Geoff Tate: Αυθεντική εκφραστικότητα, παραστατικότητα, αφήγηση, μαεστρία: Μια ολοκληρωμένη μουσική τέχνη! Αυτά είναι κάποια κύρια χαρακτηριστικά που «συναντήσαμε» το βράδυ της Παρασκευής στο Gagarin 205. Geoff Tate - Empire 30th anniversary tour with Rage for Order.
Ξεκινάμε δυναμικά με το άλμπουμ του 1986, Rage of Order και το τραγούδι Walk in the Shadows. Και φτάνει το ρεφρέν και όπως είναι φυσικό, είμαστε όλοι Walk in the ShAAAAdowsss (αλίμονο!)
Και ξεδιπλώνονται με σειρά «προτεραιότητας» τα τραγούδια του Rage of Order: I Dream in Infrared,The Whisper, Gonna Get Close to You, The Killing Words, Surgical Strike, Neue Regel, Chemical Youth (We Are Rebellion), London, Screaming in Digital, I Will Remember.
Η κορφαία χορωδιακή στιγμή για το Rager of Order: Ooooverrrr, Ooooooverrr (The Killing Words)
Και It’s over το πρώτο set με το I will remember….
Δεύτερο set με νέο set ρούχων για την μπάντα! O pure Scottish man μπασίστας, Jack Ross, με δερμάτινη καφέ φούστα και ανοιχτή πουκαμισιά, με θέα της πυκνοτρίχας τον ανθό (κάτι με το οποίο και ο Tate αστειεύτηκε, ανοίγοντας του λίγο το πουκάμισο και μένοντας έκπληκτος με το θέαμα έχοντας στην έκφρασή του μια 50’s κινηματογραφική δραματικότητα.
https://www.instagram.com/p/CjzgJSLIlSO/
Ο κοκκινοπαντελονάτος κιθαρίστας Kieran Robertson, που θύμιζε πολύ «παρουσιαστή» σε τσίρκο ( κι αυτό το λέμε για καλό, για στυλ!) από το κόκκινο, πήγε στο μαύρο.
Ο κιθαρίστας Alex Hart, από το μαύρο πήγε στο γκρι, ενώ ο drummer, Danny Laverde με την διαχρονικότητα της παρουσίας του ( είτε ήταν στην δεκαετία του 70, του 80, του 90 και πάει λέγοντας, είναι μέσα στον χρόνο. Κι αυτό πάλι για καλό το λέμε!) πήγε από το μωβ στο μπορντό πουκάμισο.
O Geoff, μια απλή αλλαγή πουκαμισιάς και new entry στην παρέα: ένα σαξόφωνο!
Και έτσι ξεκινάει το Empire!
Best I Can:
Step by step I dream the plan
From my chair to walking man
Και καθώς λέει το Step by step, ο Geoff κάνει δυο μηχανικά μικρά βήματα. Ενώ το χέρι του λειτουργεί ως «μπαγκέτα» της φωνής του. Για να μην μιλήσουμε για τον λυρισμό της εξιστόρησης των στίχων.
Σημείωση: Η ποιότητα της φωνής του, είναι αξιοπρεπέστατη σε σχέση κιόλας με αρκετούς άλλους καλλιτέχνες που δεν την έχουν διατηρήσει σε τέτοια επίπεδα.
Ακολουθεί The Thin Line και έρχεται «Η» Jet City Woman! Κι αυτή είναι η πρώτη μεγάλη χορωδιακή στιγμή του δεύτερου set: Jet City Woooomaaaan!
Δεύτερη χορωδιακή στιγμή: Another Rainy Night
I'm all alone (ΑΑΑΑΑΑμ ολ αλόοοοοον)
It's just another rainy night without you
Guess I'll leave the light on for you
…
It's just another rainy night
(It's just another rainy night)
(It's just another rainy night)
Without you!
Και οι χορωδιακές στιγμές όλο και αυξάνονται καθώς ε ε έρχεται το Empire!
Ε και ήρθε το Empire και εγώ έπαθα πλάκα και μαζί μου και οι άλλοι και γενικά πολύς δυναμισμός βρε παιδάκι μου!
Κααααν’τ γιου φιλ ιτ κάααμινγκ! (Can't you feel it coming?, σε ελεύθερη μετάφραση στα εγγλέζικα)
EMPIRE! (Λέει μια φωνή σαν το Balrog από το Lord of the Rings)
Και ακολουθεί το Resistance, που η εισαγωγή του μου θυμίζει πολύ έντονα Running Wild και φάση «πάμε να κατακτήσουμε το νησί του θησαυρού»!
Και ερχόμαστε να ηρεμίσουμε με Silent Lucidity και χαμηλό, μπλε φωτισμό που κινείται με αργές νωχελικές κινήσεις καθώς μπλέκεται με λεπτές άσπρες ηλιαχτίδες φωτός!
Ακολουθούν Hand on Heart και One and Only, για να φτάσουμε στο « Ακούει κανείς ρε παιδιά;» (σε ελεύθερη εκλαϊκευμένη μετάφραση). Με το που μπαίνει το Anybody Listening? (με μπλε έντονο φωτισμό) , μου έρχεται απευθείας στο μυαλό το video clip: το λιμάνι, η πλάγια λήψη της θάλασσας, τα πουλιά που πετάνε και τον Geoff Tate, να περπατάει με τις επιγονατίδες του και το φανελάκι bodybuildερά στο πορτοκαλί φως, με σώμα Έλληνα κούρου και εννοείται μαλλιά!
Πάρα πολύ κινηματογραφικό και πολύ συναισθηματικό!
Και μετά από αυτήν την ονειρική ζάλη, πάμε σε ποιο τσαχπίνικες διαθέσεις με το Last time in Paris, που σας εκλιπαρώ, φανταστείτε να τραγουδάει το ρεφρέν o Vince Neil των Motley Crue! Θεωρώ ότι το ρεφρέν είναι πολύ ταιριαστό με το στυλ των Crue!
Το Last time in Paris, θα σημάνει την αρχή του τέλους της συναυλίας, δηλαδή την αρχή του encore.
(Να πούμε εδώ ότι στο encore τα κιθαριστάρια, βγήκανε χωρίθ μπλούζεθθθ και είδαμε και όλα τα tattoo!)
Και….Take…..Hold! (χωρίς το ψηλό Holdάκι του δίσκου, είπαμε να μην ζητάμε και τόσα πολλά!) Ε, και αυτή ήταν μία κορφαία χορωδιακή στιγμή!
Και κλείνομεν με Queen of the Ράαααααιιιχ!
Και σας ευχαριστούμε πολύ! Να μας ξανάρθετε!
