηκα μαζί τους από νωρίς», θυμάται. «Δεν ήξερα ότι θα το κάνω επαγγελματικά. Ένας από τους δασκάλους στο σχολείο Orangefield μου είπε ότι θα γίνω τραγουδιστής πριν το καταλάβω εγώ».
